ΚΑΛΑΜΑΤΑ - Πρεμιέρα στις 16 Ιουλίου 2018 για «Το Τάβλι» από το ΔΗΠΕΘΕΚ

Το κλασικό αριστούργημα του Δημήτρη Κεχαΐδη «Το Τάβλι» παρουσιάζει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας, σε σκηνοθεσία του Πέρη Μιχαηλίδη. 

Τους δύο εμβληματικούς ήρωες του έργου, που θα κάνει πρεμιέρα στις 16 Ιουλίου 2018 και ώρα 21.30, στο προαύλιο της Κεντρικής Σκηνής (βόρεια είσοδος από την οδό Ξενοφώντος), όπως αναφέρθηκε σε συνέντευξη Τύπου σήμερα Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018, ερμηνεύουν ο Φίλιππος Σοφιανός και ο Πέρης Μιχαηλίδης.

Το έργο του Κεχαΐδη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης το 1972 μαζί με το έργο «Η Βέρα», σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν και είναι το κλασσκό δίπτυχο που καθόρισε το νεοελληνικό θέατρο.
Το έργο λατρεύεται και συγκινεί μέχρι και σήμερα τους ηθοποιούς που το παρουσιάζουν και το κοινό.
Ο κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος, με αφορμή αυτό το έργο, έγραψε ότι «αν θέλουμε να δημιουργήσουμε νεοελληνικό θέατρο, πρέπει να ξεκινήσουμε από ΄κεί που έφτασε ο Κεχαΐδης».

ΥΠΟΘΕΣΗ

Η ιστορία είναι απλή. Δύο μεσήλικες, αντιπροσωπευτικοί τύποι της νεοελληνικής πραγματικότητας, προσπαθούν να σκαρώσουν ένα «σχέδιο» που θα τους βγάλει από το οικονομικό αδιέξοδο και θα τους δώσει τα φόντα για μια καλύτερη ζωή.
Η συζήτηση για το περιβόητο «σχέδιο» διαδραματίζεται στη διάρκεια μιας παρτίδας τάβλι, με ξεκαρδιστικούς διαλόγους από πρόσωπα οικεία, αναγνωρίσιμα, που πασχίζουν να «πιάσουν την καλή» για να βγουν από την καθημερινή μιζέρια.
Οι ήρωες του Κεχαΐδη, Φώντας και Κόλιας, είναι πρόσωπα της μεταπολεμικής Ελλάδας που ζουν μέσα στις αυταπάτες του παρελθόντος, τρέφοντας μάταιες ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Άνθρωποι που πασχίζουν να βγουν από το περιθώριο, ζουν και ονειρεύονται το μεγάλο «κόλπο», που θα τους οδηγήσει στην οικονομική και κοινωνική καταξίωση.
Ένα έργο με αναφορές στη σημερινή Ελλάδα και πάντα επίκαιρο.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Το κλασικό αυτό έργο με τη ρεαλιστική γραφή και την εξαιρετική πλοκή αποτελεί πάντα μια μεγάλη πρόκληση. Ο Κεχαΐδης γράφει: «Αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω για τον λαϊκό Έλληνα γενικά. Για τις χαρές και τις πίκρες του, για τα προβλήματά του καθώς και την προσπάθειά του να βγει από το κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο. Και πιο πέρα για τη σπαραχτική αισιοδοξία του πως, αν πάρει το δρόμο της πρωτεύουσας ή της ξενιτιάς, θα δημιουργήσει μια καλύτερη ζωή. Για τον Έλληνα που δεν έχει συνειδητοποιήσει την κατάστασή του και τη θέση του μέσα στον κοινωνικό του περίγυρο και προσπαθεί να δώσει λύση στα προβλήματά του με τη 'φυγή'».
Τα λόγια αυτά του συγγραφέα συναντούν και τη σκηνοθεσία, που θα αφήσει απλά το έργο να αναπνεύσει σκηνικά, χωρίς πρόσθετες παρεμβάσεις τόσο στο κείμενο όσο και στο ύφος των ηρώων.
Η παράσταση, με δύο ήρωες ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό, μοιάζει με τη γελοιογραφία της σημερινής Ελλάδας.
Είναι σημαντικό ότι η παράσταση θα πάει να συναντήσει τους πραγματικούς «παραλήπτες» αυτού του έργου και θα παιχτεί σε καφενεία, αυλές σπιτιών, πλατείες του χωριού και γενικά σε χώρους μη θεατρικούς.
Ένα έργο που απευθύνεται σε όλον τον κόσμο.

Σκηνοθεσία: Πέρης Μιχαηλίδης

Παίζουν:
Κόλιας: Φίλιππος Σοφιανός
Φώντας: Πέρης Μιχαηλίδης.