Κατάντια: αυτή είναι η μόνη λέξη που
μπορεί να αποδώσει σήμερα την εικόνα του άλλοτε κραταιού κόμματος της
ελληνικής κεντροδεξιάς, της Ν.Δ.
Εικόνα που, πάντως δεν ήταν κυρίαρχη
αμέσως μετά την ήττα στις τελευταίες εκλογές.
Τα πράγματα χειροτέρεψαν όμως ραγδαία για την αξιωματική αντιπολίτευση από τη στιγμή που ξεκίνησε μια αλλοπρόσαλλη κούρσα ηγεσίας, η οποία κοντεύει, όπως πάει, να καταντήσει τσίρκο.
Γιατί τι άλλο να πει κανείς για μια κατάσταση στην οποία οι
δυνητικοί και μη υποψήφιοι στήνουν καραούλι και περιμένουν στη γωνία να δουν τι θα γίνει, οι μεν για να ανακοινώσουν τη διεκδίκηση της ηγεσίας αν πιστέψουν ότι το παζλ τους ευνοεί, οι δε για να δουν ποιον θα στηρίξουν με την ελπίδα της σωστής μαντεψιάς ώστε να πιάσουν καλό στασίδι κοντά στον επόμενο πρόεδρο όποιος κι αν είναι...
Ακόμα περισσότερο τι να πει κανείς όταν όλα αυτά γίνονται σε μια στιγμή που η ελληνική οικονομία και κοινωνία υποφέρουν από άλλα, αδιανόητα σοβαρότερα ζητήματα που τις ταλανίζουν και που διέξοδος από αυτά δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Επιπλέον, όλο αυτό το σκηνικό στήνεται με το βλέμμα προς το… χθες: παλιοί άνθρωποι, παλιές οικογένειες, παλιές φράξιες, όλα κουρασμένα, ηττημένα όχι απλώς στις κάλπες, αλλά στη ζωή.
Με μια λοιπόν λέξη πρόκειται περί κατάντιας η οποία, σα να μην έφταναν όλα αυτά, επιτείνεται τώρα όχι απλώς από το πλήθος των ονομάτων που στριφογυρίζουν γύρω γύρω από την καρέκλα του προέδρου σαν τις μέλισσες στο μέλι, αλλά και από την ποιότητα ορισμένων εξ αυτών των ονομάτων.
Ε, εκεί, είναι πλέον να αναρωτιέται κανείς αν όλα αυτά είναι για γέλια ή για κλάματα.
Δυστυχώς, η Ν.Δ. έχει πια μπει στη ναφθαλίνη. Και, όπως πάει θα κάτσει εκεί μέχρις αποσυνθέσεως, καθώς, παρά τα όσα φαίνεται να πιστεύουν οι κεντρικοί της παίκτες, το πράγμα δεν σώζεται έτσι. Μάλλον δηλαδή, δεν σώζεται ούτε κι αλλιώς. Με τέτοια μυαλά, πιθανότατα πια, δεν σώζεται με τίποτα…
Τα πράγματα χειροτέρεψαν όμως ραγδαία για την αξιωματική αντιπολίτευση από τη στιγμή που ξεκίνησε μια αλλοπρόσαλλη κούρσα ηγεσίας, η οποία κοντεύει, όπως πάει, να καταντήσει τσίρκο.
Γιατί τι άλλο να πει κανείς για μια κατάσταση στην οποία οι
δυνητικοί και μη υποψήφιοι στήνουν καραούλι και περιμένουν στη γωνία να δουν τι θα γίνει, οι μεν για να ανακοινώσουν τη διεκδίκηση της ηγεσίας αν πιστέψουν ότι το παζλ τους ευνοεί, οι δε για να δουν ποιον θα στηρίξουν με την ελπίδα της σωστής μαντεψιάς ώστε να πιάσουν καλό στασίδι κοντά στον επόμενο πρόεδρο όποιος κι αν είναι...
Ακόμα περισσότερο τι να πει κανείς όταν όλα αυτά γίνονται σε μια στιγμή που η ελληνική οικονομία και κοινωνία υποφέρουν από άλλα, αδιανόητα σοβαρότερα ζητήματα που τις ταλανίζουν και που διέξοδος από αυτά δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Επιπλέον, όλο αυτό το σκηνικό στήνεται με το βλέμμα προς το… χθες: παλιοί άνθρωποι, παλιές οικογένειες, παλιές φράξιες, όλα κουρασμένα, ηττημένα όχι απλώς στις κάλπες, αλλά στη ζωή.
Με μια λοιπόν λέξη πρόκειται περί κατάντιας η οποία, σα να μην έφταναν όλα αυτά, επιτείνεται τώρα όχι απλώς από το πλήθος των ονομάτων που στριφογυρίζουν γύρω γύρω από την καρέκλα του προέδρου σαν τις μέλισσες στο μέλι, αλλά και από την ποιότητα ορισμένων εξ αυτών των ονομάτων.
Ε, εκεί, είναι πλέον να αναρωτιέται κανείς αν όλα αυτά είναι για γέλια ή για κλάματα.
Δυστυχώς, η Ν.Δ. έχει πια μπει στη ναφθαλίνη. Και, όπως πάει θα κάτσει εκεί μέχρις αποσυνθέσεως, καθώς, παρά τα όσα φαίνεται να πιστεύουν οι κεντρικοί της παίκτες, το πράγμα δεν σώζεται έτσι. Μάλλον δηλαδή, δεν σώζεται ούτε κι αλλιώς. Με τέτοια μυαλά, πιθανότατα πια, δεν σώζεται με τίποτα…
Γ. Μαλούχος-ΤΟ ΒΗΜΑ
