H είδηση που διάβασα για την 32χρονη μητέρα που κρεμάστηκε στο κελί του κρατητήριου στην Πάτρα είναι από εκείνες που λειτουργούν όπως το ηλεκτροσόκ.
Η γυναίκα είχε συλληφθεί λίγες ώρες νωρίτερα γιατί είχε κλέψει -λέει- τρία μπλουζάκια από μαγαζί της Αχαϊκής πρωτεύουσας. Ήταν εξαρτημένη. Έπαιρνε ναρκωτικά. Κι οι φρουροί στο κρατητήριο δεν κατάλαβαν τις προθέσεις της. Όταν την βρήκαν κρεμασμένη ήταν ήδη αργά...
Αυτή έφυγε. Ένα παιδί έμεινε μόνο. Χωρίς τη μητέρα του. Αν είναι τυχερό κι έχει παππούδες η άλλους συγγενείς που το θέλουν, θα μεγαλώσει μαζί τους. Αν όχι, το περιμένει ένα ίδρυμα...
Είναι το παιδί μια φτωχής τοξικομανούς μάνας. Αν ήταν το παιδί ενός καταχραστή του δημόσιου χρήματος, ενός μιζαδόρου, ενός απατεώνα που έγινε πλούσιος από μια προμήθεια τώρα θα ετοιμαζόταν για τα επόμενα Χριστούγεννα της αφθονίας στην αγκαλιά του ατιμώρητου μπαμπά του που ακόμα κυκλοφορεί ανάμεσα μας ελεύθερος και ανέγγιχτος. Όχι ότι φταίει σε τίποτα κι αυτό το παιδί...
Βάλτε τώρα στο μυαλό σας όποιον νομίζετε από όσους σκεφτήκατε όταν διαβάσατε για μιζαδόρους... Κι αν τον βρείτε μπροστά σας-δύσκολο γιατί δεν πολυκυκλοφορούν- γυρίστε επιδεικτικά το βλέμμα από την άλλη πλευρά μήπως νιώσει την περιφρόνηση σας... Τίποτα άλλο σοβαρότερο- έτσι κι αλλιώς -απ ότι φαίνεται δεν πρόκειται να του συμβεί...
