Λίγες μέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου
έρχεται το «The Secret Olympian», ένα βιβλίο -γραμμένο με ψευδώνυμο- από
ένα μέλος της Βρετανικής εθνικής ομάδας κωπηλασίας για να αποκαλύψει τι
πραγματικά συνέβαινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.
«Ο τόπος διαμονής των αθλητών ήταν ένα τεράστιο πάρτι όπου, όταν ερχόταν το απόγευμα, όλοι έπιναν, μεθούσαν και έκαναν σεξ μέχρι τα ξημερώματα, ειδικά αν δεν είχαν κάτι να κάνουν την επόμενη ημέρα. Το Χωριό είχε παντού μηχανήματα όπου μοίραζαν δωρεάν προφυλακτικά δια πάσα χρήση». Αυτό τονίζει ο Έινον, όπως είναι το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί για ευνόητους λόγους ο συγγραφέας-κωπηλάτης στο σχετικό άρθρο που δημοσίευσε το Βήμα.
Μάλιστα τα πράγματα ήταν τόσο εκτροχιασμένα που «Αρκετοί εκ των συναθλητών μου δεν άντεχαν όλο αυτό το συνεχές πάρτι μέχρι πρωίας κι έφευγαν από το Χωριό, προτιμώντας να πληρώσουν από τη τσέπη τους και να μείνουν σε ένα ξενοδοχείο εκτός του χώρου, όπου θα είχαν την ησυχία τους».
Κάτι που έρχεται να επιβεβαιώσει το γιατί τελικά έφτασαν να αναλογούν 13 προφυλακτικά ανά αθλητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ακόμη και αν ο συγγραφέας επιμένει ότι πολλά από αυτά «κατέληξαν ως σουβενίρ στις τσάντες μας χωρίς να τα χρησιμοποιήσουμε».
Αν δούμε τα στοιχεία ψύχραιμα, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα στην Αθήνα. Ειδικά αν σκεφτείς πως στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Γαλλίας το 1992 οι αυτόματοι πωλητές προφυλακτικών έπρεπε να γεμίζονται ξανά ανά δυο ώρες.
Ενώ πιο τσιγκούνηδες από όλους αποδείχτηκαν οι Κινέζοι που, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, μοίρασαν μόλις 10.000 προφυλακτικά στους συνολικά 10.500 αθλητές που βρέθηκαν εντός του Ολυμπιακού Χωριού.
«Ο τόπος διαμονής των αθλητών ήταν ένα τεράστιο πάρτι όπου, όταν ερχόταν το απόγευμα, όλοι έπιναν, μεθούσαν και έκαναν σεξ μέχρι τα ξημερώματα, ειδικά αν δεν είχαν κάτι να κάνουν την επόμενη ημέρα. Το Χωριό είχε παντού μηχανήματα όπου μοίραζαν δωρεάν προφυλακτικά δια πάσα χρήση». Αυτό τονίζει ο Έινον, όπως είναι το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί για ευνόητους λόγους ο συγγραφέας-κωπηλάτης στο σχετικό άρθρο που δημοσίευσε το Βήμα.
Μάλιστα τα πράγματα ήταν τόσο εκτροχιασμένα που «Αρκετοί εκ των συναθλητών μου δεν άντεχαν όλο αυτό το συνεχές πάρτι μέχρι πρωίας κι έφευγαν από το Χωριό, προτιμώντας να πληρώσουν από τη τσέπη τους και να μείνουν σε ένα ξενοδοχείο εκτός του χώρου, όπου θα είχαν την ησυχία τους».
Κάτι που έρχεται να επιβεβαιώσει το γιατί τελικά έφτασαν να αναλογούν 13 προφυλακτικά ανά αθλητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ακόμη και αν ο συγγραφέας επιμένει ότι πολλά από αυτά «κατέληξαν ως σουβενίρ στις τσάντες μας χωρίς να τα χρησιμοποιήσουμε».
Αν δούμε τα στοιχεία ψύχραιμα, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα στην Αθήνα. Ειδικά αν σκεφτείς πως στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Γαλλίας το 1992 οι αυτόματοι πωλητές προφυλακτικών έπρεπε να γεμίζονται ξανά ανά δυο ώρες.
Ενώ πιο τσιγκούνηδες από όλους αποδείχτηκαν οι Κινέζοι που, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, μοίρασαν μόλις 10.000 προφυλακτικά στους συνολικά 10.500 αθλητές που βρέθηκαν εντός του Ολυμπιακού Χωριού.
