Διαφωνώ με την άποψη ότι ο Αλέξης Τσίπρας
πρέπει να πιει το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους.
Η κυβέρνηση κάθε μέρα που
περνά παρασύρει τη χώρα προς το γκρεμό.
Η απάθεια με την οποία
συζητείται πλέον το ενδεχόμενο κλείσιμο των συνόρων είναι
χαρακτηριστική.
Απίστευτος κυνισμός, μετάθεση ευθυνών. Όπως συνέβη και
με τις τράπεζες.
Το μόνο που μένει να μας πουν είναι
ότι... τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ δεν τους ενοχλεί το κλείσιμο των
συνόρων γιατί δεν ταξιδεύουν, κατά αντιστοιχία με το εξωφρενικό "οι
ψηφοφόροι μας δεν έχουν πρόβλημα με τα capital controls γιατί δεν
αμείβονται με περισσότερα από 1.600 ευρώ το μήνα" που είχε ακουστεί από
κυβερνητικά χείλη όταν επιβλήθηκαν τα capital controls μετά το κλείσιμο
των τραπεζών που προηγήθηκε.
Αρχικά βγήκε ο κ. Μουζάλας και
πρωτομίλησε ανοιχτά για την περίπτωση να ενεργοποιηθεί η ειδική
παράγραφος της συνθήκης Σένγκεν που προβλέπει το κλείσιμο των συνόρων
για
τον πληρέστερο έλεγχο, καταγραφή και αναχαίτιση επί της ουσίας του
προσφυγικού κύματος προς την Ευρώπη. Γιατί προφανώς δεν σε πετούν
επισήμως εκτός Σένγκεν, αλλά η αναστολή των δικαιωμάτων του πλήρους
μέλους οδηγεί de facto στο πακετάρισμα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων
και μεταναστών - λαθρομεταναστών στο ελληνικό έδαφος.
Και πριν πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις,
να τος και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο κ. Δραγασάκης. Ξέρετε, αυτός
που ορισμένα κέντρα θεωρούν ως πιθανό υποψήφιο πρωθυπουργό σε μία
οικουμενική κυβέρνηση. Ποιον; Τον κ. Δραγασάκη... Που έχει εμπλοκή σε
όλα, αλλά πάντα αφήνει την ουρά του απ’ έξω. "Πρέπει να είμαστε έτοιμοι
να αντιμετωπίσουμε ένα κλείσιμο των συνόρων", είπε. Έτσι, απλά.
Ανερυθρίαστα. Χωρίς να αναλαμβάνει καμία ευθύνη για τα πιθανά
μελλούμενα. Άλλωστε στον ΣΥΡΙΖΑ το έχουν λύσει το πρόβλημα αυτό. Είναι
μαέστροι στο blame game. Έχουν ανακαλύψει και τους δύο βασικούς
υπαίτιους για όλα τα δεινά. Τους ξένους και τη διαπλοκή. Οι ίδιοι ως
μωρές παρθένες δεν έχουν καμία ευθύνη, καμία ανάμειξη στο δρόμο προς την
καταστροφή της χώρας. Φταίνε οι... άλλοι.
Άλλωστε το είπε και ο πρωθυπουργός. Για
όλα ευθύνονται τα συμφέροντα και η διαπλοκή. Αλήθεια, δεν του έχει πει
κανείς ότι το κλισέ αυτό έχει παλιώσει τόσο πολύ που δεν είναι πλέον όχι
απλώς πιστευτό, αλλά ούτε καν εύηχο; Έφτασε στο σημείο ο κ. Τσίπρας να
κατηγορήσει τη... διαπλοκή και τους... βαρόνους των media γαι τον
ξεσηκωμό των αγροτών. Οι οποίοι θέλουν προφανώς να... συμφωνήσουν με την
κυβέρνηση αλλά... παρασύρονται! Και όλα αυτά γιατί; Για να πιεστεί τάχα
η κυβέρνηση στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών!!! Οι καναλάρχες προφανώς
είναι στα μπλόκα πάνω στα τρακτέρ...
Βρέθηκε λοιπόν ο εχθρός, κηρύχθηκε με
την ευκαιρία και ο... ταξικός πόλεμος για να δικαιολογηθούν από τη μια η
θεσμική εκτροπή στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και από την άλλη οι
αντιδράσεις από την πλευρά των... γραβατωμένων και των... βολεμένων για
τα σκληρά μέτρα και επιχειρείται να συσπειρωθεί το κόμμα δια παν
ενδεχόμενο. Όπου... παν ενδεχόμενο, οι εκλογές. Γιατί μην μου πείτε ότι ο
Τσίπρας δεν ήταν χθες στην εισήγησή του στο υπουργικό συμβούλιο εντελώς
προεκλογικός...
Με το καλό να έρθουν οι εκλογές. Και
καλό επίσης θα είναι να μην τις... φοβάται η αντιπολίτευση. Αντίθετα να
τις επιδιώξει. Αρκετά με την τακτική του ώριμου φρούτου. Εδώ το πράγμα
έχει σαπίσει εντελώς. Κάθε μέρα που περνά η κατάσταση χειροτερεύει και
γίνεται ολοένα και λιγότερο αναστρέψιμη. Το ζητούμενο είναι να
σταματήσει η κατρακύλα και η ξέφρενη πορεία χωρίς φρένα προς το γκρεμό.
Πριν τελειώσουν οριστικά τη χώρα.
Δημ. Παπακωνσταντίνου-capital.gr
