Είναι ο άνθρωπος που εκφράζει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον τον
Αλέξη Τσίπρα.
Ο Παύλος Πολάκης, αυτό το ιερό τέρας της Αριστεράς, είναι ο
άνθρωπος που μεταφέρει με την πιο μεγάλη πιστότητα αυτά που σκέφτεται ο
Αλέξης.
Τις κρυφές του σκέψεις, τα ανείπωτα πάθη του.
Ο Παύλος Πολάκης
δεν είναι ένας οποιοσδήποτε υπουργός. Είναι το άλλο, το σκοτεινό «εγώ»
του Αλέξη.
Υπάρχουν πράγματα που τα λέμε μόνο μεταξύ μας, στις παρέες μας ή ακόμη καλύτερα στον εαυτό μας στις ιδιαίτερες στιγμές μας. Αυτές τις σκέψεις αναλαμβάνει να φέρει στην επιφάνεια ο Παύλος Πολάκης. Κι αν υποθέσουμε ότι ο κάθε υπουργός επιτελεί ένα χρήσιμο έργο για τον πρωθυπουργό του, ο Παύλος επιτελεί το σημαντικότερο: Βοηθάει τον Αλέξη να
εκτονωθεί, να ξεπεράσει τα άγχη του, το στρες που φαίνεται να τον ταλαιπωρεί. Κάτι σαν χάπι, δηλαδή.
Το ερώτημα είναι πως ο Παύλος ακούει τον Αλέξη, σε ποιο σημείο ακριβώς βρίσκεται όταν ο κ. Πρωθυπουργός σκέπτεται κατά μόνας. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα το λύσουν στο μέλλον οι ιστορικοί. Αρκεί να βρεθεί κάποιος που να γνωρίζει για να γράψει τις ανέκδοτες ιστορίες, όπως συνέβη και με την Θεοδώρα. Αν δεν ήταν ο Προκόπιος δεν θα μαθαίναμε για τα έργα και τις ημέρες της βυζαντινής Αυτοκράτειρας.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος που έχει προσπαθήσει σκληρά να κρύψει πολλά από τα στοιχεία εκείνα που απέκτησε στα χρόνια των μαθητικών και φοιτητικών καταλήψεων. Αυτά όμως τα πράγματα δεν είναι εύκολο να τα πετάξει κανείς στα σκουπίδια. Με τον καιρό γίνονται ένα με τον κτήτορά τους, ένα στοιχείο του χαρακτήρα. Μπορεί κανείς να τα κρύψει, να υποκριθεί ότι δεν υπάρχουν. Αλλά όχι να τα εξαφανίσει, να απαλλαγεί μόνιμα απ’ αυτά. Κι εδώ ακριβώς εμφανίζεται ο Παύλος Πολάκης. Είναι το χρήσιμο εργαλείο γι' αυτή την δουλειά. Κι όπως είναι γνωστό καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Ούτε καν αυτή που έχει αναλάβει ο Πολάκης…
Υπάρχουν πράγματα που τα λέμε μόνο μεταξύ μας, στις παρέες μας ή ακόμη καλύτερα στον εαυτό μας στις ιδιαίτερες στιγμές μας. Αυτές τις σκέψεις αναλαμβάνει να φέρει στην επιφάνεια ο Παύλος Πολάκης. Κι αν υποθέσουμε ότι ο κάθε υπουργός επιτελεί ένα χρήσιμο έργο για τον πρωθυπουργό του, ο Παύλος επιτελεί το σημαντικότερο: Βοηθάει τον Αλέξη να
εκτονωθεί, να ξεπεράσει τα άγχη του, το στρες που φαίνεται να τον ταλαιπωρεί. Κάτι σαν χάπι, δηλαδή.
Το ερώτημα είναι πως ο Παύλος ακούει τον Αλέξη, σε ποιο σημείο ακριβώς βρίσκεται όταν ο κ. Πρωθυπουργός σκέπτεται κατά μόνας. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα το λύσουν στο μέλλον οι ιστορικοί. Αρκεί να βρεθεί κάποιος που να γνωρίζει για να γράψει τις ανέκδοτες ιστορίες, όπως συνέβη και με την Θεοδώρα. Αν δεν ήταν ο Προκόπιος δεν θα μαθαίναμε για τα έργα και τις ημέρες της βυζαντινής Αυτοκράτειρας.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος που έχει προσπαθήσει σκληρά να κρύψει πολλά από τα στοιχεία εκείνα που απέκτησε στα χρόνια των μαθητικών και φοιτητικών καταλήψεων. Αυτά όμως τα πράγματα δεν είναι εύκολο να τα πετάξει κανείς στα σκουπίδια. Με τον καιρό γίνονται ένα με τον κτήτορά τους, ένα στοιχείο του χαρακτήρα. Μπορεί κανείς να τα κρύψει, να υποκριθεί ότι δεν υπάρχουν. Αλλά όχι να τα εξαφανίσει, να απαλλαγεί μόνιμα απ’ αυτά. Κι εδώ ακριβώς εμφανίζεται ο Παύλος Πολάκης. Είναι το χρήσιμο εργαλείο γι' αυτή την δουλειά. Κι όπως είναι γνωστό καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Ούτε καν αυτή που έχει αναλάβει ο Πολάκης…
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr
