Τι είπε ο γίγας Μίμης;
Ο αρχηγός της ΕΥΠ επί Κώστα Καραμανλή;
Ότι
υπάρχει ένα παγκόσμιο σχέδιο συνωμοσίας που έχει σχέση με την…
Μεταδημοκρατία! Μετά απ’ αυτή την εμπνευσμένη ομιλία παραδίδομαι.
Ο Μίμης ο Παπαγγελόπουλος μιλάει για συνωμοσίες.
Ο υπηρέτης δύο
κυβερνήσεων. Κάτι ψιθύρισε χτες κι ο συγκάτοικος (στην ίδια κυβέρνηση)
Πάκης για επικυριαρχία του Οικονομικού επί του θεσμικού. Τυχαίως,
βεβαίως – βεβαίως.
Προσπαθώ να μπω στο μυαλό του Μίμη. Να δω τι είναι εκείνο που μπορεί να είδε αυτός ο πολιτικός άνδρας. Προσέξτε παρακαλώ τι ακριβώς είπε: «Στη Μεταδημοκρατία δεν χρειάζονται πραξικοπήματα και αποστασίες για να ανατραπούν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Υπάρχουν άλλοι τρόποι πιο εξευγενισμένοι, πιο ραφιναρισμένοι και πολύ πιο εύπεπτοι. Όμως τα σκοτεινά σχέδια των σκοτεινών κύκλων –άλλωστε όλοι οι κύκλοι είναι σκοτεινοί γιατί προτιμούν το σκοτάδι και απεχθάνονται το φως- δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά αλλού. Οι λαοί έχουν καταλάβει πλέον και θα αντιδράσουν».
Ο Μίμης ο Παπαγγελόπουλος, ο πρώην αρχηγός της ΕΥΠ και νυν συνομιλητής του δικαστικού σώματος θέλει να μας πει ότι αυτός είναι το φως και οι άλλοι το σκοτάδι; Αυτό είναι το λογικό. Το να μας έλεγε ότι αυτός είναι το σκοτάδι και οι άλλοι το φως θα ήταν παράλογο. Σαν να φωνάζει κάποιος «είμαι απατεώνας, ελάτε και πιάστε με». Οπότε θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να ταυτίζει τον εαυτό του με το σκοτάδι. Προφανώς εννοεί ο άνδρας ότι είναι το φως. Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να υποθέσουμε ότι με το φως είναι και οι φίλοι του. Επειδή δεν εννοείται να είναι αυτός το φως και οι φίλοι του το σκοτάδι. Έτσι, με το φως θα πρέπει να είναι ο Βαξεβάνης και ο Πολάκης. Νομίζουμε. Εκτός κι αν αυτοί δεν είναι φίλοι του. Αλλά αν αυτοί είναι με το φως, τότε δεν έχουν να φοβηθούν το παραμικρό. Ούτε Μεταδημοκρατίες, ούτε Μινώταυρους. Είναι γνωστό ότι το φως κερδίζει το σκοτάδι, άρα βρίσκονται σε σωστό δρόμο.
Κι είπε κι άλλα ο πρώην της ΕΥΠ. Για να μην ξεχνιόμαστε σύντροφοι και συντρόφισσες. Ο εξ απορρήτων του Καραμανλή έγινε ιεροκήρυκας του Τσίπρα. Είναι σαν κι αυτό που λένε στις ξένες τράπεζες. Ότι υπάρχει ένα τείχος μεταξύ δύο θυγατρικών της με φανερά συγκρουόμενα συμφέροντα μεταξύ τους. Έτσι δικαιολογούν ότι η μαμά εταιρεία βρίσκεται στην πραγματικότητα και από τις δύο όχθες του ποταμού. Κάπως έτσι και με τον Μίμη. Θα πρέπει όλοι να θεωρήσουν ότι τα μυστικά που ξέρει κάποιος εξ απορρήτων ενός πρωθυπουργού δεν κουβαλήθηκαν στην επόμενη κυβέρνηση που τον χρησιμοποίησε. Να φανταστούμε μία σκηνή σαν την ακόλουθη: «Τι έγινε τότε κύριε Μίμη»; «Δεν μπορώ κύριε πρόεδρε να σας πω, έχω τείχος προστασίας».
Είπε λοιπόν κι άλλα! «Την πραγματική εξουσία σε ορισμένους τομείς δεν την ασκούσε ο λαός μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων του αλλά σκοτεινά παράκεντρα της οικονομικής εξουσίας» είπε και πρόσθεσε «στον πόλεμο αυτό, τα οικονομικά συμφέροντα χρησιμοποίησαν κάθε δυνατότητα που τους παρείχε η οικονομική και σταδιακά αυξανόμενη πολιτική ισχύς τους. Αλλά η δίψα για εξουσία σε πολλούς ανθρώπους είναι αχαλίνωτη. Στην οικονομική ελίτ- ιδίως στο διεφθαρμένο τμήμα της –είναι και ακόρεστη. Και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, «τρώγοντας έρχεται –προσθέτω εγώ- και αυξάνεται η όρεξη». «Δεν τους αρκούσε πλέον η εξωθεσμική και παρασκηνιακή παρέμβαση στην πολιτική ζωή, αλλά επιδιώκουν εμφανώς να αναμιχθούν και να καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις σύμφωνα με τα οικονομικά τους συμφέροντα ερήμην του λαού».
Αμάν πια αυτή η «πραγματική εξουσία». Είναι εκείνη που είπε η κυρία του προέδρου ότι δεν την έχουν ακόμη και εκείνη για την οποία ο κύριος Πολάκης είπε ότι για να την αποκτήσουν θα πρέπει να στείλουν μερικούς στην φυλακή.
Υπάρχει ένας εισαγγελέας σε αυτή την χώρα;
Προσπαθώ να μπω στο μυαλό του Μίμη. Να δω τι είναι εκείνο που μπορεί να είδε αυτός ο πολιτικός άνδρας. Προσέξτε παρακαλώ τι ακριβώς είπε: «Στη Μεταδημοκρατία δεν χρειάζονται πραξικοπήματα και αποστασίες για να ανατραπούν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Υπάρχουν άλλοι τρόποι πιο εξευγενισμένοι, πιο ραφιναρισμένοι και πολύ πιο εύπεπτοι. Όμως τα σκοτεινά σχέδια των σκοτεινών κύκλων –άλλωστε όλοι οι κύκλοι είναι σκοτεινοί γιατί προτιμούν το σκοτάδι και απεχθάνονται το φως- δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά αλλού. Οι λαοί έχουν καταλάβει πλέον και θα αντιδράσουν».
Ο Μίμης ο Παπαγγελόπουλος, ο πρώην αρχηγός της ΕΥΠ και νυν συνομιλητής του δικαστικού σώματος θέλει να μας πει ότι αυτός είναι το φως και οι άλλοι το σκοτάδι; Αυτό είναι το λογικό. Το να μας έλεγε ότι αυτός είναι το σκοτάδι και οι άλλοι το φως θα ήταν παράλογο. Σαν να φωνάζει κάποιος «είμαι απατεώνας, ελάτε και πιάστε με». Οπότε θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να ταυτίζει τον εαυτό του με το σκοτάδι. Προφανώς εννοεί ο άνδρας ότι είναι το φως. Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να υποθέσουμε ότι με το φως είναι και οι φίλοι του. Επειδή δεν εννοείται να είναι αυτός το φως και οι φίλοι του το σκοτάδι. Έτσι, με το φως θα πρέπει να είναι ο Βαξεβάνης και ο Πολάκης. Νομίζουμε. Εκτός κι αν αυτοί δεν είναι φίλοι του. Αλλά αν αυτοί είναι με το φως, τότε δεν έχουν να φοβηθούν το παραμικρό. Ούτε Μεταδημοκρατίες, ούτε Μινώταυρους. Είναι γνωστό ότι το φως κερδίζει το σκοτάδι, άρα βρίσκονται σε σωστό δρόμο.
Κι είπε κι άλλα ο πρώην της ΕΥΠ. Για να μην ξεχνιόμαστε σύντροφοι και συντρόφισσες. Ο εξ απορρήτων του Καραμανλή έγινε ιεροκήρυκας του Τσίπρα. Είναι σαν κι αυτό που λένε στις ξένες τράπεζες. Ότι υπάρχει ένα τείχος μεταξύ δύο θυγατρικών της με φανερά συγκρουόμενα συμφέροντα μεταξύ τους. Έτσι δικαιολογούν ότι η μαμά εταιρεία βρίσκεται στην πραγματικότητα και από τις δύο όχθες του ποταμού. Κάπως έτσι και με τον Μίμη. Θα πρέπει όλοι να θεωρήσουν ότι τα μυστικά που ξέρει κάποιος εξ απορρήτων ενός πρωθυπουργού δεν κουβαλήθηκαν στην επόμενη κυβέρνηση που τον χρησιμοποίησε. Να φανταστούμε μία σκηνή σαν την ακόλουθη: «Τι έγινε τότε κύριε Μίμη»; «Δεν μπορώ κύριε πρόεδρε να σας πω, έχω τείχος προστασίας».
Είπε λοιπόν κι άλλα! «Την πραγματική εξουσία σε ορισμένους τομείς δεν την ασκούσε ο λαός μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων του αλλά σκοτεινά παράκεντρα της οικονομικής εξουσίας» είπε και πρόσθεσε «στον πόλεμο αυτό, τα οικονομικά συμφέροντα χρησιμοποίησαν κάθε δυνατότητα που τους παρείχε η οικονομική και σταδιακά αυξανόμενη πολιτική ισχύς τους. Αλλά η δίψα για εξουσία σε πολλούς ανθρώπους είναι αχαλίνωτη. Στην οικονομική ελίτ- ιδίως στο διεφθαρμένο τμήμα της –είναι και ακόρεστη. Και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, «τρώγοντας έρχεται –προσθέτω εγώ- και αυξάνεται η όρεξη». «Δεν τους αρκούσε πλέον η εξωθεσμική και παρασκηνιακή παρέμβαση στην πολιτική ζωή, αλλά επιδιώκουν εμφανώς να αναμιχθούν και να καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις σύμφωνα με τα οικονομικά τους συμφέροντα ερήμην του λαού».
Αμάν πια αυτή η «πραγματική εξουσία». Είναι εκείνη που είπε η κυρία του προέδρου ότι δεν την έχουν ακόμη και εκείνη για την οποία ο κύριος Πολάκης είπε ότι για να την αποκτήσουν θα πρέπει να στείλουν μερικούς στην φυλακή.
Υπάρχει ένας εισαγγελέας σε αυτή την χώρα;
Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα;
Το
μόνο βέβαιο είναι ότι αν ο Μίμης και οι ιππότες του πάρουν την …
«πραγματική εξουσία» θα κάνουμε ένα άγαλμα στην Σοσιαλδημοκρατία από εδώ
μέχρι το Βερολίνο.
Άντε στο καλό (για να μην πω τίποτα χειρότερο) για
να δείτε αν ερχόμαστε.
Φασιστάκια, λαϊκιστές του κακού καιρού που θα μας
μιλήσετε για Μεταδημοκρατία…
Θανάσης Μαυρίδης
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr
