Άστοχες και επικίνδυνες οι επιθέσεις στον Τζέφρι Πάιατ. Καλλιεργεί καλές σχέσεις με την Ελλάδα χωρίς κομματικά κριτήρια.
Σε προεκλογικές περιόδους τα πολιτικά πάθη εξάπτονται, η ένταση των αντιπαραθέσεων αυξάνει και δεν είναι ασυνήθιστο οι πολιτικοί αντίπαλοι να επιχειρούν ακόμη και «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη». Όμως, όσοι ασχολούνται σοβαρά με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας δεν θα πρέπει να επιτρέπουν στις εντάσεις της ελληνικής πολιτικής ζωής να μεταφέρονται στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και να δηλητηριάζουν τις σχέσεις με τρίτες χώρες και, πολύ περισσότερο, με το σημαντικότερο σύμμαχο της Ελλάδας, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Δυστυχώς, σε αυτό το ατόπημα έπεσε μια από τις σημαντικότερες ομογενειακές εφημερίδες, ο Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης.
Μια εφημερίδα που ιστορικά υποστηρίζει την ανάπτυξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, δημοσίευσε κύριο άρθρο με τον τίτλο: «Ώρα για μετάθεση του Αμερικανού πρέσβη». Το άρθρο έχει την υπογραφή του διευθυντή του Εθνικού Κήρυκα, Αντώνη Διαμαντάρη, ενός δημοσιογράφου που έχει αποδείξει το ενδιαφέρον του για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, αλλά σε αυτή την περίπτωση προτάσσει τις κομματικές σκοπιμότητες έναντι του εθνικού συμφέροντος.
Όπως δηλώνεται και από τον τίτλο του άρθρου, ο διευθυντής της εφημερίδας προτρέπει τον πρόεδρο Τραμπ να απομακρύνει τον πρεσβευτή Τζέφρι Πάιατ από τη θέση του στην Αθήνα, αν και ο ίδιος ο αρθρογράφος αναγνωρίζει ότι «οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις περνούν μια από τις καλύτερες περιόδους στην ιστορία τους». Εξηγώντας αυτή την ακραία τοποθέτηση, ο αρθρογράφος κατηγορεί τον κ. Πάιτ ότι «συμπεριφέρεται σαν χειροκροτητής του κ. Τσίπρα με αποτέλεσμα να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια νέα, δύσκολη μελλοντικά περίοδο, στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, αυτή την φορά από την δεξιά πλευρά του ελληνικού λαού».
Ο Τζέφρι Πάιατ δεν έχει ανάγκη συνηγόρων. Έδωσε ήδη μακροσκελή απάντηση σε αυτό το άρθρο, ανατρέποντας ένα προς ένα τα επιχειρήματα που αναπτύσσονται από το διευθυντή του Εθνικού Κήρυκα και αποκαθιστώντας την αλήθεια για δηλώσεις του, οι οποίες μεταφέρθηκαν διαστρεβλωμένες, για να υποστηρίξουν τη θέση του αρθρογράφου, σύμφωνα με την οποία συμπεριφέρεται, δήθεν, σαν χειροκροτητής του Έλληνα πρωθυπουργού.
Όμως, όσοι ενεργά ασχολούμαστε με την ανάπτυξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων (προσωπικά, το κάνω από το 1992), δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε ότι, σε αυτή την περίπτωση, αναμειγνύεται με τοξικό αποτέλεσμα η εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση με τη διπλωματία της χώρας. Μάλιστα, ένας δημοσιογράφος φθάνει στο σημείο να προτρέψει τον Αμερικανό πρόεδρο να αποπέμψει τον κορυφαίο εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Ελλάδα, επειδή πιστεύει ότι ευνοεί έναν πολιτικό ηγέτη και το κόμμα του εις βάρος των πολιτικών του αντιπάλων.
Ας είμαστε σαφείς: Ένας πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα οφείλει να συνεργάζεται στενά με την εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση και τον εκλεγμένο πρωθυπουργό γιατί αυτός εκπροσωπεί στις διεθνείς σχέσεις το ελληνικό έθνος. Αυτός είναι ο θεσμικός του ρόλος και δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως «χειροκροτητής», όταν αναπτύσσει σχέσεις με τους εκλεγμένους εκπροσώπους της χώρας, για την προώθηση κοινών σχεδίων και επιδιώξεων. Ούτε, πολύ περισσότερο, η ανάπτυξη αυτών των σχέσεων σημαίνει ότι ευνοείται ένα πολιτικό κόμμα εις βάρος ενός άλλου. Είναι μεγάλο σφάλμα να διαβάζει κανείς τη διεθνή διπλωματία, φορώντας κομματικά γυαλιά!
Στη διάρκεια της θητείας του στην Αθήνα, ο Τζέφρι Πάιατ έπαιξε, χωρίς αμφιβολία, σημαντικό ρόλο σε μια πολύπλευρη εμβάθυνση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, από το πεδίο της άμυνας και διπλωματίας, ως το πεδίο της οικονομίας. Η χώρα βρίσκει μια νέα στρατηγική θέση στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγεια και τα εθνικά συμφέροντα εναρμονίζονται με τα αμερικανικά, ενώ δημιουργείται μια νέα, ισχυρή συμμαχία με το Ισραήλ.
Ο Αμερικανός πρεσβευτής εργάσθηκε σκληρά για αυτή τη νέα προσέγγιση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, όχι επειδή επιδίωκε να εξυπηρετήσει πολιτικά το σημερινό πρωθυπουργό εις βάρος των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά επειδή αυτό επιτάσσει το διπλωματικό καθήκον του.
Η συνεισφορά του Τζέφρι Πάιατ στην ανάπτυξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων είναι τόσο σημαντική, που μόνο οι Τούρκοι έχουν λόγο να επιθυμούν την απομάκρυνσή του από τη σημερινή του θέση. Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν προσωπικά επιθυμεί την απομάκρυνση Πάιατ από την Αθήνα. Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, πόσο σκόπιμο είναι να τυφλωνόμαστε από τα κομματικά μας πάθη και να καταλήγουμε να υποστηρίζουμε θέσεις που μόνο το μεγάλο ανταγωνιστή μας εξυπηρετούν…
