…διότι αν τα πάρει θα κλάψουνε αριστερές μανούλες. Και τότε, όσα δεν
άκουσε ο Κυριάκος στο de bate, θα τ’ ακούσουν οι σύντροφοι που έχουν τα
μούτρα να του κάνουν και κριτική. Μα καλά, δεν ξέρουν ότι τώρα που ο
Σύριζα έγινε κεντροαριστερά, στο πρώτο άρθρο του καταστατικού του θα
αναγράφεται η φράση του Γιώργου Κατσιφάρα «χωρίς τον Ανδρέα δεν θα μας
ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας»;
Κι αν στη θέση του ονόματος «Ανδρέας» που έχει αποθάνει μπαίνει υποχρεωτικώς το όνομα «Αλέξης», όλα τα υπόλοιπα που λέει (ή υπονοεί) η φράση ισχύουν αυτούσια, χωρίς ύποπτες αναθεωρήσεις που έρχονται από ένα παλιό και παρωχημένο κομμουνιστικό Συριζαϊκό παρελθόν. Τι διάολο, τσάμπα μνημόνευε προεκλογικά στις συγκεντρώσεις τον Ανδρέα και τον Ελευθέριο Βενιζέλο; Πλάκα νόμιζαν ότι τους έκανε, όταν ανήγγειλε πως
εκτός από το κόκκινο χρώμα, τώρα θα έχουν και το πράσινο στην σημαία τους; Τι δεν καταλαβαίνουν δηλαδή οι σύντροφοι;
Μα καλά, δεν βλέπουν πως μόνο ως κανονικό ΠΑΣΟΚ θα προκόψει ο Σύριζας; Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το ’81, μετά πάλι το ’85, έκανε μια μικρή ανάπαυλα το ’89 και μετά ξανακέρδισε απανωτά το ’93, το ’96 και το 2000. Ενώ ο Συριζάκος, μια φορά κέρδισε με χίλια ζόρια και πριν προλάβει να το χαρεί, έχασε. Έτσι θα πάνε δηλαδή; Πάει και τελείωσε, αν δεν γίνουν ΠΑΣΟΚάρα κατ’ εικόνα και ομοίωση, δεν υπάρχει προκοπή. Και υπάρχει ΠΑΣΟΚ δίχως έναν Ανδρέα να λύνει και να δένει, δίχως έναν αρχηγό που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν;
Τι φαντάστηκαν δηλαδή; Ότι ο Ανδρέας ρωτούσε του 53(+) ή τους 23(-) ή τους 44(+-) του κόμματος του; Πλάκα μας κάνουν τώρα; Τον Κίμωνα Κουλούρη, τον Γιώργη Παναγιωτακόπουλο και την Δήμητρα Λιάνη ρωτούσε κι άμα είχε όρεξη. Κι αυτούς τους ρωτούσε διότι ήξερε ότι θα του απαντούσαν «ότι πεις εσύ Πρόεδρε». Αντί λοιπόν να αρχίσουν τα σούξου-μούξου περί αρχηγικού κόμματος που δεν ταιριάζει στις μαρξιστικές τους αρχές, θα ‘πρεπε να εγκαλέσουν τον Αλέξη που ακόμα δεν απέκτησε έναν Μένιο ή έναν Κατσιφάρα. Διότι αυτή θα ήταν η απόδειξη ότι από απλός αρχηγός έγινε επιτέλους Ανδρέας και συνεπώς ξανακαλπάζουν προς την εξουσία.
Όλα τα υπόλοιπα είναι κλαψουρίσματα για loosers που από το πρωί ως το βράδυ συζητούν, λες και ο προορισμός του ανθρώπου είναι να ξερνά λέξεις και τσιτάτα. Τα λόγια είναι για τους εραστές, για τους ηγέτες είναι η εξουσία. Κι αυτά που ψιθυρίζουν ότι τα προγράμματα πρέπει να προηγούνται της εξουσίας, είναι για τους χαζούς. Αλλά ένας Ανδρέας δεν μπορεί ν’ ασχολείται με χαζούς. Οπότε ας κάτσουν στ αβγά τους οι σύντροφοι, ν’ αφήσουν τον Αλέξη να κάνει την δουλειά του δίχως τα ενοχλητικά ζουζουνίσματα τους στ’ αυτιά του.
Άντε μην τα πάρει στο κρανίο, γιατί πολλή υπομονή έδειξε ως τώρα. Γιατί αν του τα παραπρήξουν (τ’ αυτιά), δεν το χει σε τίποτα να τους διαολοστείλει όπως έκανε κάποτε ο Ανδρέας στον Αυγερινό, όταν αυτός αποτόλμησε να βάλει υποψηφιότητα για γραμματέας του ΠΑΣΟΚ κόντρα στον Προεδρικό Άκη.
Κι αν στη θέση του ονόματος «Ανδρέας» που έχει αποθάνει μπαίνει υποχρεωτικώς το όνομα «Αλέξης», όλα τα υπόλοιπα που λέει (ή υπονοεί) η φράση ισχύουν αυτούσια, χωρίς ύποπτες αναθεωρήσεις που έρχονται από ένα παλιό και παρωχημένο κομμουνιστικό Συριζαϊκό παρελθόν. Τι διάολο, τσάμπα μνημόνευε προεκλογικά στις συγκεντρώσεις τον Ανδρέα και τον Ελευθέριο Βενιζέλο; Πλάκα νόμιζαν ότι τους έκανε, όταν ανήγγειλε πως
εκτός από το κόκκινο χρώμα, τώρα θα έχουν και το πράσινο στην σημαία τους; Τι δεν καταλαβαίνουν δηλαδή οι σύντροφοι;
Μα καλά, δεν βλέπουν πως μόνο ως κανονικό ΠΑΣΟΚ θα προκόψει ο Σύριζας; Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το ’81, μετά πάλι το ’85, έκανε μια μικρή ανάπαυλα το ’89 και μετά ξανακέρδισε απανωτά το ’93, το ’96 και το 2000. Ενώ ο Συριζάκος, μια φορά κέρδισε με χίλια ζόρια και πριν προλάβει να το χαρεί, έχασε. Έτσι θα πάνε δηλαδή; Πάει και τελείωσε, αν δεν γίνουν ΠΑΣΟΚάρα κατ’ εικόνα και ομοίωση, δεν υπάρχει προκοπή. Και υπάρχει ΠΑΣΟΚ δίχως έναν Ανδρέα να λύνει και να δένει, δίχως έναν αρχηγό που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν;
Τι φαντάστηκαν δηλαδή; Ότι ο Ανδρέας ρωτούσε του 53(+) ή τους 23(-) ή τους 44(+-) του κόμματος του; Πλάκα μας κάνουν τώρα; Τον Κίμωνα Κουλούρη, τον Γιώργη Παναγιωτακόπουλο και την Δήμητρα Λιάνη ρωτούσε κι άμα είχε όρεξη. Κι αυτούς τους ρωτούσε διότι ήξερε ότι θα του απαντούσαν «ότι πεις εσύ Πρόεδρε». Αντί λοιπόν να αρχίσουν τα σούξου-μούξου περί αρχηγικού κόμματος που δεν ταιριάζει στις μαρξιστικές τους αρχές, θα ‘πρεπε να εγκαλέσουν τον Αλέξη που ακόμα δεν απέκτησε έναν Μένιο ή έναν Κατσιφάρα. Διότι αυτή θα ήταν η απόδειξη ότι από απλός αρχηγός έγινε επιτέλους Ανδρέας και συνεπώς ξανακαλπάζουν προς την εξουσία.
Όλα τα υπόλοιπα είναι κλαψουρίσματα για loosers που από το πρωί ως το βράδυ συζητούν, λες και ο προορισμός του ανθρώπου είναι να ξερνά λέξεις και τσιτάτα. Τα λόγια είναι για τους εραστές, για τους ηγέτες είναι η εξουσία. Κι αυτά που ψιθυρίζουν ότι τα προγράμματα πρέπει να προηγούνται της εξουσίας, είναι για τους χαζούς. Αλλά ένας Ανδρέας δεν μπορεί ν’ ασχολείται με χαζούς. Οπότε ας κάτσουν στ αβγά τους οι σύντροφοι, ν’ αφήσουν τον Αλέξη να κάνει την δουλειά του δίχως τα ενοχλητικά ζουζουνίσματα τους στ’ αυτιά του.
Άντε μην τα πάρει στο κρανίο, γιατί πολλή υπομονή έδειξε ως τώρα. Γιατί αν του τα παραπρήξουν (τ’ αυτιά), δεν το χει σε τίποτα να τους διαολοστείλει όπως έκανε κάποτε ο Ανδρέας στον Αυγερινό, όταν αυτός αποτόλμησε να βάλει υποψηφιότητα για γραμματέας του ΠΑΣΟΚ κόντρα στον Προεδρικό Άκη.
Στο κάτω-κάτω, ουρά κάνουν οι Μαριλίζες, οι Ραγκούσηδες
κι οι Μπίστηδες να πάρουν τις θέσεις τους. Που θα τις πάρουν δηλαδή…
Δημ. Καμπουράκης
liberal.gr
