Όταν οι παραλίες έγιναν μεικτές, με την ονομασία μπαιν μίξτ, τα
περιοδικά που είχαν και την υποχρέωση της ηθικής διαπαιδαγώγησης,
ανέλαβαν να γράψουν οδηγίες προς τους άνδρες.
Τους καλούσαν να μη
κοιτάνε σαν λιγούρηδες, να μη φοράνε προκλητικά μαγιό που τόνιζαν τα
προσόντα τους και αν κάποιος τρίτος ενοχλήσει τα κορίτσια να καθαρίσουν,
ως σωστοί και ηθικοί κύριοι. Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το
περιοδικό Πάνθεον και διατηρούμε την ορθογραφία της εποχής....
«Τώρα επεκράτησε παντού να γίνωνται μπαιν-μιξτ και πρέπει ο άνδρας να
είναι προσεκτικός απέναντι των γυναικών και να μην προκαλή με τη στάση
του επεισόδια, που μπορούν νάχουν δυσάρεστες συνέπειες.
Επειδή οι γυναίκες είναι αναγκασμένες να δείχνουν μέλη του σώματος, που
εις άλλες περιστάσεις είναι κρυμμένα, δεν πρέπει να παρατηρούμε εκείνες
που λούζονται μαζί μας με τέτοιο τρόπο, ώστε και αυτές να τις ενοχλούμε
και μεις να φαινώμαστε κακοαναθρεμμένοι.
Δεν απαγορεύονται δε μόνον οι ενοχλήσεις με τα μάτια και οι χειρονομίες, αλλά και κάθε άλλο που δυσαρεστεί τις ξένες κυρίες.
Το μπανιερό του ανδρός πρέπει να είναι σεμνό και να μη αναγκάζει τις
κυρίες να γυρίζουν το βλέμμα αλλού. Αλλά και οι κινήσεις των λουομένων
πρέπει να είναι προσεκτικές. Συμβαίνει πολλές φορές να προκαλή την αηδία
μία απρόσεκτη κίνηση και να προκαλή σχόλια που δεν είναι κολακευτικά.
Επειδή δε συχνά συνέβη ώστε να υποστή κυρία μια ανεπιθύμητη επίθεση
ανδρός, για τούτο, ο παριστάμενος τρίτος οφείλει νάναι έτοιμος να
επέμβη, εάν του γυρέψη η κυρία την προστασία του και να έχη υπ’όψη του
ότι θα τα βάλη με έναν απολίτιστο, γιατί μόνον τέτοιοι μπορεί να φερθούν
αναιδώς σε μια κυρία.
Όταν συνοδεύουμε κυρίες στο μπαιν-μιξτ, άσχετον αν συνδεώμεθα με
συγγένεια ή απλή φιλία, υποχρεούμεθα να είμαστε περιποιητικοί και
ευγενείς μαζί τους, να τις διευκολύνουμε να γδυθούν και να ντυθούν, να
φροντίζουμε να εξασφαλισθούν τα πράγματά των και εν γένει, να τις
προσέχωμε διαρκώς.
Πολλοί έχουν το ελάττωμα να παίζουν με άλλους που δεν ξέρουν να
κολυμπάνε. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνη τακτική, που πολλές φορές
καταλήγει στο πνίξιμο. Εάν δε ή εξ υπαιτιότητός μας ή από άλλη αφορμή
συμβή κανένα δυστύχημα, υποχρεούμεθα να τρέξωμε εις βοήθεια του
πνιγομένου, να γυρέψουμε στην ανάγκη κι άλλων τη βοήθεια, να τους
φωνάξουμε αν είναι μακρυά.
Παιδιά, κάτω των τριών ετών, οι γέροι, οι αρτηριοσκληρωτικοί και οι φυματικοί, πρέπει ν’αποφεύγουν τη θάλασσα».
