Η τοποθέτηση της Νάντιας Γιαννακοπούλου Το 2015 ήταν ο χρόνος της ψεύτικης ελπίδας, η χρονιά της απόλυτης κατάρρευσης των ψευδαισθήσεων που ταλαιπώρησαν την πολιτική ζωή της χώρας μας τα τελευταία πέντε χρόνια. Ένα χρόνο μετά, ο κ. Τσίπρας έχει αθετήσει κάθε υπόσχεση που τον έφερε στην εξουσία.
Το αφήγημα του κ. Τσίπρα είναι η ιστορία της απόλυτης πολιτικής εξαπάτησης του ελληνικού λαού.
Η ρητορική του μίσους, το ψευτοδίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» και η τεχνητή πόλωση δηλητηρίασε την κοινωνία και δίχασε τους Έλληνες πολίτες. Πάνω στο ψευτοδίλημμα αυτό χτίστηκαν ολόκληρες καριέρες. Όμως μετά την κωλοτούμπα του κ. Τσίπρα, που ακολούθησε βεβαίως και την κωλοτούμπα της ΝΔ, απεδείχθη ότι δεν υπήρχε καμία άλλη στρατηγική εκτός από αυτήν που αναγκαστήκαμε να ακολουθήσουμε το 2010 ολομόναχοι, με το σύνολο του πολιτικού κόσμου να μας πετροβολεί.
Το 2015 φτάσαμε ένα βήμα πριν από την έξοδο της χώρας από το ευρώ.
Η καταστροφική διακυβέρνηση και δήθεν διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν ο απόλυτος ολετήρας, με αποτέλεσμα σήμερα όλες οι άλλες χώρες να έχουν ήδη βγει από τα μνημόνια, ενώ εμείς βυθιζόμαστε ακόμη περισσότερο στην ύφεση και διανύουμε άλλη μια τριετία με το χειρότερο, το πιο φορομπηχτικό μνημόνιο που φέρει την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό που χρειάζεται η χώρα, αυτό που ζητούσαμε επισταμένως από το 2010, ήταν να υπάρχει μια στοιχειώδης συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων αντί για τα διχαστικά συνθήματα και τον άκρατο λαϊκισμό της τελευταίας πενταετίας.
Και βέβαια, αν δεν είχε προηγηθεί ένας ολόκληρος χρόνος ανικανότητας και αδράνειας, δεν θα χρειαζόταν σήμερα να αναζητούμε 1,8 δις, και φυσικά δεν θα είχαμε καταφύγει στην ‘εύκολη’ λύση της απαράδεκτης πρότασης της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, που για άλλη μια φορά θέλει να επιβαρύνει τις κατεξοχήν παραγωγικές δυνάμεις της χώρας με δυσβάσταχτες εισφορές. Το ασφαλιστικό, που έρχεται ως συμπλήρωμα του φορολογικού, πλήττει ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίους επιχειρηματίες, συνταξιούχους, καταδικάζει τους νέους στην ανασφάλεια και τον εργασιακό μεσαίωνα και εξοντώνει τους αγρότες, δημεύοντας ουσιαστικά το εισόδημα του αγρότη, φτάνοντας μέχρι και σε τριπλασιασμό των εισφορών τους.
Επιπλέον, η κατάργηση του ΟΓΑ, με την κατάσχεση των επιδοτήσεων των αγροτών και μέσα στην κρίση, γίνεται για την χρηματοδότηση ελλειμμάτων άσχετων με την αγροτική ανάπτυξη. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρήκε αφορολόγητες και ακατάσχετες τις αγροτικές ενισχύσεις καθώς και τα 20 δις έτοιμουςπόρους της ΚΑΠ που αδυνατεί να αξιοποιήσει.
Η σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών με τα εισοδήματα των αγροτών δημιουργεί αναπτυξιακά αντικίνητρα, οδηγεί στην διάλυση των αγροτικών συνεταιρισμών και των ομάδων παραγωγών οδηγεί την ύπαιθρο στο μαρασμό και ευνοεί την παραοικονομία, την εισφοροδιαφυγή και την φοροδιαφυγή. Η Ελληνίδα αγρότισσα μένει ουσιαστικά ανασφάλιστη.
Η δική μας πρόταση για το ασφαλιστικό είναι απλή και ξεκάθαρη: πρώτα απ’ όλα, η όποια μεταρρύθμιση θα πρέπει να προκύψει έπειτα από ανοιχτό, πραγματικό και όχι προσχηματικό διάλογο με τους κοινωνικούς φορείς.
Δεύτερον και σπουδαιότερο, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την επίλυση του ασφαλιστικού είναι ή εφαρμογή ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης και επανεκκίνησης της οικονομίας. Και φυσικά βασικός πυλώνας για την οικονομία είναι ο αγροτικός πληθυσμός της χώρας, βασικός μοχλός ανάπτυξης είναι ο πρωτογενής τομέας και η ενίσχυση του πραγματικού αγρότη.
Τις επιμέρους προτάσεις μας για το ασφαλιστικό τις έχουμε διατυπώσει στο παρελθόν, και είμαστε διατεθειμένοι να τις ξαναθέσουμε στο τραπέζι στο πλαίσιο ενός εποικοδομητικού διαλόγου:
- επιτάχυνση της εφαρμογής του ν.3683/2010,
- στήριξη των επαγγελματικών ταμείων ως τρίτου πυλώνα που θα συμπληρώσει τα ποσοστά αναπλήρωσης,
- εξασφάλιση πρόσθετων πόρων από τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων
- παροχή κινήτρων αφενός για νέες προσλήψεις μέσω της σύνδεσης φορολογικής-ασφαλιστικής μεταχείρισης των επιχειρήσεων
- παροχή κινήτρων για αποθάρρυνση της αδήλωτης εργασίας.
Ένα χρόνο μετά, η κυβέρνηση έχει πλέον πεπραγμένα, και οφείλει να αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτά. Οφείλει να σταματήσει τα επικοινωνιακά παιχνίδια και να ασχοληθεί επιτέλους με την ουσία των πραγμάτων. Να ανοίξει διάλογο με τους κοινωνικούς φορείς και να σταματήσει να προωθεί σχέδια που οδηγούν στην εξαθλίωση ολόκληρες κοινωνικές κατηγορίες.
