Γράφει η Αντωνία Μπούζα
Τέλος Ιουνίου , αποφάσισε η Κυβέρνηση να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή. Εν μέσω αμφιβολιών, από ορισμένους βουλευτές που ζήτησαν χρόνο για να ενημερωθούν και απαίτησαν να μην έρθει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, αλλά και με διαφωνίες σχετικά με την αποδοχή της Βουλής από απλή πλειοψηφία σε διευρυμένη.
Μέχρι τις 8 Ιουλίου θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί τόσο το μεσοπρόθεσμο , όσο και οι εφαρμοστικοί Νόμοι , για να μας δοθεί η 5η δόση, λένε Κυβερνητικές πηγές.
Οι αντιδράσεις είναι αρκετές, αλλά οι πολίτες περίμεναν κάτι διαφορετικό από τους εκπροσώπους τους.
Περίμεναν πιο δυναμική αντίδραση , περίμεναν προτάσεις, περίμεναν μέτρα διασφάλισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος. Περίμεναν την υλοποίηση της απαίτησής τους να έρθει στη Βουλή ή πρώτη δανειακή μας σύμβαση , δηλ. η διευκρίνιση των όρων του αρχικού δανείου και να ξεκαθαριστούν οι δεσμεύσεις μας , απέναντι στους δανειστές μας, διότι ξεκάθαρα, δεν τις γνωρίζει κανείς.
Τίποτα τέτοιο δεν είδαμε. Αντί αυτών ακούσαμε ψιθύρους για εκβιαστικές πρακτικές, στοχοποίηση των διαφωνούντων, ηθικά διλήμματα για την τύχη της Κυβερνητικής παράταξης κ.α. πολλά.
Βέβαια το πολιτικό ανάστημα σε τέτοιες στιγμές φαίνεται. Αυτό ή το έχεις ή όχι. Αν μετράει περισσότερο η βουλευτική έδρα από την αξιοπρέπεια και τη συνείδηση.
Με αγωνία όλοι μας , περιμένουμε τις αποφάσεις και το δρόμο που θα ακολουθήσουν οι Κυβερνητικοί βουλευτές.
Στα χέρια τους λοιπόν η τύχη μας για τα επόμενα χρόνια.
Επειδή όμως ο λαϊκισμός περισσεύει στις μέρες μας από πολιτικούς που βρήκαν την ευκαιρία της απόγνωσής μας για να προσποριστούν οφέλη ,πρέπει να ξεκαθαριστεί από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου , ο τρόπος που θα κινηθούν σε περίπτωση που κληθούν να εφαρμόσουν την πολιτική τους.
Αν θέλουν να κινηθούν στα πλαίσια της Ευρώπης, αν έχουν υπόψη τους άλλες εναλλακτικές, αν συμφωνούν με την κατεύθυνση του αναγκαίου συμμαζέματος του Κράτους, με τη στόχευση των επιπλέον φορολογικών μέτρων , με τις προτεραιότητές τους , με τις κόκκινες γραμμές τους κ.λ.π..
Ακούγονται φωνές πως η Χώρα κινείται σε ένα μονόδρομο από τον οποίο δε μπορεί να παρεκκλίνει , πως είμαστε χαμένοι αν ξεφύγουμε , πως θα πεινάσουμε και θα καταστραφούμε αν δεν ακολουθήσουμε τη «συνταγή» Παπανδρέου. Αληθεύει όμως αυτό, μήπως είναι παραπειστικό;
Τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι είχαμε κι άλλες εναλλακτικές που δεν αξιοποιήσαμε και πως δε διαπραγματευτήκαμε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου, ενδίδοντας στις πιέσεις ξένων συμφερόντων .
Τώρα μας μιλούν για εκμετάλλευση και αξιοποίηση της Δημόσιας περιουσίας, από επιτροπή που θα αποτελείται από τεχνοκράτες και εκπροσώπους της Τρόϊκας. Στις αποφάσεις αυτής της επιτροπής, δεν θα έχει λόγο η Ελληνική Πολιτεία. Αν αυτό δεν είναι υποτέλεια τότε τι είναι;
Αν τα μέτρα και οι θυσίες των Ελλήνων απέδιδαν και ξυπνούσε πάλι ο γίγαντας της οικονομίας μας, τότε μπορεί να λέγαμε «χαλάλι».
Αλλά όταν το ένα μέτρο μετά το άλλο καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, τι εμπιστοσύνη μπορεί να δείξει αυτός ο λαός στην πολιτική τους; Απέτυχαν και αρνούνται να το δεχτούν.
Όσο πιο γρήγορα το πάρουν απόφαση και κάνουν στην άκρη όλο και κάτι μπορεί να περισωθεί.
Η Ελλάδα δεν θα επιτρέψουμε να ξεπουληθεί ας το καταλάβουν καλά.
-Πως θα εμποδίσουμε το ξεπούλημα της Ελλάδος;
Η ώρα για τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου πλησιάζει.Τέλος Ιουνίου , αποφάσισε η Κυβέρνηση να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή. Εν μέσω αμφιβολιών, από ορισμένους βουλευτές που ζήτησαν χρόνο για να ενημερωθούν και απαίτησαν να μην έρθει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, αλλά και με διαφωνίες σχετικά με την αποδοχή της Βουλής από απλή πλειοψηφία σε διευρυμένη.
Μέχρι τις 8 Ιουλίου θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί τόσο το μεσοπρόθεσμο , όσο και οι εφαρμοστικοί Νόμοι , για να μας δοθεί η 5η δόση, λένε Κυβερνητικές πηγές.
Οι αντιδράσεις είναι αρκετές, αλλά οι πολίτες περίμεναν κάτι διαφορετικό από τους εκπροσώπους τους.
Περίμεναν πιο δυναμική αντίδραση , περίμεναν προτάσεις, περίμεναν μέτρα διασφάλισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος. Περίμεναν την υλοποίηση της απαίτησής τους να έρθει στη Βουλή ή πρώτη δανειακή μας σύμβαση , δηλ. η διευκρίνιση των όρων του αρχικού δανείου και να ξεκαθαριστούν οι δεσμεύσεις μας , απέναντι στους δανειστές μας, διότι ξεκάθαρα, δεν τις γνωρίζει κανείς.
Τίποτα τέτοιο δεν είδαμε. Αντί αυτών ακούσαμε ψιθύρους για εκβιαστικές πρακτικές, στοχοποίηση των διαφωνούντων, ηθικά διλήμματα για την τύχη της Κυβερνητικής παράταξης κ.α. πολλά.
Βέβαια το πολιτικό ανάστημα σε τέτοιες στιγμές φαίνεται. Αυτό ή το έχεις ή όχι. Αν μετράει περισσότερο η βουλευτική έδρα από την αξιοπρέπεια και τη συνείδηση.
Με αγωνία όλοι μας , περιμένουμε τις αποφάσεις και το δρόμο που θα ακολουθήσουν οι Κυβερνητικοί βουλευτές.
Στα χέρια τους λοιπόν η τύχη μας για τα επόμενα χρόνια.
Επειδή όμως ο λαϊκισμός περισσεύει στις μέρες μας από πολιτικούς που βρήκαν την ευκαιρία της απόγνωσής μας για να προσποριστούν οφέλη ,πρέπει να ξεκαθαριστεί από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου , ο τρόπος που θα κινηθούν σε περίπτωση που κληθούν να εφαρμόσουν την πολιτική τους.
Αν θέλουν να κινηθούν στα πλαίσια της Ευρώπης, αν έχουν υπόψη τους άλλες εναλλακτικές, αν συμφωνούν με την κατεύθυνση του αναγκαίου συμμαζέματος του Κράτους, με τη στόχευση των επιπλέον φορολογικών μέτρων , με τις προτεραιότητές τους , με τις κόκκινες γραμμές τους κ.λ.π..
Ακούγονται φωνές πως η Χώρα κινείται σε ένα μονόδρομο από τον οποίο δε μπορεί να παρεκκλίνει , πως είμαστε χαμένοι αν ξεφύγουμε , πως θα πεινάσουμε και θα καταστραφούμε αν δεν ακολουθήσουμε τη «συνταγή» Παπανδρέου. Αληθεύει όμως αυτό, μήπως είναι παραπειστικό;
Τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι είχαμε κι άλλες εναλλακτικές που δεν αξιοποιήσαμε και πως δε διαπραγματευτήκαμε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου, ενδίδοντας στις πιέσεις ξένων συμφερόντων .
Τώρα μας μιλούν για εκμετάλλευση και αξιοποίηση της Δημόσιας περιουσίας, από επιτροπή που θα αποτελείται από τεχνοκράτες και εκπροσώπους της Τρόϊκας. Στις αποφάσεις αυτής της επιτροπής, δεν θα έχει λόγο η Ελληνική Πολιτεία. Αν αυτό δεν είναι υποτέλεια τότε τι είναι;
Αν τα μέτρα και οι θυσίες των Ελλήνων απέδιδαν και ξυπνούσε πάλι ο γίγαντας της οικονομίας μας, τότε μπορεί να λέγαμε «χαλάλι».
Αλλά όταν το ένα μέτρο μετά το άλλο καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, τι εμπιστοσύνη μπορεί να δείξει αυτός ο λαός στην πολιτική τους; Απέτυχαν και αρνούνται να το δεχτούν.
Όσο πιο γρήγορα το πάρουν απόφαση και κάνουν στην άκρη όλο και κάτι μπορεί να περισωθεί.
Η Ελλάδα δεν θα επιτρέψουμε να ξεπουληθεί ας το καταλάβουν καλά.