Αγωνίσθηκαν οι γυναίκες των αρχών του περασμένου αιώνα για δικαιώματα και κατακτήσεις ,που σήμερα θεωρούνται αυτονόητες.
H καθιέρωση της 8ης Μαρτίου ως ημέρα της γυναίκας, καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ ,μετά από πρόταση της σοσιαλίστριας Κλάρας Τσέτκιν στη 2η Διεθνή διάσκεψη Σοσιαλιστριών το 1910 στην Κοπεγχάγη .Ο εργασιακός μεσαίωνας των αρχών του περασμένου αιώνα , έδωσε τη θέση του σήμερα σε ισότιμες καταστάσεις μεν,με υποβόσκουσα όμως μία διαφορετικότητα στην αντιμετώπιση από την ίδια την κοινωνία των δύο φύλων.
Τόσα χρόνια μετά, διαπιστώνουμε πως σε σχέση με τους αγώνες των γυναικών, τα αποτελέσματα είναι υποδεέστερα των προσπαθειών και πως η αγωνία για μια ισότιμη θέση στην κοινωνία παραμένει διαρκής , χωρίς να είναι λίγες οι φορές που πραγματώνεται, κάτω από συνθήκες εξαιρετικά αντίξοες. Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί σε επίπεδο ενημέρωσης, θεσμών και συλλογικής κινητοποίησης, οι γυναίκες εξακολουθούν και στις μέρες μας, να πέφτουν θύματα πρωτοφανούς βίας, αδικίας και εκμετάλλευσης.
Η ανεργία, σύμφωνα που με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, εκτινάχθηκε στο 13,9% τον Νοέμβριο, στις γυναίκες είναι διπλάσια από αυτή των ανδρών και διαμορφώνεται στο 17%, ενώ διαφαίνεται πως όσον αφορά τις γυναίκες, δεν υπάρχει επαρκές δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Συνήθως οι γυναίκες βρίσκονται εγκλωβισμένες μεταξύ ανεργίας και υποαπασχόλησης , ενώ η κατάσταση χειροτερεύει στην απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα, όπου η εγκυμοσύνη και η μητρότητα αποτελούν πολλές φορές "βαρίδι" για την συνέχιση της απασχόλησης.
Αλλά και η συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι περιορισμένη σε σχέση με τη γυναικεία κοινωνική και εργασιακή δραστηριοποίηση. Συνήθως το ανδρικό πρότυπο κυριαρχεί, θεωρούμενο εξ αρχής ίσως ικανότερο, ίσως αποτελεσματικότερο, ίσως πιο φερέγγυο, ίσως πιο δυναμικό.
Αποτέλεσμα της επικρατούσας νοοτροπίας ,είναι οι γυναίκες σε προσωποπαγείς θέσεις αυτοδιοικητικών δομών να είναι μετρημένες , ενώ στην κεντρική πολιτική σκηνή η συμμετοχή τους αντιμετωπίζει μεγαλύτερα εμπόδια ,έχοντας επί της κεφαλής τους την ...καχυποψία ,της δήθεν συμμετοχής τους λόγω ποσόστωσης.
Η αποτελεσματικότητα και η ικανότητα παρ΄όλα αυτά των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων , ουδέποτε έχει αμφισβητηθεί , αντιθέτως έχουν να επιδείξουν πολύ θετικά αποτελέσματα από τη δραστηριοποίησή τους.
Η κοινωνία μας αυτήν την ώρα έχει ανάγκη από πρόσωπα -άνδρες, γυναίκες- που μπορούν, έχουν διάθεση για προσφορά , όρεξη, μεράκι , δημιουργική σκέψη και πάνω απ΄όλα εντιμότητα και ανιδιοτέλεια.
Οι αγώνες των πολιτών πρέπει να συνεχίζονται όσο στην κοινωνία μας υπάρχουν ανισότητες και εκμετάλλευση.
Ευχή είναι να υπάρξει μία ημέρα που η πραγματική ισότητα θα είναι γεγονός και οι δημιουργικές δυνάμεις των ανθρώπων να έχουν στραφεί μόνο στη βελτίωση της ποιότητας ζωής , της προστασίας του περιβάλλοντος, της πνευματικής και ψυχικής τροφής των ανθρώπων.
