Του: ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
Εκ του πολύ
μακρόθεν αναγκαστικά και από τηλεοράσεως όπως οι περισσότεροι από εμάς
παρακολουθούμε τους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο και τις επιτυχίες των Ελλήνων
αθλητών και αθλητριών.
Τα δύο
Ολυμπιακά μετάλλια της Κορακάκη καταγράφηκαν
η κοπέλα ήρθε στην Ελλάδα και στο σπίτι
της και θα περιμένουμε να δούμε εάν και πότε θα αξιωθεί ως δις Ολυμπιονίκης με
ένα χρυσό και ένα χάλκινο αν μη τι άλλο θα ξεφύγει από τους τσίγκους και θα
προπονείτε στοιχειωδώς σε σκοπευτήριο ανάλογο του επιπέδου της.
Τώρα το κατά
πόσο θα αλλάξουν την μοίρα της ελληνικής
Σκοποβολής τα δύο Ολυμπιακά μετάλλια
της Κορακάκη, επιτρέψτε μου να διατηρήσω σοβαρότατες επιφυλάξεις και με ευχαρίστηση
θα περίμενα να διαψευστώ.
Για την
ελληνική γυμναστική ο Λευτέρης
Πετρούνιας με το χρυσό του μετάλλιο έγινε πανάξιος συνεχιστής μιας πολύ
σπουδαίας παράδοσης που δημιούργησε στην Ελλάδα το άθλημα και άνθρωποι που
εργάστηκαν σκληρά για αυτό όπως ο χρυσός
Ολυμπιονίκης της Ατλάντα Γιάννης Μελισσανίδης και ο προπονητής του Θανάσης Καπνίδης.
Άκουσα δυο
τρείς φορές το ηχητικό της συνέντευξης του προπονητή Δημήτρη Ράφτη στον Real fm για να σιγουρευτώ καλά ότι άκουγα
καλά!!!
Ο Εθνικός
προπονητής της Γυμναστικής μίλησε για…ΕΚΤΕΛΕΣΗ
του Βλάσση Μάρα στους Ολυμπιακούς
αγώνες του 2004 που έγιναν στην Αθήνα. Από τότε ο Μάρας δεν έχει συνέλθει.
Ποιος και
γιατί αποφάσισε το 2004 στους Ολυμπιακούς αγώνες την ψυχολογική εκτέλεση και
πιθανόν όχι μόνο(Αλλά΄ και την αθλητική γενικώς)του Βλάσση Μάρα;
Ενός
πραγματικού μαχητή και μεγάλου αγωνιστή αθλητή της γυμναστικής που είναι
πανάξιος Ολυμπιονίκης στις καρδιές όλων μας.
Ο μάρας
είναι δουλειά του να παλεύει για να κερδίσει ακόμη και τον …ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ του, και εγώ ευλόγως θα αναρωτηθώ…
Αυτή η
συγκλονιστική αποκάλυψη του προπονητή του Μάρα θα περάσει στο ντούκου;
Δεν την
άκουσε κανείς; Δεν θα ασχοληθεί κανείς;
Ποιος και
γιατί αποφάσισε την ΕΚΤΕΛΕΣΗ του Βλάσση Μάρα το 2004 δεν θα το μάθουμε ποτέ;
Κατέστρεψαν έναν μεγάλο αθλητή ,του στέρησαν
την κορυφαία διάκριση .Του στέρησαν την δίκαιη ανταμοιβή των κόπων του και θα
το προσπεράσουμε ;Θα σφυρίζουμε αδιάφορα;
Να μας πει ο
Δημήτρης Ράφτης ποιοι είναι αυτοί οι
κάποιοι και γιατί αποφάσισαν να τελειώσουν τον Μάρα.
Γιατί ο
πρωταθλητισμός σαφώς και δεν είναι μόνο οι λεζάντες μπροστά στις κάμερες ,οι δηλώσεις και οι…
διαγωνισμοί του κατά πόσο ποιος είναι ποιο Εθνικά υπερήφανος από τον άλλο.
Γιατί
βεβαίως και υπάρχει η σκοτεινή πλευρά του και την γνωρίζουμε όλοι ασχέτως αν οι
περισσότεροι δεν την αγγίζουν αυτή την πλευρά που καίει γιατί δεν θέλει, δεν
τολμά, δεν …πρέπει να διαταράξει προσωπικές η γενικές ισορροπίες και σχέσεις.
Δεν το
συζητάμε ότι χάρηκα με τον τσαμπουκά και την αποφασιστικότητα και την
αυτοπεποίθησή και το χρυσό μετάλλιο του Πετρούνια ,αλλά στεναχωρήθηκα και με
την ατυχία του γίγαντα της ψυχής Βλάσση
Μάρα.
Πινγκ-πόνγκ
τα συναισθήματα σε αυτές τις περιπτώσεις και σε τέτοιο επίπεδο.
Μεγάλη χαρά
για ένα συγκλονιστικό, ιδανικό, τέλειο φινάλε μιας πολύ σπουδαίας καριέρας.
Ενός επίσης
πολύ μεγάλου αθλητή και πολύ συγκροτημένου και σεμνού ανθρώπου.
Ο Σπύρος Γιαννιώτης, ο κολυμβητής που για
εμάς δεν είναι αργυρός αλλά χρυσός Ολυμπιονίκης
στα 10.000 μέτρα ανοιχτής θάλασσας στη κολύμβηση.
«Ένοιωσα ότι έπρεπε να πετύχω κάπου. Να
αποδείξω στον εαυτό μου πως αφού δεν
ήμουν καλός στο σχολείο θα μπορούσα να
ήμουν καλός κάπου αλλού…»
Το κίνητρο
που έγινε πειθαρχεία ,πίστη επιτυχία και διάκριση.
Ο Σπύρος
Γιαννιώτης πάλεψε πολύ, αγωνίστηκε και καταπονήθηκε πολύ για να καταφέρει να
φτάσει στη κορυφή.
Πολλά χρόνια
αγώνες προσπάθειες διακρίσεις .
Μου έκανε
εντύπωση σε αυτό τον μεγάλο κολυμβητή η πίστη που είχε και η σεμνότητα του
χαρακτήρα του.
Ο Γιαννιώτης
σου έδινε την εντύπωση όταν μιλούσε ότι κάνει το…αυτονόητο η το απολύτως
φυσιολογικό.
Έτσι το
έβλεπε αυτός και έτσι έβγαινε.
Για αυτό
ακόμη και τώρα που έφτασε στη κορυφή, έγινε Ολυμπιονίκης παρέμεινε σοβαρός
,συγκροτημένος σεμνός και ταπεινός. Και έτσι θα συνεχίσει γιατί πέτυχε αυτό που
έβαλε ως στόχο. Να γίνει κάπου ο καλύτερος!!!
Και αυτό θα
διδάξει όπως αυτός ξέρει καλύτερα από τον κάθε ένα στο παιδί του .
Με σεβασμό
θα υπογραμμίσω τον μοναχικό δρόμο των Ιστιοπλόων μας Μάντη και Καργιαλή που
κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στα 470 και θα κλείσω με χαμόγελο.
Ποιο άλλο
αυτό της Κατερίνας Στεφανίδη.
Το χρυσό
κορίτσι των αιθέρων που δεν χωράει αμφιβολία ότι αποτελεί φωτεινό παράδειγμα
προς μίμηση και πραγματική προσωποποίηση των δυνατοτήτων που έχει η νέα γενιά
Ελλήνων και Ελληνίδων.
Η Κατερίνα
του διδακτορικού στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ
Και της
κορυφής του επι κοντώ.
Η νέα
Τσαρίνα του αθλήματος…
Αν μη τι
άλλο μπορούμε μετά από όλα αυτά να χαμογελάμε και να ελπίζουμε.
Εξ άλλου η
ελπίδα πεθαίνει τελευταία…
