Αποτελεί ένα από τα σήματα κατατεθέν της πρωτεύουσας, έχοντας δώσει και στην ευρύτερη περιοχή το αντίστοιχο όνομα (Χίλτον). Είναι μέλος της διεθνούς αλυσίδας ξενοδοχείων "Hilton Worldwide".
Oικοδομήθηκε την περίοδο μεταξύ 1958-1963, μετά από μελέτη των αρχιτεκτόνων Εμμανουήλ Βουρέκα, Προκόπη Βασιλειάδη και Σπύρου Στάικου. Με την ανέγερση του, σήμανε την είσοδο της χώρας στην παγκόσμια τουριστική αγορά πολυτελείας, αποτελώντας και το ίδιο ένα σύμβολο της οικονομικής, πολιτιστικής και κοινωνικής εξέλιξης της εποχής.
Τα εγκαίνια του πραγματοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 1963, με τριήμερες εκδηλώσεις που συγκέντρωσαν εκλεκτούς καλεσμένους ανά τον κόσμο, και αποτέλεσαν κάτι πρωτόγνωρο για την κοινωνική ζωή της πόλης. Στην τελετή παρέστη και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της σειράς, Κόνραντ Χίλτον, ο οποίος είχε δηλώσει μεταξύ άλλων ότι "Το ξενοδοχείο Χίλτον Αθηνών είναι το ωραιότερο Χίλτον του κόσμου".
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, φιλοξένησε αρκετές δημοφιλείς προσωπικότητες, όπως αρχηγούς κρατών, καλλιτέχνες και επιστήμονες διεθνούς κύρους, όπως αναφέρει το Wikipedia: Από τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον Φρανκ Σινάτρα, τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν έως τον Άντονι Κουίν, αποτελούσε πάντα ένα σημείο αναφοράς του διεθνούς τζετ σετ, άλλα και των ίδιων των Αθηναίων.
Την περίοδο 2001-2003, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, προστέθηκε μια νέα εξαώροφη πτέρυγα στο ξενοδοχείο προς την οδό Βεντήρη, έργο των αρχιτεκτονικών γραφείων Αλ. Τομπάζη και Χ. Μπουγαδέλη. Το 2004 αποτέλεσε την έδρα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ενώ το 2011 χρησιμοποιήθηκε ως έδρα της Οργανωτικής Επιτροπής των Παγκοσμίων Αγώνων Special Olympics, που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα.
Αρχιτεκτονική
Το κτήριο του Χίλτον εντάσσεται στην κατηγορία των μεγάλων κοσμοπολίτικων ξενοδοχείων, με την εξωτερική του πρόσοψη να παρουσιάζει ορισμένες ιδιαιτερότητες, χάρη στον συνδυασμό μοντέρνου και κλασσικού, ενώ η χρήση Πεντελικού μαρμάρου σε συνδυασμό με τις ανάγλυφες συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη, προσδίδουν μια Ελληνική πινελιά.
Ο αρχικός σκοπός του κτηρίου ήταν να αποτελέσει μια υπερσύγχρονη ξενοδοχειακή μονάδα που θα ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο σε μέγεθος και τεχνολογία. Η ανέγερση του όμως, αποτέλεσε αιτία πολλών συζητήσεων για την αισθητική ακεραιότητα της παρέμβασης, καθώς αναφερόταν ως "ουρανοξύστης" που έρχονταν σε αντιπαράθεση με την μέχρι τότε κυρίαρχη Ακρόπολη. Συγκεκριμένα, από πολλούς θεωρούνταν ως το "ωραιότερο Χίλτον του κόσμου", άλλα από την άλλη πλευρά, από εξίσου πολλούς ως ένας βανδαλισμός ενάντια στο ιστορικό τοπίο της πόλης.
Το αρχικό σχέδιο περιελάμβανε 960 δωμάτια, αίθουσες χορού, καταστήματα, εστιατόρια, θέσεις στάθμευσης, πισίνα και αναψυχή στην ταράτσα. Όλες οι κοινόχρηστες λειτουργίες συγκεντρώθηκαν στο ισόγειο, εκτός από το νυχτερινό κέντρο στον τελευταίο όροφο, δημιουργώντας έτσι μια ξεκάθαρη χωροταξική δομή, και ελευθερώνοντας περισσότερο χώρο για τα δωμάτια. Οι κύριες όψεις του αποτελούνται από τα κάθετα πτερύγια, και τα στηθαία των μπαλκονιών στην οριζόντια διεύθυνση, ενώ στις δυο στενές όψεις διαμορφώθηκε σόκορο, δηλαδή τυφλές όψεις, οι οποίες φέρουν τις ανάγλυφες παραστάσεις του Γ. Μόραλη. Οι παραστάσεις απεικονίζουν τα κύρια στοιχεία της Ελληνικής φιλοξενίας όπως την θεά Αθηνά, ένα καράβι, ένα βωμό με τις προσφορές ιερειών, αυλητρίδες που προσφέρουν διασκέδαση, έναν ίππο, καθώς και άλλα σχετικά θέματα.
