Η απόφαση του ομογενή Ανδρέα Δημητρίου, επικεφαλής του AFL, να
παραιτηθεί από το αξίωμά του στο τέλος της εφετινής χρονιάς κυριαρχεί
σήμερα στα αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης.
Ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί διέκοψαν σήμερα την κανονική
ροή των προγραμμάτων τους για να μεταδώσουν την έκτακτη είδηση: Ο
Ελληνοκύπριος Ανδρέας Δημητρίου παραιτείται από επικεφαλής του
Australian Football League, του δημοφιλέστερου αθλήματος της χώρας.
Και μόνο το γεγονός ότι διακόπηκε η ροή των προγραμμάτων για να
μεταδοθεί η συνέντευξη του Ανδρέα Δημητρίου μιλά από μόνο του για την
απήχησή του και την αναγνωρισιμότητά του στην ευρύτερη αυστραλιανή
κοινωνία.
Η ανακοίνωση έγινε από τον πρόεδρο του συμβουλίου του AFL, Μάικ
Φιτζπάτρικ, ο οποίος υπογράμμισε πως ο Δημητρίου άνοιξε το άθλημα σε όλη
την αυστραλιανή κοινωνία και στάθηκε ιδιαίτερα στους κοινωνικούς αγώνες
του.
«Για μένα», είπε, «η προσφορά του Δημητρίου δεν είναι τα υπέροχα
στάδια και η οικονομική ευρωστία του αθλήματος. Είναι η επιμονή του να
χρησιμοποιήσει το δημοφιλέστατο άθλημα ως όχημα για να προωθήσει τον
πολυπολιτισμό, τον πόλεμο κατά του ρατσισμού, την ισότητα των φύλων, την
μηδενική ανοχή στα ναρκωτικά και την οικογενειακή βία, το άνοιγμα και
το αγκάλιασμα των Αβοριγίνων».
«Για μένα», είπε ο Ανδρέας Δημητρίου έχοντας στο πλευρό του την
σύζυγό του, τα τέσσερα παιδιά τους και τον πατέρα του, ήταν μεγάλο
προνόμιο να υπηρετήσω το άθλημα αυτό από την συγκεκριμένη θέση».
Κατά γενική ομολογία πέτυχε πολλά και εντυπωσιακά. Ελέγχεται όμως για
το ρόλο του στο θέμα του ντοπαρίσματος παικτών της ομάδας του Έσεντον
σε μια υπόθεση που έχει ρίξει σκιά στο άθλημα και ακόμα ερευνάται.
Πρόσφατα ο Δημητρίου ήταν ο επίσημος προσκεκλημένος σε εκδήλωση του
ημερήσιου σχολείου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης Alphington
Grammar με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για έρευνες με στόχο την
πρόληψη και θεραπεία του καρκίνου του προστάτη. Εκεί, λοιπόν, παρουσίασε
ο ίδιος άγνωστες πτυχές της ζωής του.
Για να καταλάβει κανείς όμως γιατί αναδείχθηκε ως μια από τις πιο
ισχυρές προσωπικότητες της χώρας θα πρέπει να σημειώσουμε πως σήμερα,
περίπου 700.000 άτομα παίζουν αυστραλιανό φούτμπολ και το AFL, του
οποίου ηγείται ο κ. Δημητρίου, απασχολεί συνολικά 12.000 άτομα και έχει
ένα τζίρο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Ο κ. Δημητρίου ως επικεφαλής του αθλήματος που λατρεύεται ως θρησκεία
στην Αυστραλία έχει τεράστια πολιτική, οικονομική και πολιτιστική
επιρροή στη χώρα.
Η κάθε ομάδα του AFL έχει πολλές δεκάδες χιλιάδες μέλη και τους
μεγάλους αγώνες τους παρακολουθούν έως και 100.000 θεατές και
εκατομμύρια τηλεθεατές.
Αυτή, λοιπόν, τη δύναμη χρησιμοποιεί ο Δημητρίου και διεξάγει μέσω
του αθλήματος καμπάνιες και σε κοινωνικά θέματα όπως η πάταξη της
οικογενειακής βίας και του ρατσισμού και κατά των ναρκωτικών.
«Πολλοί μου λένε να μην μπλέκω το άθλημα σε κοινωνικούς αγώνες, αλλά
εγώ πιστεύω πως είναι υποχρέωσή μας» έλεγε σε εκείνη την εκδήλωση σε
Έλληνες. Και εξήγησε στους ομογενείς ότι τις βασικές του αρχές για
σεβασμό στον άνθρωπο, δικαιοσύνη, εντιμότητα, εργατικότητα, συνέπεια του
την έδωσε η ελληνική καταγωγή του και οι γονείς του.
Οι γονείς του που, όπως εξήγησε, έφτασαν στην Αυστραλία νεαρά και
άφραγκα παιδιά στην δεκαετία του '50 και παντρεύτηκαν με προξενιό. «Με
τον καιρό, αγάπησαν ο ένας τον άλλο και απέκτησαν τέσσερα παιδιά που όλα
αποφοίτησαν από το πανεπιστήμιο» είπε. Τα παιδιά, μαζί με τους γονείς,
μεγάλωσαν στο πίσω μέρος ενός καταστήματος Fish and Chips στο εργατικό
προάστιο Κόμπουργκ της Μελβούρνης. Οι γονείς δούλευαν σκληρά, πολλές
ώρες, επτά μέρες την εβδομάδα. Και μόνο όταν αποφοίτησαν όλα τα παιδιά
από το Πανεπιστήμιο αποφάσισαν να επισκεφθούν, για πρώτη, φορά, τη
γενέθλια γη, την Κύπρο.
Ως φοιτητής μαζί με τον φίλο του, Τζιμ Μποσινάκη, (σύμβουλο στην
Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης σήμερα) και άλλους Έλληνες φοιτητές, ο
'Αντριου Δημητρίου επισκέφθηκε την Ελλάδα για λίγες μέρες και έμεινε έξι
μήνες!
Επιστρέφοντας, εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στο Πανεπιστήμιο RMIT και,
παράλληλα, αγωνιζόταν ως παίκτης στην ομάδα του Νορθ Μέλμπουρν.
Τελείως απροσδόκητα, σε μικρή ηλικία, έγινε επιχειρηματίας μαζί με
τον Τζιμ Μποσινάκη (και άλλους) και εξίσου απροσδόκητα βρέθηκε στη
διοίκηση του AFL.
Εκεί γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του Σουζάν (η πρώτη πέθανε από καρκίνο) με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
Όπως εξήγησε ακόμα και σήμερα που διοικεί μια «αυτοκρατορία»,
πηγαίνει σπίτι του στις 5.30 το απόγευμα, κλείνει το κινητό του και
ασχολείται μόνο με τα παιδιά και την οικογένειά του.
«Για μένα και τη γυναίκα μου αυτό είναι το πιο σημαντικό» λέει και
προσθέτει: «Δεσμευτήκαμε ότι απ' αυτή τη θέση θα επιδιώξουμε να
αλλάξουμε κάποια πράγματα αλλά η δημοσιότητα και η δύναμη να μην μας
αλλάξουν. Να αποσυρθούμε όπως ήρθαμε». Αποκάλυψε μάλιστα πως όταν
κυριαρχούσε το σκάνδαλο των απαγορευμένων ουσιών από την ομάδα του
Έσεντον, εκείνος ήταν με την οικογένειά του στην Κύπρο, κοντά στον
πατέρα του (η μητέρα του έχει πεθάνει) και μαζί με «δεκάδες συγγενείς»
και όπως είπε «δεν άφησε τίποτα να του χαλάσει τις ιερές στιγμές». Και
σημειώνει ότι αυτές τις βασικές αρχές τις πήρε από την ελληνική καταγωγή
του. «Θέλω είπε τα ελληνικά μας ιδεώδη να τα μεταλαμπαδεύσουμε στις
επόμενες γενιές εδώ στην Αυστραλία».
Υπηρέτησε και τον πολυπολιτισμό και μάλιστα ως πρόεδρος του
Πολυπολιτιστικού Συμβουλίου της αυστραλιανής κυβέρνησης ενώ τάχθηκε υπέρ
της ανθρώπινης αντιμετώπισης των προσφύγων.
Μάλιστα αστειευόμενος για τους καλλιτέχνες που φωνάζουν στους
τελικούς του AFL να τραγουδήσουν, είπε πως « ίσως θα έπρεπε να καλέσουμε
τον Νταλάρα».
