Τον τελευταίο καιρό έχουν πληθύνει οι
επιθέσεις κατά του Α. Σαμαρά και του Β. Βενιζέλου, επιθέσεις που εκ
πρώτης όψεως φαίνονται αναιτιολόγητες.
Και οι δύο πολιτικοί παρέδωσαν
την αρχηγία των κομμάτων τους στους διαδόχους τους, ενώ είναι φανερό πως
δεν επιθυμούν την επανάκαμψη τους. Μάλιστα, όπως λέγεται, ο Α. Σαμαράς
είναι ο μοναδικός από τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που
στηρίζει αναφανδόν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τότε προς τι αυτό το μίσος;
Και αν εκπορευόταν αποκλειστικά από την
πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, θα υπήρχε η λογική εξήγηση γι΄ αυτό.
Και οι δύο
ασκούν σκληρότατη αντιπολίτευση που ξεπερνά τον αντιπολιτευτικό λόγο των
κομμάτων τους.
Μάλιστα ο λόγος του Β. Βενιζέλου έχει ακροατήριο πολύ
ευρύτερο της παράταξης του, κατά γενικήν ομολογία.
Ο δε Α. Σαμαράς σε καμία στιγμή της πρωθυπουργίας του δεν νομιμοποίησε πολιτικά και ηθικά
τον Α. Τσίπρα, με αποκορύφωμα την μη τελετουργική παράδοση της
πρωθυπουργίας, κάτι για το οποίο επικρίθηκε τότε, αλλά πρέπει να
αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένος σήμερα.
Όμως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει
στοχοποιήσει τους δύο πολιτικούς άνδρες για άλλον πολύ πιο ουσιαστικό
λόγο. Γιατί στα δυόμισι χρόνια της διακυβέρνησης τους η χώρα, σταδιακά
αλλά σταθερά, άρχισε να ανακάμπτει. Το φθινόπωρο του 2014, όλοι
ομολογούσαν- και το παραδέχονται πλέον και σήμερα με την άνεση της εκ
των υστέρων ματιάς – πως κάτι είχε αρχίσει να κινείται στην πραγματική
οικονομία. Οι δε οικονομικοί δείκτες γνώριζαν μια θεαματική βελτίωση.
Η
λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε λίγους μήνες, γκρέμισε όλο αυτό το έργο αλλά
η ανάμνηση του και κυρίως η σύγκριση του με την σημερινή τραγική
κατάσταση δημιουργεί σοβαρό πολιτικό πρόβλημα στην ηγετική ομάδα του
ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να το λύσει με την πολιτική εξόντωση των
πρωτεργατών του. Δεν πρέπει να λησμονούμε την μαρτυρία του Γ.
Παπακωνσταντίνου, κατηγορούμενου για την λίστα Λαγκάρντ, πως στελέχη του
ΣΥΡΙΖΑ του ζήτησαν να τους «δώσει» τον Β. Βενιζέλο και θα έχει ευνοϊκή
αντιμετώπιση ο ίδιος.
Το δυστύχημα είναι πως θεραπαινίδα σε
αυτό το έργο της πολιτικής εξόντωσης του Α. Σαμαρά και του Β. Βενιζέλου
προσέτρεξε ο τρίτος συνεταίρος της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η
καραμανλική συνιστώσα. Με όργανο δύο εφημερίδες, η επίθεση που
ξετυλίγεται θυμίζει συμβόλαιο πολιτικού θανάτου, με ηθικούς και φυσικούς
αυτουργούς. Η στόχευση διπλή. Στηρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και
αποσταθεροποιείται εσωκομματικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς πλήττεται
το βασικό του στήριγμα, ο Α. Σαμαράς. Ο δε Β. Βενιζέλος πληρώνει
εκδικητικά την δημόσια τοποθέτηση του πως υπάρχει και τρίτος συνεταίρος
στην κυβέρνηση, υπονοώντας τους καραμανλικούς. Δεν είναι τυχαίο πως το
συκοφαντικό πρωτοσέλιδο της ναυαρχίδας του καραμανλισμού αναρτήθηκε
αμέσως μετά από αυτήν την δήλωση του, την δε επίθεση κατά του Α. Σαμαρά
ενορχηστρώνει με παραπολιτικά τετρασέλιδα δημοσιογράφος άμεσα
συνδεδεμένη και επαγγελματικά με τον χώρο της καραμανλικής δεξιάς.
Κραυγαλέες καταστάσεις, απροκάλυπτα τα χτυπήματα.
Είναι άγνωστο αν θα επιτύχουν αυτοί οι
σχεδιασμοί. Όπως είναι άγνωστη και η κατάληξη της υποβόσκουσας
εσωκομματικής διαπάλης μέσα στην Νέα Δημοκρατία. Σε καθαρά πολιτικό
επίπεδο όμως, είναι ολοφάνερο πως η μάχη κατά του ΣΥΡΙΖΑ περνά μέσα από
την προβολή και την στήριξη του έργου της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου
και την σύγκριση του με τα πεπραγμένα της σημερινής συγκυβέρνησης. Μια
σύγκριση που είναι καταλυτικά, συντριπτικά, υπέρ των Σαμαροβενιζέλων.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr
