Οι
πολιτικοί και οι αυλικοί των πολιτικών κάνουν συχνά ένα λάθος:
πιστεύουν ότι οι πολίτες που παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις είναι
αναγκαία με κάποιον, ότι σε κάθε υπόθεση που απασχολεί τη δημοσιότητα
διαλέγουν πλευρά.
Αυτό
ελπίζουν ότι θα κάνουμε και με το ξεκατίνιασμα των τελευταίων ημερών
για την υπόθεση του ναρκόπλοιου Noor 1.
Φοβάμαι ότι κάνουν λάθος και το
λάθος τους θα το πληρώσει ακριβά η χώρα, μιας και η κοινωνία θα
απομακρυνθεί ακόμα περισσότερα από το πολιτικό σύστημα.
Αν λοιπόν δεν είσαι με κανέναν, να τι βλέπεις στην υπόθεση του Noor 1:
Ότι
η επιχειρηματική τάξη της χώρας είναι λίγο-πολύ βουτηγμένη στα σκατά.
Ότι τα περισσότερα πολιτικά κόμματα δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να
ακολουθήσουν διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα στο βούρκο. Ότι η
Δικαιοσύνη όχι μόνο αδυνατεί να σταματήσει αυτό το παιχνίδι αλλά ότι
είναι και μέρος του παιχνιδιού -το ίδιο και τα σώματα ασφαλείας. Ότι η
Δημοσιογραφία έχει πεθάνει και κανείς δεν έχει το ηθικό ανάστημα να μας
πει τι ακριβώς συμβαίνει -αν και πρέπει να αναγνωριστεί στους
δημοσιογράφους το άλλοθι της έλλειψης εγγυήσεων για την προσωπική
ασφάλεια τους.
Όσο
κλισέ και μάταια κι αν ακούγονται πλέον όλα αυτά, η υπόθεση του Noor 1
επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα της κρίσης έχει μπροστά της μόνο ένα δρόμο: να
μείνει με νύχια και δόντια γαντζωμένη στο άρμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
μπας και παραλάβουν οι επόμενες γενιές μια κάποια βάση για να χτίσουν τη
χώρα από την αρχή, μπας και δεν χρειαστεί να ξεκινήσουν από το απόλυτο
μηδέν.
Κατά
τα λοιπά, φοβάμαι ότι ζούμε τους πιο σκοτεινούς καιρούς αυτής της
περιόδου, με τα πλέον βαλκανικά ένστικτα της χώρας να βγαίνουν στην
επιφάνεια. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι αυτός είναι ο πάτος του
βαρελιού, φοβάμαι ότι πάει και πιο κάτω.
πηγή
