Γράφει ο Θόδωρος Σταυριανόπουλος
Μαθηματικός-Περιφερειακός
Σύμβουλος
Έχει καταντήσει κουραστικό συνεχώς να
ακούμε για απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Ίσως αυτοί που καλούνται κάθε φορά στα
υπουργεία εσωτερικών και διοικητικής μεταρρύθμισης να μην γνωρίζουν ότι πρώτα
πρέπει να γίνει μηχανοργάνωση στο δημόσιου τομέα καθώς και κατάργηση της
τεράστιας γραφειοκρατίας και μετά να γίνουν απολύσεις. Αν προηγηθούν η μηχανοργάνωση του δημόσιου τομέα και η
κατάργηση της γραφειοκρατίας τότε θα φανεί το υπεράριθμο- πλεονάζον προσωπικό
και στη συνέχεια θα αναζητηθούν από μόνες τους οι απολύσεις. Σήμερα σε όποια
υπηρεσία του δημόσιου τομέα και αν πας το μόνο που θα διαπιστώσεις είναι η μη
εξυπηρέτηση και το μόνο που ακούς είναι, έλλειψη προσωπικού.
Οι εκάστοτε υπουργοί εσωτερικών και
διοικητικής μεταρρύθμισης κάνουν αυτό που είναι
πιο εύκολο και πιο αρεστό στην τρόικα. Απολύουν δημοσίους υπαλλήλους. Οι
απολύσεις γίνονται κατ’ εντολήν της τρόικας και του ΔΝΤ. Μπορούν όμως οι
υπουργοί μας να εξηγήσουν στα «αφεντικά» τους τροικανούς ότι οι δομές του
ελληνικού κράτους είτε σε επίπεδο μηχανοργάνωσης, είτε σε επίπεδο
γραφειοκρατίας είναι κατά πολύ χειρότερα από αυτά που επικρατούν στα ευρωπαϊκά
κράτη. Κουράστηκα ρε αδερφέ να ακούω συνεχώς για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων
και από την άλλη σε όποια δημόσια υπηρεσία και αν βρεθείς να μιλούν για έλλειψη
προσωπικού.
Το τελευταίο διάστημα μεγάλη δημοσιότητα
έχει πάρει το θέμα των απολύσεων των καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών.
Θα αποφύγω να μπω στα χωράφια του λαϊκισμού αυτού του θέματος. Θα φανώ ίσως
αυστηρός με την θέση που θα πάρω. Όλοι μας στο παρελθόν είχαμε ακούσει ότι οι
καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών απολάμβαναν υψηλούς μισθούς, τέτοιους
που ξεπερνούσαν έως και διπλάσια, πολλούς μισθούς άλλων υπηρεσιών. Άρα
αποτελούσαν μια συντεχνία. Κάποια στιγμή όμως οι συντεχνίες καταρρέουν και η
κατάρρευσή τους προκαλεί ζημιά μεγαλύτερη από την αναμενόμενη. Πολλές φορές
μπερδεύεται ο λαϊκισμός με την κοινωνική ευαισθησία. Πολλές φορές κρίνουμε το
τελικό αποτέλεσμα αγνοώντας αδικίες παρελθόντος, αγνοώντας, τι έχει συμβεί
συνολικά. Έτσι γίνονται κάποιοι «τζάμπα μάγκες», κάνοντας μνημόσυνο με ξένα
κόλλυβα.
Ένας άλλος ισχυρισμός λέει ότι εκτός από
τις απολύσεις υπάρχει και η περίπτωση της πρόσληψης προσωπικού σε νευραλγικά
πόστα του δημόσιου τομέα, εκεί, όπου μπορούν να στοχεύσουν στην είσπραξη
ανείσπραχτων εσόδων, βελτιώνοντας έτσι την οικονομία του κράτους. Εκτιμώ ότι
στο υπουργείο οικονομικών πιο χρήσιμο είναι η πρόσληψη προσωπικού ικανού να
συλλάβει τη φορολογητέα ύλη που διαφεύγει. Αν είχε συμβεί τα τελευταία χρόνια
αυτό τότε το κράτος θα είχε αυξήσει τα έσοδά του και σήμερα θα είχε την
οικονομική ευχέρεια να διατηρήσει και τις καθαρίστριες στη θέση τους. Για το
συγκεκριμένο θέμα καθημερινά από κάποιους ο λαϊκισμός δίνει και παίρνει.
Τελειώνοντας λέγω ότι δεν συμφωνώ ότι οι
απολύσεις πρέπει να αποτελούν ποσοτικό στόχο. Εκτιμώ ότι η κινητικότητα πρέπει
να είναι απαλλαγμένη από το βραχνά της κινητικότητας. Ένα άλλο παράδειγμα που
μπορώ να αναφέρω εδώ και να τελειώσω με αυτό, είναι ότι οι συνεχείς μειώσεις
των μισθών στερούν την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή. Έτσι τα ελεύθερα επαγγέλματα φυτοζωούν και η αγορά
στερείτε ρευστότητας με αποτέλεσμα τα όποια φορολογικά εισπρακτικά πλάνα της
κυβέρνησης να πέφτουν στο κενό. Η κυβέρνηση λανθασμένα συνεχίζει σχετικά με τις
απολύσεις οι οποίες τίποτα δεν προσφέρουν στην οικονομία της αγοράς.
ΥΓ.1
Όταν
μιλάμε ότι κακώς γίνονται απολύσεις, δεν εννοούμε αυτές που οφείλονται στα
πλαστά πτυχία, τους παράνομους διορισμούς, κ.λπ.
ΥΓ.2 Ο υπουργός εσωτερικών Αργύρης
Ντινόπουλος αρχικά δήλωσε αντίθετος στην «εύκολη λύση των απολύσεων». Μετά από
λίγες ώρες δήλωσε ότι η τήρηση των
συμφωνηθέντων με την τρόικα αποτελούν άμεσες προτεραιότητές μου. Κότα δηλαδή!!!
