Του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη
Tα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Κλίμα δυσοίωνο και ασταθές και κοινοβουλευτικές τριβές την ώρα που πρέπει να εφαρμοστούν 5 γαϊδάρων άχυρα για μια τελευταία ευκαιρία πριν την δραχμή. Το ρίσκο του πολιτικού περιβάλλοντος είναι τέτοιο που μια σπίθα αρκεί για να εκραγεί η κατάσταση και να κάνει τους ξένους να χάσουν την υπομονή τους οριστικά. Πρέπει να είμαστε καλά παιδιά; Αυτό δεν είναι το θέμα. Πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Ή Σόιμπλε ή δραχμή. Οχι όμως με ένα δημοψήφισμα.
Ο Γ. Παπανδρέου δεν έπρεπε να φτάσει στο δημοψήφισμα. Το δίλημμα ή εγώ και το ευρώ ή το χάος δεν στέκει. Και τι θα απαντήσει ο κόσμος σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα, αν θέλει να μείνει στο ευρώ ή αν αποδέχεται μια δανειακή σύμβαση σύνθετη και πολύπλοκη. Μήπως δεν τινάζεται στον αέρα και το ίδιο το κούρεμα, καθώς από αύριο οι ανά τον κόσμο ομολογιούχοι θα αναρωτιούνται αν είναι σε ισχύ η πρόταση ανταλλαγής.
Οι αγορές αρχίζουν και πάλι να αμφισβητούν την διατηρισιμότητα των γερμανικών λύσεων, στοχοποιώντας την Ιταλία, πόσο μάλλον τώρα. Γνωρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι θα χρειασθούν κανά δισ. ευρώ για αναχρηματοδοτήσεις την χρονιά που έρχεται.
Την ίδια ώρα στο εσωτερικό της χώρας, ουδείς γνωρίζει ποιο είναι το σχέδιο σωτηρίας και δεν προσφέρει στην κοινωνία μια σαφή και ειλικρινή δομή για το τι μέλλει γενέσθαι. Ωραία λόγια,κάτι περί αποκρατικοποιήσεων και δημοσιονομικών προσαρμογών, κάτι περί μιας αβάσταχτης δεκαετίας που οδηγεί σε ύψος χρέους 120% το 2020. Και μην τύχει και μας ξεφύγει η κατάσταση γιατί όπως λένε οι μελέτες το χρέος ξαναφεύγει στο 143% και ακόμα υψηλότερα. Επίσης τίποτε για την επόμενη μέρα στην πραγματική οικονομία και στην αγορά, αφού η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τους όποιους όρους θα αργήσει να φέρει αποτελέσματα. Αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί τον πραγματικό χρόνο της οικονομίας ή είναι ακόμα στο παιχνίδι κέντρου της δεκαετίας του ΄80;
Τα διεθνή κεφάλαια τηρούν στάση αναμονής, περιμένουν να δουν που θα κάτσει και επαναφέρουν το ενδεχόμενο του πιστωτικού γεγονότος στο προσκήνιο. Για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά απαιτείται σχέδιο εκτάκτου ανάγκης με την σύμφωνη γνώμη των πολιτών, που θα γνωρίζουν γιατί θα τραβήξουν αυτά που θα τραβήξουν και τι θα κερδίσουν. Φτάσαμε με την ολιγωρία στον μηδενισμό της διαπραγματευτικής μας ικανότητας να υποκείμεθα στην ελεημοσύνη και την προσβολή του Σόιμπλε.
Αυτή την φορά όμως το παιχνίδι των καθυστερήσεων τελειώνει. Ας βγάλουμε και το εναλλακτικό σχέδιο εξόδου προς την δραχμή και αν τελικά αυτό θέλουμε ας το υλοποιήσουμε. Δομημένα και με προετοιμασία. Δική μας κεντρική τράπεζα, πληθωρισμός και όσα μπορεί τελικά να μας πηγαίνουν περισσότερο σαν οικονομία και σαν ψυχοσύνθεση. Αλλιώς πείτε μας τι έχετε σκοπό να κάνετε,έτσι και αλλιώς οι προσδοκίες είναι χαμηλά, πολύ χαμηλά..capital.gr
