Γράφει ο Τάσος Παππάς
Ποιον πρέπει να εμπιστευθούμε για να αντισταθούμε στην επέλαση του κορονοϊού;
● Σίγουρα δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε την
Ιεραρχία της Εκκλησίας, η οποία για να μη θέσει εν αμφιβόλω το δόγμα που
υπηρετεί λέει περίεργα και αντιφατικά πράγματα που μπερδεύουν τον κόσμο
και ιδιαίτερα τους πιστούς. Καλεί, από τη μια μεριά, τους πολίτες που
ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες να μη βγαίνουν από τα σπίτια τους, άρα να
μην πηγαίνουν ούτε στις εκκλησίες, αλλά την ίδια στιγμή μάς βεβαιώνει
(;) ότι ο ιός δεν μεταδίδεται με τη θεία κοινωνία.
Σε όποιον αναρωτιέται γιατί οι καθολικοί και οι προτεστάντες, που είναι κι αυτοί χριστιανοί, παίρνουν μέτρα, γιατί τα μουσουλμανικά κράτη εφαρμόζουν αυστηρές πολιτικές, η απάντηση ορισμένων ιεραρχών είναι αποστομωτική: Η Ορθοδοξία -το λέει άλλωστε και η λέξη- είναι η σωστή πίστη. Κι αν επιμείνει, τον παραπέμπουν στο τάδε εδάφιο του τάδε πατέρα της Εκκλησίας. Αν συνεχίσει να διατυπώνει απορίες, παίζει με τη φωτιά. Μπορεί να χαρακτηριστεί βλάσφημος, αιρετικός, άθεος.
● Σίγουρα δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε διάφορους πολιτικούς που διαφημίζουν την προσέλευσή τους στην εκκλησία για να μεταλάβουν και δηλώνουν ότι θα το ξανακάνουν χωρίς φόβο, κόντρα στις οδηγίες. Δεν θέλουν να τα χαλάσουν με τους δεσποτάδες (ισχυροί πελατειακοί παράγοντες) και το ακροατήριό τους από το οποίο αντλούν ψήφους στις εκλογές και εξασφαλίζουν έδρες στη Βουλή. Είναι επικίνδυνοι και απορώ γιατί ούτε οι ηγεσίες των κομμάτων ούτε οι εισαγγελείς δεν τους επαναφέρουν στην τάξη με το καλό ή με το άγριο.
● Σίγουρα δεν εμπιστευόμαστε αρχηγούς κομμάτων και ιεράρχες, που ισχυρίζονται χωρίς καμία συνέπεια για την αγυρτεία τους ότι έχουν ανακαλύψει μαντζούνια για να μην προσβάλλονται οι άνθρωποι από τον ιό. Οι συγκεκριμένοι τύποι έχουν οπαδούς και κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να δώσουν βάση στα λεγόμενά τους.
Οι γραφικοί σε ομαλές συνθήκες προκαλούν γέλιο με τις ανοησίες και τις υπερβολές που εκστομίζουν, ωστόσο όταν η κατάσταση είναι σοβαρή γίνονται επικίνδυνοι και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία και τη Δικαιοσύνη.
● Σίγουρα δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε εκείνους τους ειδικούς που υποστηρίζουν χωρίς να προσκομίζουν κανένα στοιχείο ότι ο ιός δεν μεταδίδεται με τη θεία κοινωνία και ότι οι ίδιοι θα συνεχίσουν κανονικά να μεταλαμβάνουν. Το μήνυμα που στέλνουν είναι το εξής: «Αφού και ο ειδικός για την προστασία της δημόσιας υγείας επιστήμονας συμμερίζεται τη θέση της Ιεραρχίας, ο πιστός δεν έχει κανέναν λόγο να την αμφισβητήσει». Τούτοι είναι δυο φορές επικίνδυνοι.
● Σίγουρα δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε όλους όσοι, ενώ βρίσκονται σε πόστα εξουσίας, απλώς κάνουν εκκλήσεις στους πολίτες να δείξουν προσωπική ευθύνη.
Η έκκληση θα είχε νόημα αν πλήρωναν τις συνέπειες μόνον αυτοί που δεν συμπεριφέρονται υπεύθυνα. Το θέμα όμως είναι ότι οι «παραβάτες» με την αστόχαστη επιλογή τους θα βλάψουν και αυτούς με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Οι συστάσεις και οι εκκλήσεις, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν αρκούν. Απαιτούνται αυστηρά μέτρα.
● Εμπιστευόμαστε τους ειδικούς που δεν μασάνε τα λόγια τους, που δεν χαϊδεύουν αυτιά, που δεν φοβούνται την οργή των ιεραρχών και των τηλεοπτικών ακολούθων τους, που δεν υπολογίζουν το οικονομικό κόστος, που δεν λειτουργούν ως κομματικά στελέχη κάνοντας συμπολίτευση ή αντιπολίτευση, που σέβονται τον όρκο που έδωσαν όταν ξεκινούσαν τη διαδρομή τους στην ιατρική.
Ποιον πρέπει να εμπιστευθούμε για να αντισταθούμε στην επέλαση του κορονοϊού;
Σε όποιον αναρωτιέται γιατί οι καθολικοί και οι προτεστάντες, που είναι κι αυτοί χριστιανοί, παίρνουν μέτρα, γιατί τα μουσουλμανικά κράτη εφαρμόζουν αυστηρές πολιτικές, η απάντηση ορισμένων ιεραρχών είναι αποστομωτική: Η Ορθοδοξία -το λέει άλλωστε και η λέξη- είναι η σωστή πίστη. Κι αν επιμείνει, τον παραπέμπουν στο τάδε εδάφιο του τάδε πατέρα της Εκκλησίας. Αν συνεχίσει να διατυπώνει απορίες, παίζει με τη φωτιά. Μπορεί να χαρακτηριστεί βλάσφημος, αιρετικός, άθεος.
● Σίγουρα δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε διάφορους πολιτικούς που διαφημίζουν την προσέλευσή τους στην εκκλησία για να μεταλάβουν και δηλώνουν ότι θα το ξανακάνουν χωρίς φόβο, κόντρα στις οδηγίες. Δεν θέλουν να τα χαλάσουν με τους δεσποτάδες (ισχυροί πελατειακοί παράγοντες) και το ακροατήριό τους από το οποίο αντλούν ψήφους στις εκλογές και εξασφαλίζουν έδρες στη Βουλή. Είναι επικίνδυνοι και απορώ γιατί ούτε οι ηγεσίες των κομμάτων ούτε οι εισαγγελείς δεν τους επαναφέρουν στην τάξη με το καλό ή με το άγριο.
● Σίγουρα δεν εμπιστευόμαστε αρχηγούς κομμάτων και ιεράρχες, που ισχυρίζονται χωρίς καμία συνέπεια για την αγυρτεία τους ότι έχουν ανακαλύψει μαντζούνια για να μην προσβάλλονται οι άνθρωποι από τον ιό. Οι συγκεκριμένοι τύποι έχουν οπαδούς και κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να δώσουν βάση στα λεγόμενά τους.
Οι γραφικοί σε ομαλές συνθήκες προκαλούν γέλιο με τις ανοησίες και τις υπερβολές που εκστομίζουν, ωστόσο όταν η κατάσταση είναι σοβαρή γίνονται επικίνδυνοι και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία και τη Δικαιοσύνη.
● Σίγουρα δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε εκείνους τους ειδικούς που υποστηρίζουν χωρίς να προσκομίζουν κανένα στοιχείο ότι ο ιός δεν μεταδίδεται με τη θεία κοινωνία και ότι οι ίδιοι θα συνεχίσουν κανονικά να μεταλαμβάνουν. Το μήνυμα που στέλνουν είναι το εξής: «Αφού και ο ειδικός για την προστασία της δημόσιας υγείας επιστήμονας συμμερίζεται τη θέση της Ιεραρχίας, ο πιστός δεν έχει κανέναν λόγο να την αμφισβητήσει». Τούτοι είναι δυο φορές επικίνδυνοι.
● Σίγουρα δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε όλους όσοι, ενώ βρίσκονται σε πόστα εξουσίας, απλώς κάνουν εκκλήσεις στους πολίτες να δείξουν προσωπική ευθύνη.
Η έκκληση θα είχε νόημα αν πλήρωναν τις συνέπειες μόνον αυτοί που δεν συμπεριφέρονται υπεύθυνα. Το θέμα όμως είναι ότι οι «παραβάτες» με την αστόχαστη επιλογή τους θα βλάψουν και αυτούς με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Οι συστάσεις και οι εκκλήσεις, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν αρκούν. Απαιτούνται αυστηρά μέτρα.
● Εμπιστευόμαστε τους ειδικούς που δεν μασάνε τα λόγια τους, που δεν χαϊδεύουν αυτιά, που δεν φοβούνται την οργή των ιεραρχών και των τηλεοπτικών ακολούθων τους, που δεν υπολογίζουν το οικονομικό κόστος, που δεν λειτουργούν ως κομματικά στελέχη κάνοντας συμπολίτευση ή αντιπολίτευση, που σέβονται τον όρκο που έδωσαν όταν ξεκινούσαν τη διαδρομή τους στην ιατρική.