Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών κατά πάσα πιθανότητα θα πάει στο φιλελεύθερο FDP, που ήδη πριν τη λήξη της προεκλογικής εκστρατείας είχε εκδηλώσει αυτήν την επιθυμία του. «Δυστυχώς για την Ελλάδα και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που αναζητούν οικονομική βοήθεια, οι πιθανοί υποψήφιοι του κόμματος είναι πιθανό να είναι τόσο «σφιχτοί» όσο ο Σόιμπλε», εκτιμά και εξηγεί πως το FDP δεν είναι υπέρ του συντεταγμένου φιλελευθερισμού, όπως ο Σόιμπλε, αλλά αντίθετα είναι «απροκάλυπτα νεοφιλελεύθερο».
«Είναι κατηγορηματικά αντίθετο σε δημοσιονομική επέκταση, διαγραφές χρεών, μεταφορές γερμανικών χρημάτων σε γειτονικές χώρες και σε ελλείμματα του προϋπολογισμού, και η αντίθεσή του έχει λιγότερο να κάνει με τη συνοχή, όπως για τον Σόιμπλε: Είναι θέμα αρχής», υποστηρίζει ο Μπερσίντσκι, συνεχίζοντας: «O Σόιμπλε θα αναμενόταν να αναζητήσει συμβιβασμούς εντός των καθορισμένων κανόνων. Η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, για παράδειγμα, ήταν ένας τέτοιος συμβιβασμός, επιτρέποντας τη μεταφορά χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας στις προβληματικές οικονομίες, χωρίς την άμεση μεταβίβαση χρημάτων των φορολογουμένων».
Αντιθέτως, σημειώνεται πως το FDP αντιπαθεί και δεν εμπιστεύεται τον ESM, θεωρώντας τον ανέντιμο κόλπο. «Η πεποίθηση του ηγέτη του στον καπιταλισμό είναι ισχυρότερη απ’ ό,τι του Σόιμπλε», επισημαίνει ο αρθρογράφος, και καταλήγει:
«H πίστη τους στην αλληλεγγύη είναι ακόμα ασθενέστερη. Το FDP θέλει να κυνηγήσει τις χώρες της ΕΕ που δεν υλοποιούν τις δημοσιονομικές τους δεσμεύσεις. Ο Σόιμπλε ήταν πρόθυμος να τους δώσει μια ευκαιρία. Οι εταίροι του Eurogroup γνώριζαν πως ήταν δύσκολο να ικανοποιήσουν το Σόιμπλε, όμως είχαν συνηθίσει το πικρόχολο στιλ του και είχαν βρει πώς να συνεργαστούν μαζί του. Αυτό μπορεί να είναι πιο δύσκολο με έναν υπουργό από το FDP, ο οποίος, τουλάχιστον στην αρχή, είναι πιθανό να είναι περισσότερο ζηλωτής παρά θεματοφύλακας της παράδοσης στο πνεύμα του Σόιμπλε. Είναι πιθανόν οι νοτιοευρωπαίοι να νοσταλγήσουν τον Σόιμπλε αρκετά σύντομα».
