Αέναες κινήσεις χορού-Ο Α.Παπαφωτίου γράφει για τις παραστάσεις της κ. Έλενας Μιχαηλίδου:

“Ο  χορός  είναι  η   μεγαλύτερη,  η  πιο

συγκινητική, η πιο ωραία απ’ τις καλές

τέχνες, γιατί δεν είναι απλώς η έκφραση

ή η απόσπαση από τη ζωή, αλλά η ίδια

η ζωή”.

Hav. Ellis

Αυτά τα λόγια του μεγάλου Άγγλου συγγραφέα ταιριάζουν απόλυτα στην κα Έλενα Μιχαηλίδου, δασκάλα κλασικού χορού και διευθύντρια της ομώνυμης Σχολής στην Κόρινθο. Η ίδια διευθύνει και διδάσκει επί σειρά δεκαετιών στη σχολή της, κλασικό και σύγχρονο χορό. Κάθε χρόνο στο τέλος του εξαμήνου, παρουσιάζει σε κεντρική εκδήλωση από τις τάξεις, της σχολής της, δρώμενα από μπαλέτο και ρυθμική. Στη σχολή διδάσκεται ένα πλήρες πρόγραμμα τεχνικών μαθημάτων, μπαλέτο, μαθήματα θεωρητικής κατάρτισης, αυτοσχεδιασμός, χορολογία, χορογραφία. Συγχρόνως προσκαλούνται γνωστοί χορευτές και χορογράφοι από τη Λυρική Σκηνή για να αναπτύξουν και να βελτιώσουν ακόμα περισσότερο, τις δεξιότητες των μαθητών. Παρακολουθώ επί σειρά ετών τη σπουδαία δουλειά που κάνει η κα Μιχαηλίδου. Παρέχει συνεχώς μία εκπαίδευση όχι στατική αλλά δυναμική. Μια εκπαίδευση πού μέσα από την πειθαρχία και τη σκληρή δουλειά, απελευθερώνει τη δημιουργικότητα, την ευρηματικότητα, τη ζωντάνια, τον ενθουσιασμό των μαθητών. Μια εκπαίδευση η οποία συνεχώς βελτιώνεται και ανανεώνεται. Εκπαίδευση πού διδάσκει την αρμονία της κίνησης, τη σχέση της μουσικής και του χορού. Σ’ αυτό το πνεύμα κινούνται όλες οι παραστάσεις της κας Μιχαηλίδου. Το ίδιο συνέβη και στις 5 & 6 Ιουλίου 2013 στο φιλόξενο Δημοτικό αμφιθέατρο της Κορίνθου. Παρά τις σκηνικές δυσκολίες, τον κλειστό και περιορισμένο χώρο, το αποτέλεσμα ήταν θαυμαστό. Ο χώρος αυτός έδειξε για μία φορά ακόμα πόσο αναγκαίο είναι ένα ανοικτό θέατρο, αντίστοιχο αυτού πού υπήρχε στα Εξαμίλια, το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης». Θέατρο όμως όχι λυόμενο που να αποτελεί βορά για σύληση και καταστροφή χωρίς να μπορεί να διατηρηθεί, αλλά μόνιμη κατασκευή. Ακόμα η κα Μιχαηλίδου διδάσκει πώς το πνεύμα και το σώμα, πώς το σώμα και το πνεύμα συνδυάζονται σε αγαστή συνεργασία, έτσι ώστε να δημιουργούν και τα δύο. Το σώμα και το πνεύμα βρίσκονται στο κέντρο της δημιουργικής διαδικασίας του χορού, το θέαμα δε που προσφέρει έχει στο κέντρο του προβληματισμού του τον άνθρωπο. Ακόμα διδάσκει την ποιότητα, την εργατικότητα, το πείσμα, τη ζωτικότητα, όλα αυτά σε ένα πλαίσιο πειθαρχίας, όχι αυταρχισμού, όπου ο κάθε χορευτής διατηρεί την ταυτότητα του, χωρίς να μετατρέπεται σε μάζα. Η συγκίνηση, η συμμετοχή και η αίσθηση του θεατού είναι από αυτά που κυριαρχούν και όχι ο εντυπωσιασμός από υπερβολές στη χρήση του σώματος και την κατάχρηση σκηνικών εφέ. Οι περισσότεροι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στις σχολές χορού όχι για να γίνουν επαγγελματίες χορευτές αλλά για να ασκηθούν, να μυηθούν, να αποκτήσουν χάρη στις κινήσεις τους, να απασχοληθούν με κάτι πιο καλλιτεχνικό. Στο περιβάλλον αυτό της κας Μιχαηλίδου, όπου εξασφαλίζεται η καλλιτεχνική παιδεία, η ομορφιά και η άμεση εμπειρία της τέχνης, πολλά ταλαντούχα παιδιά ξεχωρίζουν, προχωρούν και διακρίνονται σε πανελλήνιους διαγωνισμούς, χάρη στην αγάπη τους για το χορό και στη σωστή εκπαίδευση. Ήδη η κα Μιχαηλίδου έχει δημιουργήσει μακρά παράδοση σωστής εκπαίδευσης, η οποία συνεχώς βελτιώνεται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα, αποφεύγοντας τη μονιμότητα. Στο πνεύμα αυτό εντάσσεται και η δημιουργία της Κορινθιακής ομάδας σύγχρονου χορού “Πυρήνας” με ζωντανή παρουσία στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Η ομάδα αυτή, στο πλαίσιο της εξέλιξης του σύγχρονου χορού, παρουσιάζει χοροδράματα με κοινωνικά και καλλιτεχνικά θέματα συνδυάζοντας το λόγο, την κίνηση, τη μουσική και το θέατρο. Εύχομαι στην κα Μιχαηλίδου υγεία και ρώμη, να διακονεί την τέχνη του χορού, ο οποίος “ζει” στην Κορινθία και αποτελεί μία από τις πιο δυναμικές παρουσίες πολιτισμού στο νομό μας.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε. ΠΑΠΑΦΩΤΙΟΥΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ Ε.Μ.Π.