Αν έπρεπε να δώσω έναν τίτλο για το
θέμα που θα αναλύσω εν συνεχεία, θα τον δανειζόμουν από μια ταινία που
έχει τίτλο «Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται» ενός κυρίου Ντραγόγεβιτς,
Σέρβου την καταγωγή, ο οποίος, με την ταινία αυτή, συντάραξε τον κόσμο
το 1995 - περιέγραφε τη φρίκη του πολέμου στη διαλυμένη Γιουγκοσλαβία.
Φυσικά θα τροποποιούσα λιγάκι, να τόσο δα, τον τίτλο της ταινίας:
θα τιτλοφορούσα το θέμα «Οι όμορφοι γραμματείς όμορφα καίγονται»...
Ο τελευταίος που κάηκε, ακριβώς δύο μήνες μετά την επεισοδιακή
αποπομπή του γραμματέα του υπουργείου ΨΗΤΠΕ ή ΨΗΠΤΕ αδιάφορο, του
υπουργείου του τίποτα, όπως συχνά αποκαλώ το υπουργείο Παππά, Γιάννη
Ταφύλλη, είναι ο γραμματέας - ξάδερφος πρωθυπουργού Γιώργος Τσίπρας.
Η κυβέρνηση διοχέτευσε εντέχνως την πληροφορία, παραμονές αργιών,
και με τις εφημερίδες να έχουν σχεδόν ολοκληρώσει τις εκδόσεις τους, ότι
δεν συνέβη και τίποτε σοβαρό που ο ξάδερφος Γιώργος αποπέμφθηκε από τη
θέση του γενικού γραμματέα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και «μετακομίζει»
στο Μέγαρο Μαξίμου.
Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι!
Η «μεταγραφή», «μετακόμιση», «μετακίνηση» και άλλα τέτοια
«χαϊδευτικά» που δόθηκαν στο θέμα της αποπομπής Γιώργου Τσίπρα από το
υπουργείο των Εξωτερικών προσπαθούν να αποκρύψουν την άγρια «ομορφιά»
αυτής της υπόθεσης: ότι δηλαδή ο Νίκος Κοτζιάς, ο υπουργός Εξωτερικών,
πέταξε - να μου επιτραπεί η έκφραση, την οποία δεν συνηθίζω - «έξω με
τις κλωτσιές» τον ξάδερφο Γιώργο. Και πως όλες τις προηγούμενες ημέρες,
ακόμη και στη διάρκεια της επίσκεψης του Πρωθυπουργού στις Ηνωμένες
Πολιτείες, σοβούσε μια βαριά κρίση στο εσωτερικό της κυβέρνησης απ'
αφορμή τις δραστηριότητες του ξαδέρφου Γιώργου.
Η κρίση είχε να κάνει με το τελεσίγραφο του υπουργού Εξωτερικών
Κοτζιά, ότι αν δεν απομακρυνθεί αμέσως από το υπουργείο Εξωτερικών ο
ξάδερφος πρωθυπουργού Γιώργος, ο ίδιος θα υπέβαλλε την παραίτησή του και
θα αποχωρούσε από την κυβέρνηση!
Γνωρίζω καλά, και δεν θα δεχθώ την παραμικρή διάψευση επ' αυτού,
ότι ο Κοτζιάς, που δεν είδε ποτέ με καλό μάτι τις από κάθε άποψη
«ενδιαφέρουσες» δραστηριότητες του ξαδέρφου Γιώργου ως γενικού γραμματέα
Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, έθεσε ωμά στο Μέγαρο Μαξίμου θέμα
παραίτησής του, το οποίο θα μπορούσα σχηματικά να περιγράψω με τη φράση
«Ή εγώ ή αυτός».
Η μεγάλη κρίση έγινε προ εικοσαημέρου και προφανώς ο πρόεδρος
Αλέξης το τελευταίο που θα ήθελε να του συμβεί θα ήταν προ της επίσκεψης
στην Ουάσιγκτον να του παραιτηθεί ο υπουργός Εξωτερικών: κάτι τέτοιο,
αν συνέβαινε, θα έπαιρνε τεράστιες διαστάσεις, καθώς θα συνδεόταν με την
επίσκεψη και θα ερμηνευόταν είτε ως αντίδραση των Αμερικανών (ανέκαθεν
θεωρούσαν τον Κοτζιά ως φιλικά διακείμενο προς τη Μόσχα) είτε του ίδιου
του Κοτζιά για το ταξίδι, και για τον ίδιο λόγο.
Η δέσμευση του Πρωθυπουργού έναντι του υπουργού των Εξωτερικών, ότι
επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ «θα τελειώσει το θέμα του Γιώργου», ήταν που
κράτησε τον Κοτζιά στη θέση του, και τον είδαμε στις τηλεοράσεις μες
στην καλή χαρά να συνοδεύει τον Πρωθυπουργό στην αυλή του προέδρου
Τραμπ...
Το ταξίδι και η αλαζονεία
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον υπουργό Εξωτερικών να βγει (ή και
να φύγει) από τα ρούχα του; Να πει σε σχέση με τις δραστηριότητες του
ξαδέρφου Γιώργου «ώς εδώ πια, δεν πάει άλλο»; Ποια ήταν δηλαδή η σταγόνα
που ξεχείλισε το ποτήρι;
Ενα ταξίδι, απαντώ! Ενα ταξίδι του ξαδέρφου Γιώργου στη Λιβύη,
συγκεκριμένα στις αρχές Οκτωβρίου, και η συνάντηση που είχε με τον
νόμιμο πρωθυπουργό της χώρας Φαγέζ αλ Σαράζ με αντικείμενο την προώθηση
ορισμένων οικονομικής φύσεως θεμάτων μεταξύ των δύο χωρών και την
προώθηση πιθανών επενδύσεων στην υπό ανοικοδόμηση, ταραγμένη χώρα.
Ο Κοτζιάς υποστηρίζει ότι ποτέ δεν ενημερώθηκε ούτε υπηρεσιακά ούτε
ανεπισήμως για το ταξίδι αυτό, ότι πληροφορήθηκε τα όσα συνέβησαν από
τη διπλωματική υπηρεσία. Και θεώρησε - και λογικά, προσθέτω - ότι δεν
μπορεί να συναντάται με τον πρωθυπουργό ξένης χώρας ο γενικός γραμματέας
του υπουργείου και εκείνος να μην το γνωρίζει.
Εξού και έκανε τον «πανικό».
Θρυλείται ότι ζήτησε εξηγήσεις από τον ξάδερφο Γιώργο, άμα τη
επιστροφή του από τη Λιβύη, και δεν τις είχε. Τι είχε; Μια συμπεριφορά
απέναντί του, την οποία το περιβάλλον του υπουργού χαρακτηρίζει
«αλλαζονική». Και ήταν αυτή ακριβώς η αιτία που έθεσε τον ξάδερφο Αλέξη
προ του προβλήματος.
Ο τελευταίος, ισορροπιστής όπως πάντα και προ του κινδύνου το
πρόβλημα να διογκωθεί και να μετατραπεί σε μείζον πολιτικό, αποφάσισε να
αποσύρει τον ξάδερφο Γιώργο από το ΥΠΕΞ και να τον μετακαλέσει στο
Μαξίμου, αναθέτοντάς του καθήκοντα επικεφαλής του Οικονομικού του
Γραφείου. Ετσι τουλάχιστον διέρρευσε από το Μέγαρο Μαξίμου, παραμονή των
γιορτών, που η φύση συνήθως ησυχάζει και η κυβέρνηση αποκοιμίζει τον
κοσμάκη...
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ
