Διολισθήσαμε στο
“θανάσιμο αμάρτημα” της άσκησης κριτικής εν ίδει παραπολιτικού σχολίου στην Τέταρτη εξουσίας της Μεσσηνίας και αυτόματα μας κατέταξαν στους
ρυπαρογράφους και μας κατηγόρησαν για…. « φασίζοντα κοινωνικό
χαφιεδισμό».
Τα «βαποράκια» του κατεστημένου της ενημέρωσης διαστρεβλώνουν εξόφθαλμα θέσεις και προθέσεις με αποκλειστικό σκοπό να ποδηγετήσουν την σκέψη κάθε ελεύθερης φωνής
Ξεχνούν όμως ότι :
Ανοίγεις τις εφημερίδες τους και ψάχνεις να βρεις με
μεγεθυντικό φακό διαφορετική άποψη απ’
αυτή που οι ίδιοι και η ιδιοκτησία εκπέμπουν
και θέλουν να επιβάλλουν .
Όταν κάποιος τολμήσει να ασκήσει κριτική η να εκφράσει διαφορετική
άποψη, κατατάσσεται αυτόματα στους ρυπαρογράφους και στα «φασίζοντα μιάσματα ».
Ο Μπαλζάκ (1799-1850), γύρω στο 1835 ονόμασε τις εφημερίδες
του καιρού του «χαμαιτυπεία σκέψης», είχε διαγνώσει σωστά από τότε τη «δημοσιογραφική ασυδοσία ».
Σήμερα, ίσως, να μην υπάρχει ούτε ένας που να μη γνωρίζει
ότι όλοι αυτοί οι μεταπράτες και οι ελεγκτές της κοινής γνώμης ασκούν
κατευθυνόμενη και πληρωμένη αδρά δημοσιογραφία.
Αυτό που προκαλεί
όμως ακόμα περισσότερο είναι ότι εμφανίζονται και ως κήρυκες της «εντιμότητας»
και της «ελεύθερης έκφρασης»!!!
Όσοι παροικούμε την Ιερουσαλήμ αντιλαμβανόμαστε τα προσωπικά
οφέλη που αντλούν ως υπηρέτες του “συστήματος” που πρεσβεύουν και
αγωνίζονται για την …επιβολή του .
Υ.Γ. Κλείνοντας θα παραφράσουμε τον Κάλβο: «Θέλει αρετήν και
τόλμην η δημοσιογραφία»…
Αλλά είναι δυνατόν να τη βρεις;
Των αδυνάτων
αδύνατον!
Β.Μ
