Προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να επιβιώσουμε, λέει ένας κάτοικος του Κάρακας
Σε
έναν αδιάκοπο αγώνα επιβίωσης έχει μετατραπεί η καθημερινότητα
στη
Βενεζουέλα, με τους πολίτες να αγωνιούν καθημερινά για την επιβίωση των
ίδιων και της οικογένειάς τους, ενώ η οικονομία της χώρας συνεχίζει να
καταρρέει.
«Πασχίζουμε με νύχια και με δόντια να επιβιώσουμε» δηλώνει στο NBC News ο 73χρονος Αντόνιο Περέζ, ένας συνταξιούχος που ωστόσο συνεχίζει να εργάζεται καθημερινά ως μεσίτης, γυρνώντας από το πρωί μέχρι το βράδυ στους δρόμους, αφού τα λεφτά της σύνταξής του δεν επαρκούν ούτε καν για τα βασικά.
Σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο, η σύνταξη που ο ηλικιωμένος άνδρας στήνεται κάθε μήνα στην ουρά για να εισπράξει, αντιστοιχεί στη μαύρη αγορά σε μόλις 1,81 δολάρια.
Με την οικονομία της χώρας να συνεχίζει να κατρακυλά, ο μεσιτικός κλάδος - όπως εξάλλου είναι αναμενόμενο - έχει βυθιστεί σε τέλμα. Όπως δήλωσε στο NBC o 73χρονος, πέρυσι δεν κατάφερε να πουλήσει κανέναν σπίτι. «Αν οι τιμές συνεχίζουν να ανεβαίνουν, δεν ξέρω τι θα τρώμε», εξομολογείται με απόγνωση.
Η καθημερινότητα πια για τους Βενεζουελανούς περιλαμβάνει δυο στοιχεια: την πολύωρη αναμονή σε ουρές για φαγητό και την προσπάθεια να κάνουν τους μικροσκοπικούς μισθούς τους (που κάθε μέρα επαρκούν για όλο και λιγότερα αγαθά) να κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ο κατώτατος μισθός στη χώρα είναι σήμερα 1.307.000 μπολιβάρ (περίπου 6,3 δολάρια στη μαύρη αγορά) και επαρκεί μόλις για δύο λίτρα γάλα, τέσσερις κονσέρβες τόνου και ένα καρβέλι ψωμί.
Οι μεγάλες ελλείψεις τροφίμων, η πείνα και ο υποσιτισμός έχουν «εκτοξευθεί» τους τελευταίους μήνες. Ωστόσο, ακόμα και όταν υπάρχει φαγητό στα σούπερ μάρκετ, ο μέσος μισθός δεν επαρκεί για να επιβιώσει μια οικογένεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 2013, που ο Νικολάς Μαδούρο διαδέχθηκε στο πηδάλιο της χώρας τον Ούγκο Τσάβες, ο βασικός μισθός στη χώρα έχει αυξηθεί 21 φορές, με τελευταία την αύξηση της 1ης Μαρτίου.
Σύμφωνα με τους οικονομολόγους, αυτές οι αυξήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεγνωσμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να συμβαδίσει με τον πληθωρισμό που καλπάζει και αγγίζει πλέον τριψήφια ποσοστά στην φτωχή χώρα.
«Πασχίζουμε με νύχια και με δόντια να επιβιώσουμε» δηλώνει στο NBC News ο 73χρονος Αντόνιο Περέζ, ένας συνταξιούχος που ωστόσο συνεχίζει να εργάζεται καθημερινά ως μεσίτης, γυρνώντας από το πρωί μέχρι το βράδυ στους δρόμους, αφού τα λεφτά της σύνταξής του δεν επαρκούν ούτε καν για τα βασικά.
Σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο, η σύνταξη που ο ηλικιωμένος άνδρας στήνεται κάθε μήνα στην ουρά για να εισπράξει, αντιστοιχεί στη μαύρη αγορά σε μόλις 1,81 δολάρια.
Με την οικονομία της χώρας να συνεχίζει να κατρακυλά, ο μεσιτικός κλάδος - όπως εξάλλου είναι αναμενόμενο - έχει βυθιστεί σε τέλμα. Όπως δήλωσε στο NBC o 73χρονος, πέρυσι δεν κατάφερε να πουλήσει κανέναν σπίτι. «Αν οι τιμές συνεχίζουν να ανεβαίνουν, δεν ξέρω τι θα τρώμε», εξομολογείται με απόγνωση.
Η καθημερινότητα πια για τους Βενεζουελανούς περιλαμβάνει δυο στοιχεια: την πολύωρη αναμονή σε ουρές για φαγητό και την προσπάθεια να κάνουν τους μικροσκοπικούς μισθούς τους (που κάθε μέρα επαρκούν για όλο και λιγότερα αγαθά) να κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ο κατώτατος μισθός στη χώρα είναι σήμερα 1.307.000 μπολιβάρ (περίπου 6,3 δολάρια στη μαύρη αγορά) και επαρκεί μόλις για δύο λίτρα γάλα, τέσσερις κονσέρβες τόνου και ένα καρβέλι ψωμί.
Οι μεγάλες ελλείψεις τροφίμων, η πείνα και ο υποσιτισμός έχουν «εκτοξευθεί» τους τελευταίους μήνες. Ωστόσο, ακόμα και όταν υπάρχει φαγητό στα σούπερ μάρκετ, ο μέσος μισθός δεν επαρκεί για να επιβιώσει μια οικογένεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 2013, που ο Νικολάς Μαδούρο διαδέχθηκε στο πηδάλιο της χώρας τον Ούγκο Τσάβες, ο βασικός μισθός στη χώρα έχει αυξηθεί 21 φορές, με τελευταία την αύξηση της 1ης Μαρτίου.
Σύμφωνα με τους οικονομολόγους, αυτές οι αυξήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεγνωσμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να συμβαδίσει με τον πληθωρισμό που καλπάζει και αγγίζει πλέον τριψήφια ποσοστά στην φτωχή χώρα.
