Επιτακτική ανάγκη η κατάργηση όλων των διοδίων!
Του Δημήτρη ΤσιμούραΕκρηκτικές διαστάσεις έχει πάρει τις τελευταίες μέρες το θέμα των διοδίων. Οι υπέρογκες αυξήσεις από τη μια, καθώς και η δημιουργία νέων σταθμών διοδίων από την άλλη, τη στιγμή μάλιστα που τα εισοδήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο, αποτελούν μεγάλη πρόκληση.
Το φαινόμενο των διοδίων γίνεται πιο εκρηκτικό, επειδή δεν υπάρχει καμιά λογική, που να μπορεί να το δικαιολογήσει. Τα λογικοφανή «επιχειρήματα» όσων παρέδωσαν τους εθνικούς δρόμους στις εταιρίες, καθώς και των ίδιων των εταιριών που…βρήκαν φλέβα χρυσού, δεν είναι ικανά να πείσουν κανέναν. Η παραχώρηση του εθνικού δικτύου προς εκμετάλλευση στους ιδιώτες ίσως και να αποτελεί τον πιο αδύναμο κρίκο μεταξύ αυτών, που συνθέτουν την αλυσίδα της μεγάλης αδικίας και εκμετάλλευσης, που βιώνουμε σήμερα.
Η άρχουσα τάξη, οι πολιτικοί της εκφραστές, καθώς και οι εντεταλμένοι κονδηλοφόροι της το γνωρίζουν πολύ καλά. Αυτός είναι και ο λόγος, που κάνουν απέλπιδες προσπάθειες, για να εκτονώσουν, όσο γίνεται την κατάσταση και σ’ αυτόν τον τομέα.
Ανακοινώνουν διάφορα «μέτρα» που θα περιορίσουν κάποιες… αδικίες ή …υπερβολές, που και οι ίδιοι αναγκάζονται να αναγνωρίσουν, στην προσπάθεια τους να «λασκάρουν» το καπάκι της χύτρας που βράζει, πετυχαίνοντας μια ελεγχόμενη εκτόνωση. Ένα από αυτά τα μέτρα είναι τα λεγόμενα «ηλεκτρονικά διόδια». Δηλαδή θα καταγράφεται ο αριθμός του αυτοκινήτου με την είσοδο και έξοδο του από τις εθνικές οδούς, θα χρεώνεται το αυτοκίνητο ανάλογα με τα χιλιόμετρα που θα έχει διανύσει και στο τέλος του μήνα θα έρχεται ο λογαριασμός στο σπίτι. Μ’ αυτό τον τρόπο οι εμπνευστές του εγχειρήματος αφελώς πιστεύουν ότι θα περιορίσουν την αγανάκτηση των οδηγών, μιας και αυτοί δε θα σταματούν κάθε τρις και λίγο για να εξαγοράζουν την διελευσή τους… από τους εθνικούς δρόμους. Και όχι μόνο αυτό. Εκτιμούν ότι, επειδή οι οδηγοί θα πληρώνουν ανά χιλιόμετρο διαδρομής που θα κάνουν, δε θα δημιουργείται σ’ αυτούς τόσο έντονα η αίσθηση της αδικίας!
Ένα δεύτερο μέτρο είναι η υπόσχεση για την κατασκευή παράδρομων, ώστε, όποιος δεν θέλει να πληρώσει, να περνάει από εκεί! Και φυσικά οι παράδρομοι θα πληρωθούν αφ’ ενός από εμάς και αφ’ ετέρου δεν θα παρέχουν την ίδια ασφάλεια με αυτήν των εθνικών δρόμων! Δηλαδή, ενώ πληρώσαμε για δρόμους, ας κυκλοφορούμε από τους… παράδρομους!
Μπορεί να αποτελεί μια «λύση» για πολλούς οδηγούς η παράκαμψη των διοδίων, μέσω κακών συνήθως στενών και επικίνδυνων διπλής κατεύθυνσης δρόμων, αλλά ταυτόχρονα αυτή η «λύση» προκαλεί σ’ αυτούς οργή. Γιατί, αφ’ ενός προσβάλλει την προσωπικότητα του κάθε οδηγού και αφ’ ετέρου αποτελεί γι αυτόν δίκοπο μαχαίρι. Έχει να επιλέξει ανάμεσα στο να μην πληρώσει τα διόδια από τη μια και την καθυστέρηση με τον επιπλέον κίνδυνο από την άλλη. Όπως είναι γνωστό και αυτές οι διέξοδοι είναι στην πρόθεση των… ιδιοκτητριών εταιριών να κλείσουν!
Το ερώτημα όμως παραμένει. Γιατί να πληρώνουμε διόδια; Είναι γνωστό ότι οι ελληνικοί δρόμοι κατασκευάστηκαν με τα χρήματα του ελληνικού λαού και σε κάποιες περιπτώσεις οι εταιρίες που κατασκεύασαν η κατασκευάζουν κάποια τμήματα των δρόμων συμμετέχουν με ευτελή ποσοστά, μικρότερα του 10% και αυτά με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Δηλαδή και πάλι στην ουσία το κόστος εξ ολοκλήρου το πληρώνει ο ελληνικός λαός, ενώ οι εν λόγω εταιρίες θα εισπράττουν για τριάντα και πλέον χρόνια τα…διόδια! Το επιχείρημα ότι ανατέθηκε στις εταιρίες να συντηρούν τους δρόμους, άρα εμείς λογικό είναι να πληρώνουμε διόδια, είναι τουλάχιστον βλακώδες.
Στοιχειώδης υποχρέωση μιας πολιτείας, που εισπράττει δεκάδες υπέρογκους φόρους από τους πολίτες της και μεταξύ αυτών τους υπέρογκους και έξω από κάθε λογική φόρους καυσίμων, καθώς και τα υπερβολικά τέλη κυκλοφορίας, είναι η συντήρηση των δρόμων. Το αν αυτοί που μας κυβερνούν εδώ και χρόνια υποθήκευσαν εκ των προτέρων τους υποκατασκευή ελληνικούς δρόμους και όχι μόνο, αυτό είναι δική τους επιλογή και φυσικά όχι του ελληνικού λαού, που ποτέ δεν τους έδωσε τέτοια εντολή. Οι ελληνικοί δρόμοι αποτελούν κομμάτι της ελληνικής επικράτειας. Ποτέ ο ελληνικός λαός δεν εξουσιοδότησε κανένα κόμμα και καμιά κυβέρνηση να προχωρήσει σε τέτοιου είδους παραχωρήσεις, όπως ομόφωνα και ομόθυμα ψήφισαν στη βουλή ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, και ΛΑΟΣ. Ούτε προφανώς αναγνωρίζει τέτοιου είδους υπογραφές και αυτό αποδεικνύεται από το ογκούμενο κύμα διαμαρτυρίας των πολιτών, το οποίο είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Και όχι μόνο ενάντια στα διόδια, αλλά ενάντια στο σύνολο των άδικων και προκλητικών ανατροπών που βιώνουμε σήμερα, ενάντια στο σύνολο της πολιτικής τους!
Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η έκφραση: «η εταιρία που εκμεταλλεύεται το συγκεκριμένο… κομμάτι του δρόμου». Δηλαδή μπορεί να υπάρξει χαμηλότερο σημείο προσβολής, υποβάθμισης, απαξίωσης αλλά και εξαθλίωσης μιας χώρας, ενός λαού, όταν ούτε οι δρόμοι της πατρίδας του, δεν αποτελούν γι’ αυτόν κοινωνικό αγαθό; Όταν ακόμη και αυτοί οι δρόμοι είναι αντικείμενο προς εκμετάλλευση;
Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι φτάσαμε σε έσχατο σημείο ανοχής. Όταν για παράδειγμα σήμερα ένα ΙΧ χρειάζεται περίπου 50 ευρώ τέλη διοδίων για τη διαδρομή Θεσ/νίκης-Αθήνας με επιστροφή και άλλα 80 ευρώ τουλάχιστον για το φόρο της βενζίνης που θα καταναλώσει, τι θα κάνει ένας αμειβόμενος με 580 ευρώ το μήνα, που θα πληρώσει μόνο για μία διαδρομή τέλη και φόρο πάνω από το ένα τέταρτο του μηνιαίου εισοδηματός του;
Και το ερώτημα αυτονόητο. Γιατί να χρεωθεί ο ελληνικός λαός για δρόμους που δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει; Βέβαια το ποια συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν και ποια εξυπηρετούνται είναι προφανές. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η χώρα μας είναι διαμετακομιστικό κέντρο. Και βέβαια προφανής είναι και ο ρόλος των «πολιτικών υπαλλήλων» της κυβερνώσας τάξης, που δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να υλοποιήσουν και σ’ αυτόν τον τομέα τις άνωθεν οδηγίες των Ευρωπαίων… «εταίρων» μας!
Άλλωστε, να μην το ξεχνάμε, ένας από τους στόχους που έχουν είναι και ο εξαναγκασμός μας να μένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, ταϊσμένοι με το… σανό των τηλεοπτικών τους μαγειρείων, να βγαίνουμε από αυτά μόνο, όταν μας χρειάζονται στη δούλεψη τους. Είναι ένας τρόπος για να μας υποτάξουν. Αυτός είναι και ο τελικός τους στόχος .
Παρ’ όλο που τα επίσημα στοιχεία είναι σε πολλούς γνωστά, σχετικά με τις αποικιακού χαρακτήρα συμβάσεις, που οι ελληνικές κυβερνήσεις…εξασφάλισαν στις εταιρίες, στις οποίες παραχώρησαν τους ελληνικούς δρόμους, δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι επιβεβλημένα.
Για την Αττική οδό η σύμβαση παραχώρησης που υπογράφτηκε από το ΠΑΣΟΚ το 1996 είχε διάρκεια 8-23 χρόνια, με την πρόβλεψη ότι, εάν στο μεταξύ οι εργολάβοι έκαναν απόσβεση της ίδιας συμμετοχής τους συν ένα κέρδος 11,6%, τότε το έργο και η διαχείρισή του θα επέστρεφε στο δημόσιο.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το έργο στοίχισε 1300 εκ ευρώ, εκ των οποίων τα 175 εκ. ευρώ ήταν της κατασκευάστριας εταιρίας! Τον Απρίλη του 2005 η εισαγγελική έρευνα για τη σύμβαση κατασκευής και λειτουργίας της Αττικής Οδού κατέληξε ότι πρόκειται για μια «λεόντεια» σύμβαση, όσον αφορά τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου, όμως τα κυβερνητικά κόμματα και αυτό το κάλυψαν με τον μανδύα της…νομιμότητας! Το 2009 τα έσοδα από την εκμετάλλευση της Αττικής Οδού ξεπερνούσαν το ένα εκ. ευρώ την ημέρα!!! Τα δε κέρδη από τα οκτώ χρόνια λειτουργίας ήδη είχαν ξεπεράσει όχι μόνο τα δάνεια και τη συμμετοχή των εργολάβων, αλλά τη συνολική αξία κατασκευής, όπως αυτό δηλώθηκε επίσημα. Στην περίπτωση αυτή ακόμη και με τους όρους της σκανδαλώδους αυτής σύμβασης έπρεπε να είχε επιστραφεί το έργο στο ελληνικό δημόσιο, κάτι που φυσικά…δεν έγινε. Το γεγονός αυτό βέβαια δεν αποτελεί σκάνδαλο ούτε για τα μέσα μαζικής…ενημέρωσης ούτε φυσικά για τα κόμματα που διαχειρίζονται την εξουσία!
Το παραπάνω μοντέλο, δεν αφορά μόνο την Αττική Οδό. Πάνω σε αυτήν τη…λογική οικοδομήθηκαν οι συμβάσεις κατασκευής και παραχώρησης όλου του χάρτη της επικράτειας, με την κατάτμησή του σε έξι μεγάλους οδικούς άξονες, από την κυβέρνηση της ΝΔ αυτήν τη φορά. Επίσης είναι γνωστό ότι με τα διόδια, τα οποία από το 2008 και μόνον έχουν αυξηθεί έως και 400% (!!!), προπληρώνουμε για ανύπαρκτους δρόμους και προχρηματοδοτούμε κατασκευαστικούς ομίλους που…θα τους κατασκευάσουν! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εθνική οδός Κορίνθου – Πατρών, όπου έχουν επιβάλει πανάκριβα διόδια για ένα έργο που θα… κατασκευαστεί!!!
Η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, την Κυριακή 7Αυγούστου του 2005, έγραφε: «Μέσα σε ένα έτος τα ακαθάριστα έσοδα της εταιρίας που εκμεταλλεύεται τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου έχουν ξεπεράσει τα 40 εκατ. ευρώ, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για σύντομη απόσβεση της επένδυσης από την κοινοπραξία, που έχει κατασκευάσει και θα εκμεταλλεύεται τη γέφυρα για 35 χρόνια». Και συνεχίζει… «H εταιρεία Γέφυρα AE έχει καταβάλει 70 εκατ. Ευρώ και η επιτρεπόμενη απόδοση έχει καθοριστεί στο 11,5% επί του προαναφερθέντος ποσού σωρευτικά. Όταν επιτευχθεί αυτή η απόδοση, η παραχώρηση διακόπτεται και η εκμετάλλευση του έργου επιστρέφει στο Δημόσιο. Το ποσό της συνολικής δαπάνης του έργου ανήλθε στα 770 εκατ. Ευρώ».
Τελικά με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, από την εκμετάλλευση αυτή μέχρι στις 24 Δεκεμβρίου του 2039, που λήγει η σύμβαση, υπολογίζεται ότι η εταιρία θα εισπράξει πάνω απο 1,6 δις ευρώ και το ποσοστό του… κέρδους της θα ξεπερνά το700%(!!!), αντί της μέγιστης επιτρεπόμενης απόδοσης του 11,5%. Παρ’ όλα αυτά ούτε η εκμετάλλευση διακόπηκε ούτε κανενός κυβερνητικού παράγοντα ίδρωσε το αυτί! Θεωρούν φαίνεται, ότι η ισχύς τους απορρέει από τους επαίνους της ΕΕ και της Τρόικας.
Όμως το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, που οι ρίζες της ξεκινούν με την υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ, το βιώνουμε σήμερα με τον χειρότερο τρόπο. Οι διαχειριστές της εξουσίας, συνεχίζουν την ίδια πολιτική με μεγαλύτερη ένταση, με το δημόσιο χρέος να εκτοξεύεται στα ύψη, τον λαό κυριολεκτικά να υποφέρει και τον πλούτο να μαζεύεται με προκλητικό τρόπο σε όλο και λιγότερα χέρια. Μειώνουν μισθούς και συντάξεις. Στερούν από τους ασφαλισμένους φάρμακα, ιατρικές εξετάσεις, στοιχειώδεις ιατρικές υπηρεσίες, διαλύουν ό,τι απέμεινε από το εθνικό σύστημα υγείας , συγχωνεύουν σχολεία. Δανείζονται για να χρηματοδοτούν τις Τράπεζες!!!
Με τις εισπράξεις ενός εκ. ευρώ την ημέρα, των διοδίων της Αττικής Οδού και μόνο, θα μπορούσαν τα ταμεία να καλύψουν τα εφ’ άπαξ, που οφείλουν για κάποια χρόνια σε συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους και για πάντα όλες τις υποχρεώσεις τους! Και αν από ένα και μόνο δρόμο, μέσω διοδίων, μαζεύουν ένα εκ. ευρώ την ημέρα, μπορεί να φανταστεί κανείς τις καθημερινές…εισπράξεις τους από τα διόδια όλης της χώρας! …Μηχανές που κόβουν…λεφτά για τους…διοδιάρχες οι εθνικοί δρόμοι!!!
Επειδή όμως οι ίδιες οι εταιρίες γνωρίζουν πολύ καλά την έντονη αγανάκτηση των πολιτών, κάνουν το πάν, για να φανούν ως αναντικατάστατες και κυρίως, ψάχνοντας για αφελείς, προσπαθούν να πείσουν για την …αναγκαιότητα της παρουσίας τους, με διάφορους τρόπους. Τοποθετούν πινακίδες με τηλέφωνα για βοήθεια, κατασκευάζουν κάποιες πρόχειρες τουαλέτες, πασπαλίζουν λίγη άσφαλτο σε κάποια σημεία για τη… βελτίωση του οδοστρώματος, κινούν κάποια αυτοκινητά τους επιδεικτικά στους… «ιδιοκτήτους εθνικούς δρόμους» και προπαντός τοποθετούν πινακίδες με τα ονόματα των εταιριών που τους εκμεταλλεύονται, για να εμπεδώσουμε(!) το ποιοι είναι οι… ιδιοκτήτες τους!
Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι ο αγώνας για την κατάργηση όλων των διοδίων πρέπει να ενταθεί, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Ο αγώνας αυτός μπορεί να κερδηθεί σπάζοντας αρχικά έναν από τους κρίκους της αντιλαϊκής αλυσίδας, για να ακολουθήσει το σπάσιμο και άλλων. Αυτήν τη στιγμή είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση και η πολιτική της, που εξασφαλίζει τυπική νομική κάλυψη σ’ αυτούς, που άγρια μας εκμεταλλεύονται, έχει απεναντί της την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και αυτό αργά η γρήγορα θα εκφραστεί δυναμικά. Το κίνημα κατά των διοδίων, κατά της πολιτικής τους, κατά της άγριας εκμετάλλευσης, ήδη έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Ούτε η πολυποίκιλη τρομοκρατία, ούτε η σκανδαλώδης διαστρέβλωση της πραγματικότητας, θα σταθούν ικανές για να ανακόψουν αυτήν την πορεία. Η πρόκληση είναι μεγάλη!
