ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ «ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ» ΤΟΥ ISIS! Η συγκλονιστική μαρτυρία του πατέρα του

Σε αυτή τη ζωή το όνομα του νέου επικεφαλής της  αγγλόφωνης προπαγάνδας του Ισλαμικού Κράτους είναι Γιάχια.
 Στην  προηγούμενη λεγόταν Τζον Γεωργελάς, με ρίζες από την Ελλάδα και με πατέρα  στρατιωτικό γιατρό . 

Όπως γράφει ο   Γκρέιαμ Γουντ για το «The Atlantic» ο Γεωργελάς δεν ήταν ένα από τα παιδιά που έψαχνε να βρει τη μοίρα του στην Αμερική, αλλά ήταν από εκείνα που βρήκαν τον δρόμο τους στην πιο ύπουλη τρομοκρατική ομάδα του κόσμου, το Ισλαμικό Κράτος.

Ο Γεωργελάς άφησε το Τέξας και την ελληνική του καταγωγή για να γίνει Γιάχια, που στα αραβικά σημαίνει Τζον, και στη συνέχεια Αμπου αλ Χασάν αλ Μουχατζίρ (αλ Μουχατζίρ σημαίνει μετανάστης). Ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα μετά τον θάνατο του Αμπού Μοχάμεντ αλ Αντνάνι, ο οποίος σκοτώθηκε σε επίθεση μη επανδρωμένου αεροσκάφους στη Συρία, όπως ανακοίνωσε η τρομοκρατική οργάνωση.

Σύμφωνα με το «The Atlantic», κάθε λέξη στη βιογραφία του Γιάχια είναι προσεκτικά επιλεγμένη. «Ο ίδιος ονομάστηκε Γιάχια , που είναι το όνομα της Μεσογείου. Οι ρίζες του είναι από την Κρήτη και γεννήθηκε περίπου το 1983-4, ως Χριστιανός. Το Ισλάμ το ασπάστηκε το 2001-2. Ταξίδεψε αναζητώντας τη γνώση και την εργασία στον δρόμο του Αλλάχ. Τώρα κατοικεί στην ύπαιθρο του Χαλεπίου».

Πριν ενταχθεί στο Ισλαμικό Κράτος  θέλησε να μάθει περισσότερα για την ελληνική ορθοδοξία, ωστόσο, αργότερα έκανε τη δική του «επανάσταση» καταφεύγοντας σε ουσίες. Κάποια στιγμή, το 2001, λίγο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ. Λίγο αργότερα, ενημέρωσε τους δικούς τους πως βρίσκεται στη Δαμασκό, όπου μάθαινε αραβικά.

Το 2003 στο Λονδίνο, συναντήθηκε με τη γυναίκα του Τάνια, την οποία είχε γνωρίσει online και επέστρεψαν στο Τέξας. Το ζευγάρι επιδιδόταν σε συστηματική χρήση ναρκωτικών.

Μέχρι το 2009 ζούσαν στις ΗΠΑ και μεγάλωναν την οικογένειά τους. Το 2011, βρέθηκαν στην Αίγυπτο, με τον Γιάχια να εντυπωσιάζει άλλους τζιχαντιστές με τις γνώσεις του. Μάλιστα, πολλές από τις διδαχές του αποτελούν βασικούς πυλώνες της προπαγάνδας του Ισλαμικού Κράτους. Από την Αίγυπτο, βρέθηκαν στην Τουρκία και έπειτα στη Συρία. Τελικά η  Τάνια παίρνει τα παιδιά  και  επιστρέφει στις ΗΠΑ.

Ο Γιάχια συνέχισε να μένει στη Συρία και να εκπαιδεύεται στο Χαλέπι. Το 2014, τραυματίστηκε σοβαρά και νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο της Τουρκίας. Μετά την ανάρρωσή του επέστρεψε στη Συρία, ωστόσο φυλακίστηκε από τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό». Στα μέσα του 2015, μετά την αποφυλάκισή του, ταξίδεψε στη Ράκκα και αξιοποιήθηκε ως λόγιος. Πλέον, είναι ο επικεφαλής της αγγλόφωνης προπαγάνδας του Ισλαμικού Κράτους.

Οι γονείς του που ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να καταλάβουν πως έφτασε εκεί που έφτασε  είπαν στον αρθρογράφο πως ο γιος τους μεγάλωσε σε μια εύπορη οικογένεια, ωστόσο, ήταν ένας εκ των αδύναμων μαθητών και ένα παιδί που επηρεαζόταν εύκολα από τα μεγαλύτερα.

«Είναι κάποιος που δεν αναγνωρίζω πια», δήλωσε ο πατέρας του Τιμ. «Δεν ψάχνω αυτό που κάνει ή πώς είναι, γιατί είμαι σίγουρος πως δεν θα μου κάνει διαφορά», πρόσθεσε. “Τον έχω ξελασπώσει τόσες πολλές φορές. Πάντα μαζεύω τα συντρίμμια.”

Από τον γιο τους έχουν να ακούσουν νέα από το 2014 και το μόνο που τους απομένει είναι τα τέσσερα τους εγγόνια, τα οποία και φροντίζουν. Τα παιδιά έφτασαν με τη μητέρα τους από τη Συρία το 2013.

Ο Γουντ σημειώνει ότι δεν ξέρουν πόσο κακός έχει γίνει και πόσο ικανός. Όπως όλοι οι γονείς τζιχαντιστών θέλουν να τον βλέπουν με τα δικά του μάτια. «Υπάρχει κάποιο είδος παρηγοριάς σε αυτό και τους επιτρέπει να πιστεύουν ότι το Ισλάμ είναι  μια φάση. Θα προβληματίζονταν αν ήξεραν την αλήθεια η οποία είναι ότι ο αποτυχημένος γιος του παρελθόντος βρήκε τον προορισμό του» αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Ο Γιάχια που μου περιέγραψε ο Τιμ ήταν μια θλιβερή φιγούρα, ένα πρόβατο που ξεστράτισε σε ένα κακό κοπάδι. Πάνω από όλα ήταν εύκολο να τον χειραγωγήσεις. Αυτό για εμένα είναι ένας άλλος γρίφος. Ο Γιάχια που γνώρισα στο διαδίκτυο και αυτός που μου περιέγραψαν δεν ήταν πρόβατο και ακόλουθος. Δεν ήταν το παιδί που ο πατέρας του περιέγραψε. Κάποια στιγμή το πρόβατο έγινε λύκος και ηγέτης» καταλήγει ο Γουντ.