Ωχ ρε σύντροφοι! Πότε γεμίσατε με τόσα φίδια στον ΣΥΡΙΖΑ;

Γράφει ο Γιάννης Πανούσης

Αύριο θα χτίσω το παράθυρο
που βλέπει στο δρόμο.

Ανδρ. Μήτσου, Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια

Το μεγάλο ταξίδι της Αριστεράς Διακυβέρνησης δεν μπορεί να μην έχει ως σημαία τον Διαφωτισμό, τον Ορθολογισμό, δεν μπορεί ο κάθε κωπηλάτης να έχει δική του πυξίδα που οδηγεί σε άγνωστες ακτές, δεν μπορεί ο καπετάνιος να μην έχει τη δύναμη να διατάζει το πλήρωμα πότε και πώς θα στρέψει το καράβι για να βρει ούριο άνεμο.

Η Κυβερνώσα Αριστερά διατρέχει τον κίνδυνο να δηλητηριασθεί από μεγάλη (ή και νοθευμένη) δόση ιδεολογίας. Σήμερα στην Ελλάδα η Αριστερά δεν υπερασπίζεται αμυντικά την ιστορική της παράδοση αλλά οφείλει να ανατρέψει με όρους δημοκρατικής νομιμοποίησης και κοινωνικής συναίνεσης την πορεία προς το χάος.

Τέλος με την «μαρτυρική Αριστερά» που την κυνηγάνε όλοι. Τώρα αυτή κρατάει το τιμόνι. Χρειάζεται λοιπόν μια νέα πρόταση προς/για την κοινωνία.

Μια επί χρόνια καταπιεσμένη Αριστερά δεν πρέπει να θέλει τώρα να «ισοφαρίσει» και να κάνει τα δικά της κόλπα προκειμένου να τιμωρήσει τους βασανιστές.
Δεν είναι ώρα για αναμετρήσεις και συγκρούσεις με το παρελθόν στη λογική «νικητές – χαμένοι».

Όταν αρχίζεις να παίζεις με τους κανόνες του αντιπάλου σου γρήγορα θα χάσεις γιατί αυτός είναι περισσότερο προπονημένος (στη διαφθορά, στη διαπλοκή, στη λογική του κατεστημένου).

Ακόμα κι αν θέλεις να φτιάξεις τη δική σου κομματική πελατεία πάλι θα χάσεις γιατί οι περισσότεροι πελάτες σου είναι περιστασιακοί (και όχι ιδεολογικά φίλοι).

Η σύγχυση ανάμεσα στον αριστερό ρομαντισμό και την κυβερνητική αμηχανία, η ταύτιση της πολιτικής ευθύνης απέναντι στη χώρα με την κομματική ισορροπία και τους εσωτερικούς μηχανισμούς οδηγεί σε συνολική καταστροφή.

Με ποιον αναμετριέται σήμερα η Αριστερά; Με το μέλλον ή με το παρελθόν; Με τα νεκρά τσιτάτα της ή με την ευκαιρία να σηκώσει ψηλά την Ελλάδα και να μετατρέψει την παρακμή σε δύναμη αναγέννησης;
Ευρωπαϊκό Κράτος Δικαίου, προοδευτικοί μεταρρυθμισμοί, στρατηγική απεγκλωβισμού από την εθνική μοναξιά, θεσμική αναβάθμιση και εμπιστοσύνη, ανάδυση νέων κοινωνικών δυνάμεων: ιδού το μοντέλο.

Αρκετές δυνάμεις αναλώθηκαν στο όνομα των «αντι-στάσεων». Καιρός να μαζέψουμε τη δυναμική της Αριστεράς σε μια ενιαία δέσμη πυρός. Τη μοίρα μας τη φτιάχνουμε μόνοι μας αλλά δεν είμαστε μόνοι όταν την φτιάχνουμε. Κι από την άλλη δεν έχουμε καμία ελπίδα ν’ αλλάξουμε τη χώρα αν δεν αλλάξουμε οι ίδιοι.

Δυστυχώς ακόμα και σήμερα ορισμένοι «γνήσιοι» συνεχίζουν να βρίζουν, να προπηλακίζουν, να εξορίζουν, να λοιδορούν ό,τι και όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους. Παλιές αρρώστιες σε νέες μορφές «αριστερής» χυδαιολογίας.

Οι χυδαίοι που θεωρούν «φασιστικό» ότι δεν τους μοιάζει, καιρός είναι να μπουν στο υπόγειο της ιστορίας.
Η Κυβερνώσα Αριστερά ζει και κινείται στο φως. Ό,τι και όποιος ζει στο σκοτάδι μόνο κακό θα της κάνει.

Πρέπει να απαλλαγούμε ως χώρα από τους «α(σ)κόπως αριστερούς» που κάνουν ο,τιδήποτε για ν’ αποτύχει η Κυβερνώσα Αριστερά ώστε να μπορούν και πάλι να παίζουν τα διπλά – τριπλά σκοτεινά (και συχνά «βρώμικα») παιχνίδια τους.

Έλεος! Δεν είναι αυτοί οι εκφραστές της Ελλάδας μετά την κρίση. Δεν θέλει ο ελληνικός λαός τέτοιους ανθρώπους να ορίζουν το μέλλον του.

Ώρα για να ξεδοντιαστούν όλα τα φίδια που απειλούν την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία.

Καθηγητής Γιάννης Πανούσης
Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών 
και Διοικητικής Ανασυγκρότησης