του Άγη Βερούτη
Το σημερινό μπάχαλο που λέμε "μνημόνιο" προκύπτει από
τις επιλογές και τις δεσμεύσεις της εκάστοτε κυβέρνησης, αναφορικά στον ΤΡΟΠΟ
που θα επιτευχθούν οι στόχοι του ισοσκελισμού του προϋπολογισμού που απαιτούσαν
οι δανειστές μας.
Υπεραπλουστεύσεις της σημασίας του μνημονίου και της εφαρμογής
του, πέφτουν στα ίδια λάθη που έκαναν όσοι μάχονται τις μεταρρυθμίσεις που
είναι απαραίτητες για την επιβίωση της χώρας.
Οι κύριοι τιμητές (κατακριτές) του μνημονίου, το κατακρίνουν
γιατί θέλουν να παραμείνουν οι μισθοί του δημοσίου στα σημερινά τους επίπεδα,
και οι αδειοδοτήσεις μπάχαλο που βοηθούν στη δημιουργία περιουσίας από
φακελάκια, και με τη σιγουριά της ατιμωρησίας. Με άλλα λόγια, όσοι κατακρίνουν
τις μεταρρυθμίσεις του μνημονίου, το κάνουν κυρίως γιατί τους ξε-βολεύει από τη
μασαμπούκα που είχαν συνηθίσει.
Συγκεκριμένα:
Εξαρχής η τρόικα επέμενε σε 75% μείωση του κόστους του κράτους,
και 25% αύξηση της φορολογικής είσπραξης, όμως όχι με αύξηση των συντελεστών,
αλλά με ανεύρεση της "φοροδιαφυγής" που διατείνονταν οι αρχικοί
διαπραγματευτές ΓΑΠ-Παπακωνσταντίνου ότι υπάρχει σε βαθμό 26% του ΑΕΠ,
βασισμένοι σε μια μπακάλικη μελέτη από δύο (2) ερευνητές του πανεπιστημίου του
Σικάγο, εξετάζοντας στοιχεία των στεγαστικών της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίζουν
ότι ο Έλληνας έκανε το σκατό του παξιμάδι για να πάρει ένα σπίτι, και ότι οι
τράπεζες δεν τηρούσαν την Πράξη Διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος που καθόριζε
μέγιστο ποσοστό πληρωμής σε στεγαστική δόση το 40% του εισοδήματος του
δανειολήπτη.
Επίσης επέμενε σε απελευθέρωση της σιδηροδέσμιας Ελληνικής
οικονομίας από τον κρατικό εναγκαλισμό και την υπερνομοθέτηση, την μείωση της
τερατώδους γραφειοκρατίας, και την πάταξη της διαφθοράς και ατιμωρησίας των
λαμογιών σε δημόσιες θέσεις. Από αυτά δεν έγινε σχεδόν τίποτα!!!
Αντί αυτών, οι πανηλίθιοι επέλεξαν την κάλυψη της τρύπας κατά
75% από φορολόγηση με αύξηση των συντελεστών μιας και η δήθεν φοροδιαφυγή ήταν
ένα ψέμα, ένα "φάντασμα", ένας λάθος υπολογισμός μιας παιδαριώδους
μελέτης, και 25% από μείωση του κόστους.
Επέλεξαν δηλαδή τον εκμηδενισμό της παραγωγικής οικονομίας,
υποβάλλοντας την σε φορολόγηση που ξεπερνούσε το 67%, και κυριολεκτικά
δημιουργώντας έτσι 1,5 εκατομμύρια "νέες θέσεις ανεργίας" (κλόπυ-ραητ
από George Billinis)!
Συνεχίζει και κοστίζει όμως, ελλείψει μεταρρυθμίσεων, η
διαφθορά 6% του ΑΕΠ και η γραφειοκρατία 7% του ΑΕΠ της Ελληνικής οικονομίας,
και άλλο 10% τα κλειστά επαγγέλματα, πράγματα που θα έπρεπε να είχαν μηδενιστεί
την πρώτη μέρα μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου.
Τόση είναι η οικονομική ανελευθερία της Ελλάδας, που βρίσκεται
στην παγκόσμια κατάταξη ανάμεσα στη Σενεγάλη και το Μαλάουι. Ποιος να είναι
τόσο ηλίθιος να πετάξει τα λεφτά του επενδύοντας στην Ελλάδα; Μόνο κανένα
κοράκι που θα αγοράσει πτώματα με 10 ευρωλεπτά στο 1 ευρώ πραγματικής αξίας,
και θα πουλήσει στα 30 ευρωλεπτά λίγους μήνες μετά. Αυτοί είναι οι επενδυτές
που θέλουμε; Μόνο τα ενεχυροδανειστήρια και η ρευστοποίηση τιμαλφών στο 40% της
αξίας τους πάει καλά στην Ελλάδα σήμερα. Και μετά ο χρυσός εξάγεται σε βαλίτσες
στη Γερμανία και την Τουρκία, αφορολόγητος και ανενόχλητος. Αυτό θέλουμε
επιτέλους;;;
ΝΑΙ πιστεύω στις μεταρρυθμίσεις του μνημονίου.
ΟΧΙ δεν στηρίζω την επιλογή της υπερφορολόγησης των υποζυγίων.
ΟΧΙ δεν νομίζω ότι η Ελλάδα θα σωθεί αφήνοντας αμετάβλητες όλες
τις παθογένειες που δημιούργησε το Δημόσιο Λεβιάθαν.
Η υπερφορολόγηση προσπαθεί να υποκαταστήσει το δανεισμό των
διεθνών αγορών, στα χρόνια των ψεύτικων στατιστικών της "ισχυρής
οικονομίας" των πολιτικών απατεώνων, με τα χρήματα που είχαν αποταμιεύσει
οι νοικοκύρηδες της μεσαίας τάξης στα προηγούμενα 60 χρόνια, δημεύοντας τις
ακίνητες περιουσίες τους, και κλέβοντας τις καταθέσεις τους και τις
ασφαλιστικές τους εισφορές, τις δουλειές τους, τις ζωές τους!
ΠΙΣΤΕΥΩ ότι πρέπει να "κουρευτεί" το κράτος, και η
μείωση του κόστους να περάσει πίσω στην οικονομία με δραστική μείωση των
Βυζαντινών φόρων.
Τέτοιο μνημόνιο μας χρειάζεται.
Αυτό, όποιος λέγει ότι θα το αντιστρέψει με "ένα
νόμο" και "ένα άρθρο", ή με αεροψεκαζμούς των Ωφελίμ και όποιων
άλλων, με βρίσκει απέναντί του.
Πάντα απέναντι θα με βρίσκει.
Άει στο διάολο πια!
