Του Γιώργου Παππού
Σε Γόρδιο Δεσμό εξελίσσεται για τη Κυβέρνηση το Μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, το οποίο εδώ και μια δεκαετία μπαινοβγαίνει στα συρτάρια των εκάστοτε υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών. Το αποτέλεσμα, βέβαια, είναι αυτό που βιώνουν όλοι- δημόσιοι υπάλληλοι και συναλλασσόμενοι με το Δημόσιο- σήμερα, ένα δυσκίνητο, γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό Κράτος, όπου οι μισθολογικές διαφορές αγγίζουν τα όρια της παράνοιας, καθώς όλοι οι φωστήρες που ανέλαβαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, προτίμησαν να εφευρίσκουν και να χορηγούν τα πιο απίθανα επιδόματα αντί αυξήσεων στους βασικούς μισθούς, ικανοποιώντας έτσι την εκλογική τους πελατεία, δηλαδή τις χιλιάδες των εργαζομένων στο Δημόσιο και των οικογενειών τους, οι οποίοι δεν έβλεπαν αυτό που έρχεται.
Το προφανές είναι ότι η Κυβέρνηση δεν θέλει και δεν αντέχει να βρει απέναντι της τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς εάν ξεκινήσουν κινητοποιήσεις σε νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, εφορίες, τελωνεία, δικαστήρια, το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής θα καταρρεύσει εν μία νυκτί. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, το οικονομικό επιτελείο αναζητά τη μαγική συνταγή, όπου κάποια επιδόματα υποτίθεται ότι θα καταργηθούν αλλά στη πραγματικότητα δεν θα καταργηθούν, αφού θα καταβάλλονται ως προσωπική διαφορά για μια μακρά μεταβατική περίοδο, όπου κανείς δεν λέει ή δεν ξέρει να πει τι ακριβώς θα γίνει μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, εκτός όσων θα προσλαμβάνονται από εδώ και πέρα στο Δημόσιο, οι οποίοι γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι γι' αυτούς δεν προβλέπεται κανένα από τα παχυλά σημερινά επιδόματα!
Με αυτό τον χειρισμό πάει όμως. περίπατο και η δυνατότητα μετακινήσεων από υπουργείο σε υπουργείο κι από υπηρεσία σε υπηρεσία, αφού όσο διατηρούνται οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ των υπαλλήλων, το σχέδιο «συγκοινωνούντα δοχεία», που ζητούν και οι δανειστές μας, δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Είναι, όμως, επίσης προφανές ότι δεν μπορεί να βγει εκ νέου η Κυβέρνηση και να πει κατάμουτρα σε περίπου 800.000 ανθρώπους, που ήδη έχουν χάσει το 20- 30% των αποδοχών τους μέσα σε έναν χρόνο και που ήδη άκουσαν πριν από έναν μήνα ότι τους «ψαλιδίζονται» έως 20% κάποια επιδόματα, ότι πρέπει να. «ξανακουρευτούν» και να γυρίσουν στη πραγματικότητα μια 10ετία ή 15ετία πίσω.
Πολύ φοβάμαι, λοιπόν, ότι όπως και σε άλλες περιπτώσεις, τη λύση δεν θα τη δώσει η Κυβέρνηση, αλλά η Τρόικα. Κι επειδή ως γνωστόν ο Γόρδιος Δεσμός δεν λύθηκε αλλά κόπηκε, η παρέμβαση θα είναι λίαν επώδυνη.
Σε Γόρδιο Δεσμό εξελίσσεται για τη Κυβέρνηση το Μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, το οποίο εδώ και μια δεκαετία μπαινοβγαίνει στα συρτάρια των εκάστοτε υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών. Το αποτέλεσμα, βέβαια, είναι αυτό που βιώνουν όλοι- δημόσιοι υπάλληλοι και συναλλασσόμενοι με το Δημόσιο- σήμερα, ένα δυσκίνητο, γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό Κράτος, όπου οι μισθολογικές διαφορές αγγίζουν τα όρια της παράνοιας, καθώς όλοι οι φωστήρες που ανέλαβαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, προτίμησαν να εφευρίσκουν και να χορηγούν τα πιο απίθανα επιδόματα αντί αυξήσεων στους βασικούς μισθούς, ικανοποιώντας έτσι την εκλογική τους πελατεία, δηλαδή τις χιλιάδες των εργαζομένων στο Δημόσιο και των οικογενειών τους, οι οποίοι δεν έβλεπαν αυτό που έρχεται.
Το προφανές είναι ότι η Κυβέρνηση δεν θέλει και δεν αντέχει να βρει απέναντι της τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς εάν ξεκινήσουν κινητοποιήσεις σε νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, εφορίες, τελωνεία, δικαστήρια, το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής θα καταρρεύσει εν μία νυκτί. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, το οικονομικό επιτελείο αναζητά τη μαγική συνταγή, όπου κάποια επιδόματα υποτίθεται ότι θα καταργηθούν αλλά στη πραγματικότητα δεν θα καταργηθούν, αφού θα καταβάλλονται ως προσωπική διαφορά για μια μακρά μεταβατική περίοδο, όπου κανείς δεν λέει ή δεν ξέρει να πει τι ακριβώς θα γίνει μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, εκτός όσων θα προσλαμβάνονται από εδώ και πέρα στο Δημόσιο, οι οποίοι γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι γι' αυτούς δεν προβλέπεται κανένα από τα παχυλά σημερινά επιδόματα!
Με αυτό τον χειρισμό πάει όμως. περίπατο και η δυνατότητα μετακινήσεων από υπουργείο σε υπουργείο κι από υπηρεσία σε υπηρεσία, αφού όσο διατηρούνται οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ των υπαλλήλων, το σχέδιο «συγκοινωνούντα δοχεία», που ζητούν και οι δανειστές μας, δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Είναι, όμως, επίσης προφανές ότι δεν μπορεί να βγει εκ νέου η Κυβέρνηση και να πει κατάμουτρα σε περίπου 800.000 ανθρώπους, που ήδη έχουν χάσει το 20- 30% των αποδοχών τους μέσα σε έναν χρόνο και που ήδη άκουσαν πριν από έναν μήνα ότι τους «ψαλιδίζονται» έως 20% κάποια επιδόματα, ότι πρέπει να. «ξανακουρευτούν» και να γυρίσουν στη πραγματικότητα μια 10ετία ή 15ετία πίσω.
Πολύ φοβάμαι, λοιπόν, ότι όπως και σε άλλες περιπτώσεις, τη λύση δεν θα τη δώσει η Κυβέρνηση, αλλά η Τρόικα. Κι επειδή ως γνωστόν ο Γόρδιος Δεσμός δεν λύθηκε αλλά κόπηκε, η παρέμβαση θα είναι λίαν επώδυνη.