Δεν τους νοιάζει αν γκρεμίζονται οι
μετοχές. Αν βουλιάζουν οι τράπεζες.
Αν οι επενδυτές μας γυρίζουν την
πλάτη.
Το μαξιλαράκι να είναι καλά, για να μοιράζουν επιδόματα, για να
προσλαμβάνουν τους δικούς τους στο δημόσιο και όλοι οι άλλοι μπορούμε να
πάμε να… πνιγούμε. Άλλωστε το είπαν και οι μυστικές οι δημοσκοπήσεις:
Μόνο η καρέκλα τους, τίποτε άλλο…
Έχουμε ήδη εισέλθει σε μία προεκλογική περίοδο. Μακρά ή βραχύβια, αυτό είναι κάτι που θα αποδειχτεί εκ των υστέρων.
Έχουμε ήδη εισέλθει σε μία προεκλογική περίοδο. Μακρά ή βραχύβια, αυτό είναι κάτι που θα αποδειχτεί εκ των υστέρων.
Η ουσία είναι ότι όλα γίνονται πολύ γρήγορα. Η ταχύτητα
με την οποία εξελίσσονται τα γεγονότα είναι απίστευτη, με κίνδυνο να
ξεπεραστούν στο τέλος όλοι από μία αδυσώπητη πραγματικότητα. Η απειλή
των τραπεζών, λόγω των κόκκινων δανείων, είναι πλέον μέρος της
καθημερινότητας.
Η ΔΕΗ που λέγαμε ότι θα μπορούσε να «σκάσει» στην
επόμενη διετία, βρίσκεται ήδη στο μικροσκόπιο των χρηματιστηριακών
αρχών.
Η παλαιά αντίληψη των πρώτων ημερών του ΠΑΣΟΚ περί κράτους βγήκε από την πόρτα από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου, σε μία πιο ώριμη φάση της πολιτικής του διαδρομής και έχει επιστρέψει από το παράθυρο και με όχημα τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα. Το πρόβλημα για την χώρα είναι ότι δεν μπορεί να προχωρήσει με λογικές του τύπου «Ευκλείδη δώστα όλα». Το αντίθετο! Οι αγορές μας παρακολουθούν στενά και είναι έτοιμες για την χαριστική βολή.
Μας απειλούν τα κρυμμένα κάτω από το χαλί σκουπίδια της τελευταίας τετραετίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διέλυσε μόνο τις αυταπάτες του ελληνικού λαού για την διακυβέρνηση της Αριστεράς. Διαλύει την χώρα κομμάτι – κομμάτι, μέρα με την μέρα. Σαν τον Λίβα…
Δεν θα τους σώσουν οι χιλιάδες προσλήψεις στο δημόσιο.
Δεν θα τους σώσει η
παραπληροφόρηση της ΕΡΤ και τα fake news των φιλικών τους μέσων
ενημέρωσης. Δεν θα τους σώσει η εκστρατεία λάσπης σε βάρος των πολιτικών
τους αντιπάλων. Δεν πρόκειται να τους σώσουν τα φθηνά κόλπα. Θα
πληρώσουν το κόστος των επιλογών και των πολιτικών τους. Δυστυχώς, μαζί
με αυτούς θα πληρώσουμε όλοι. Είτε τους ψηφίσαμε είτε όχι. Σε αυτές τις
περιπτώσεις η ευθύνη είναι πράγματι συλλογική και δεν γίνονται
διακρίσεις.
Φτάσαμε όμως σε ένα σταυροδρόμι που θα πρέπει να αποφασίσουμε. Θα πάρουμε τον δρόμο τον καλό ή θα συνεχίσουμε στον δρόμο της αυταπάτης; Η ευθύνη είναι δική μας. Η ψήφος είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση κι ας την αντιμετωπίσουμε για μία φορά έτσι και όχι με τρόπο επιπόλαιο, όπως συνέβη το 2015.
Φτάσαμε όμως σε ένα σταυροδρόμι που θα πρέπει να αποφασίσουμε. Θα πάρουμε τον δρόμο τον καλό ή θα συνεχίσουμε στον δρόμο της αυταπάτης; Η ευθύνη είναι δική μας. Η ψήφος είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση κι ας την αντιμετωπίσουμε για μία φορά έτσι και όχι με τρόπο επιπόλαιο, όπως συνέβη το 2015.
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr
