«Υστερα από μια ανάπαυλα μεγάλων σεισμών τη δεκαετία του ‘80 και του ‘90, μπορεί τώρα να είμαστε στη μέση μιας νέας περιόδου μεγάλων σεισμών» δηλώνει ο γεωφυσικός Ρίτσαρντ Αστερ, από το New Mexico Institute of Mining and Technology.
Καταγραφές από τον περασμένο αιώνα αποκαλύπτουν ότι κάποιες περίοδοι εμφάνισαν ασυνήθιστο αριθμό γιγαντιαίων σεισμών, δηλαδή δονήσεων το μέγεθος των οποίων ξεπερνά τους 8 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ. Για παράδειγμα, τα παγκόσμια σεισμικά δεδομένα δείχνουν μια θεαματική κορύφωση στη συχνότητα των μεγάλων σεισμών από το 1950 έως το 1967. Ωστόσο, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι επειδή τα στοιχεία που υπάρχουν είναι μόνο από τα τελευταία 100 χρόνια, δεν μπορούν με βεβαιότητα να ερμηνεύσουν τι μπορεί να σημαίνουν αυτά τα μοντέλα.
Την ίδια ώρα οι επιστήμονες αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να συμβαίνει κάτι μάλλον πρωτόγνωρο στις γεωολογικές πλάκες της περιοχής μας. Για πολλά εκατομμύρια χρόνια η βόρεια άκρη της αφρικανικής τεκτονικής πλάκας βυθιζόταν κάτω από την ευρωπαϊκή. Αυτή η διαδικασία όμως, όπως ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης Γεωεπιστημών, έχει σταματήσει και ίσως να έχει ξεκινήσει μια νέα «συμπεριφορά» της ευρωπαϊκής πλάκας.
Στην περιοχή της Μεσογείου το κρύο συμπαγές πέτρωμα στο βόρειο άκρο της αφρικανικής πλάκας έχει βυθιστεί κάτω από την ευρασιατική πλάκα στην οποία στηρίζεται η Ευρώπη. Ωστόσο, το υπόλοιπο κομμάτι της αφρικανικής πλάκας είναι πολύ ελαφρύ για να βυθιστεί. «Η Αφρική δεν θα βυθιστεί, αλλά η Αφρική και η Ευρώπη συνεχίζουν να συγκλίνουν. Οπότε, πού θα οδηγήσει αυτό;» αναρωτήθηκε ο Ρίνους Γόρτελ από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, που όπως συμπληρώνει είναι πιθανό σε βάθος χρόνου να δούμε την έναρξη της βύθισης της Ευρώπης κάτω από την Αφρική. Espresso
