Τσίπρας και Καμμένος είναι ολόιδιοι, μην τους πιστεύετε!

Το πλήρωμα του χρόνου τους ξεσκέπασε. Πορεύονται πάντα μαζί γιατί είναι ολόιδιοι.

 

Η σοβαρότητα των πολιτικών μιας χώρας είναι ανάλογη της σοβαρότητας των πολιτών της. 

Ή τουλάχιστον της αφέλειας που επιδεικνύουν μπροστά σε ανθρώπους σαν τον ΥΕΘΑ, Πάνο Καμμένο. 

Και δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο αλλά για μία περσόνα που μεγαλουργεί στο πολιτικό σύστημα από την ενηλικίωσή του, μεταφέροντας σε κοινή θέα όλες τις παράνοιες της κρατικοδίαιτης Δεξιάς. Σε ένα παράλληλο τέμπο και ο Αλέξης Τσίπρας. 

Μεγαλωμένος στον κομματικό σωλήνα, εισήγαγε στην πολιτική τον απόλυτο αμοραλισμό του αουτσάιντερ το οποίο διεκδικεί με θράσος και αποφασιστικότητα την εξουσία.
Την περιεκτική εξήγηση για τον ρόλο του Τσίπρα και του Καμμένου στην πολιτική την ακούω πάντα από τους
απλούς "αγανακτισμένους" πολίτες σε ταξί και καφενεία. Επειδή οι δικαστές, οι "προηγούμενοι" και η "ελίτ" στην Ελλάδα είναι λαμόγια, Τσίπρας, Καμμένος και παρόμοιοι "λαϊκοί ήρωες" έχουν υποχρέωση να πάρουν την υπόθεση πάνω τους. Όχι μόνο γιατί ο κόσμος δεν έχει εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη, στους θεσμούς, στην αγορά και στο κράτος αλλά και γιατί μόνο με φωνή, αγριάδα και ξύλο... καταλαβαίνουν οι υπαίτιοι.
Τότε γιατί ο Καμμένος δεν γινόταν ντετέκτιβ, αστυνομικός ίσως, μισθοφόρος ή έστω, ο Εκδικητής στην ομώνυμη ταινία; 

Γιατί επέλεξε να παίξει αυτόν τον άχαρο και φλώρικο ρόλο του υπουργού; Που πάντα, είναι αναγκασμένος να τρώει σούσι, να έχει κότερο, να φοράει γραβάτες «περίεργες» και να παραμένει δέσμιος της πολιτικής του θέσης;
Κι από την άλλη, ο Αλέξης, ένα παιδί που δικαιούται να κάνει όσα λάθη θέλει, λόγω απειρίας, απολαμβάνει επίσης τον θαυμασμό των ίδιων περίπου οπαδών. Και όχι για πολύ διαφορετικούς λόγους...

Όσο για τους κοινούς φίλους τους, παραμένουν, σταθεροί στις πεποιθήσεις τους. Στις ιστορίες με τους Εβραίους, στους τραπεζίτες, στη μασονία, στην νέα τάξη πραγμάτων και στα ξένα συμφέροντα. 

Και φυσικά, πιστοί σε όποιον «ήρωα» αναλαμβάνει εξωθεσμική δράση για να τα βάλει με τους καρχαρίες του κεφαλαίου. Είτε λέγεται Τσίπρας είτε Καμμένος είτε Λούκυ Λουκ και Μικρός Σερίφης. Είτε Πολάκης ζωσμένος με τα κουμπούρια του… Από την πρώτη μέρα που έκλεισε η συμφωνία της συγκυβέρνησης, οι πιο παρατηρητικοί ξέραμε ότι μοιάζουν. 

Τώρα πια όμως, έχουν γίνει ολόιδιοι! 

Άλλωστε αν δεν υπήρχαν κοινές «μήτρες» πολιτικής και ιδεολογικής «ράτσας» δεν θα τα έβρισκαν στην εξουσία. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από την "ερωτική" φιλία με τον Πολάκη; Ποια Αριστερά και ποια Δεξιά;  

Υπάρχουν πολλά είδη Ελλήνων αλλά δύο τύπους ανθρώπων τους βλέπεις από μακριά. Από τη μία, οι πολλοί «ήρωες» που ψάχνουν τρόπο να ματώσουν τη άσπρη ή κόκκινη «φουστανέλα» τους. Και από την άλλη, οι λίγοι «σοφοί» που υπομένουν σιωπηλά, το βάρος της ελευθερίας τους. 

Οι πολλοί, που ζουν από τις κραυγές και τα συνθήματα και οι άλλοι, οι λίγοι, που προσπαθούν αθόρυβα, να βάλουν σε μία τάξη τα πράγματα. Μην τους πιστεύετε. Δύσκολα θα συγκρουστούν. Ακόμα κι αν οδηγηθούμε πρόωρα σε εκλογές, θα έχει γίνει από πριν συνεννόηση για το πως θα εξασφαλιστεί η πολιτική επιβίωση του Καμμένου. 

Το πλήρωμα του χρόνου τους ξεσκέπασε. Πορεύονται πάντα μαζί γιατί είναι ολόιδιοι. 

Προβάλλοντας, με θράσος, το μίσος τους για την αστική δημοκρατία, την απέχθεία τους για τα φιλελεύθερα δικαιώματα και το κράτος δικαίου.
 

Ανδ. Ζαμπούκας

liberal.gr