Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature: Human Behaviour»
Η
αξιολόγηση των νοητικών δεξιοτήτων των παιδιών σε ηλικία 3 ετών μπορεί
να προβλέψει το μέλλον τους, υποστηρίζει διεθνής ομάδα επιστημόνων.
Σε μελέτη που πραγματοποίησαν με περισσότερα από 1.000 παιδιά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι χαμηλές βαθμολογίες στα τεστ αξιολόγησης δεξιοτήτων όπως η γλωσσική ικανότητα, υποδηλώνουν λιγότερο ανεπτυγμένο εγκέφαλο ίσως επειδή υπήρξαν περιορισμένα ερεθίσματα νωρίς στη ζωή.
Εάν δεν υποστηριχθούν κατάλληλα τα παιδιά με αυτά τα χαρακτηριστικά, έχουν αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσουν μεγαλώνοντας παραβατική συμπεριφορά, να γίνουν εξαρτώμενα από την πρόνοια, να παρουσιάσουν χρόνια νοσήματα και να αντιμετωπίσουν κοινωνικά προβλήματα, λένε οι ερευνητές.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature: Human Behaviour».
Όπως γράφουν η δρ Τέρι Μόφιτ, καθηγήτρια Ψυχολογίας & Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Duke, και οι συνεργάτες της, στο 22% των παιδιών με τη χαμηλότερη βαθμολογία σε αυτά τα τεστ καταγράφηκε το 81% των ποινικών αδικημάτων, το 66% της λήψης προνοιακών επιδομάτων, το 81% των ημερών νοσηλείας σε νοσοκομείακαι το 78% των συνταγογραφήσεων φαρμάκων.
Στην ίδια ομάδα παρατηρήθηκε επίσης το 54% των κρουσμάτων καπνίσματος.
Οι συσχετίσεις αυτές, λένε οι ερευνητές, υποδηλώνουν πόσο σημαντικά είναι τα βιώματα και η παροχή ερεθισμάτων στα μωρά και στα μικρά παιδιά, ώστε να αναπτύσσεται κατά το δυνατόν περισσότερο ο εγκέφαλός τους.
Όπως εξηγούν στο άρθρο τους, η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 1.037 εθελοντές που γεννήθηκαν την διετία 1972-1973 στη Νέα Ζηλανδία και τους οποίους παρακολουθούν από τότε που έγιναν τριών ετών.
Οι στατιστικές αναλύσεις για τα ποινικά αδικήματα και τους άλλους παράγοντες που προαναφέρθηκαν έγιναν όταν οι εθελοντές ήταν 38 ετών.
Αν και πολλά από τα παιδιά μεγάλωσαν σε φτωχές οικογένειες, η φτώχεια από μόνη της δεν ήταν αρκετή για να προβλέψει το δυσοίωνο μέλλον τους στην μέση ηλικία.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι η νοητική κατάσταση των παιδιών στην ηλικία των τριών ετών δεν είναι μη αναστρέψιμη.
«Όσο νωρίτερα υποστηριχθούν τα παιδιά τόσο το καλύτερο, διότι αν αφεθεί το παιδί να μπει στο σχολείο με ελλείψεις, θα μένει ολοένα πιο πίσω στα μαθήματα, θα μπλέκει ολοένα περισσότερο καθώς θα περνούν τα χρόνια και θα οδηγηθεί ελλιπώς προετοιμασμένο στην ενήλικη ζωή», δήλωσε η δρ Μόφιτ.
Και πρόσθεσε πως σχεδόν όλα τα παιδιά με χαμηλές βαθμολογίες στις νοητικές αξιολογήσεις των 3 ετών, κατέληξαν να βρίσκονται στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα όταν μεγάλωσαν.
«Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να αποκτήσουν τα απαιτούμενα εφόδια για να σταθούν μέσα στο ιδιαίτερα πολύπλοκο και απαιτητικό σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον», συνέχισε η δρ Μόφιτ.
«Μπορεί κάποιοι να τους θεωρούν αποτυχημένους, αλλά στην πραγματικότητα δεν τους δόθηκε καν η δυνατότητα να παλέψουν. Επομένως δεν χρειάζονται επικρίσεις, αλλά στήριξη».
Σε μελέτη που πραγματοποίησαν με περισσότερα από 1.000 παιδιά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι χαμηλές βαθμολογίες στα τεστ αξιολόγησης δεξιοτήτων όπως η γλωσσική ικανότητα, υποδηλώνουν λιγότερο ανεπτυγμένο εγκέφαλο ίσως επειδή υπήρξαν περιορισμένα ερεθίσματα νωρίς στη ζωή.
Εάν δεν υποστηριχθούν κατάλληλα τα παιδιά με αυτά τα χαρακτηριστικά, έχουν αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσουν μεγαλώνοντας παραβατική συμπεριφορά, να γίνουν εξαρτώμενα από την πρόνοια, να παρουσιάσουν χρόνια νοσήματα και να αντιμετωπίσουν κοινωνικά προβλήματα, λένε οι ερευνητές.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature: Human Behaviour».
Όπως γράφουν η δρ Τέρι Μόφιτ, καθηγήτρια Ψυχολογίας & Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Duke, και οι συνεργάτες της, στο 22% των παιδιών με τη χαμηλότερη βαθμολογία σε αυτά τα τεστ καταγράφηκε το 81% των ποινικών αδικημάτων, το 66% της λήψης προνοιακών επιδομάτων, το 81% των ημερών νοσηλείας σε νοσοκομείακαι το 78% των συνταγογραφήσεων φαρμάκων.
Στην ίδια ομάδα παρατηρήθηκε επίσης το 54% των κρουσμάτων καπνίσματος.
Οι συσχετίσεις αυτές, λένε οι ερευνητές, υποδηλώνουν πόσο σημαντικά είναι τα βιώματα και η παροχή ερεθισμάτων στα μωρά και στα μικρά παιδιά, ώστε να αναπτύσσεται κατά το δυνατόν περισσότερο ο εγκέφαλός τους.
Όπως εξηγούν στο άρθρο τους, η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 1.037 εθελοντές που γεννήθηκαν την διετία 1972-1973 στη Νέα Ζηλανδία και τους οποίους παρακολουθούν από τότε που έγιναν τριών ετών.
Οι στατιστικές αναλύσεις για τα ποινικά αδικήματα και τους άλλους παράγοντες που προαναφέρθηκαν έγιναν όταν οι εθελοντές ήταν 38 ετών.
Αν και πολλά από τα παιδιά μεγάλωσαν σε φτωχές οικογένειες, η φτώχεια από μόνη της δεν ήταν αρκετή για να προβλέψει το δυσοίωνο μέλλον τους στην μέση ηλικία.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι η νοητική κατάσταση των παιδιών στην ηλικία των τριών ετών δεν είναι μη αναστρέψιμη.
«Όσο νωρίτερα υποστηριχθούν τα παιδιά τόσο το καλύτερο, διότι αν αφεθεί το παιδί να μπει στο σχολείο με ελλείψεις, θα μένει ολοένα πιο πίσω στα μαθήματα, θα μπλέκει ολοένα περισσότερο καθώς θα περνούν τα χρόνια και θα οδηγηθεί ελλιπώς προετοιμασμένο στην ενήλικη ζωή», δήλωσε η δρ Μόφιτ.
Και πρόσθεσε πως σχεδόν όλα τα παιδιά με χαμηλές βαθμολογίες στις νοητικές αξιολογήσεις των 3 ετών, κατέληξαν να βρίσκονται στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα όταν μεγάλωσαν.
«Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να αποκτήσουν τα απαιτούμενα εφόδια για να σταθούν μέσα στο ιδιαίτερα πολύπλοκο και απαιτητικό σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον», συνέχισε η δρ Μόφιτ.
«Μπορεί κάποιοι να τους θεωρούν αποτυχημένους, αλλά στην πραγματικότητα δεν τους δόθηκε καν η δυνατότητα να παλέψουν. Επομένως δεν χρειάζονται επικρίσεις, αλλά στήριξη».
