Και κερατάς και δαρμένος ο καταναλωτής της ΔΕΗ
Ισχύει σε παγκόσμια κλίμακα, εδώ και αιώνες:
Επενδυτής σημαίνει:
Βάζω τα λεφτά μου,
Δημιουργώ θέσεις εργασίας,
Παίρνω ρίσκο,
Προσδοκώ σε κέρδος.
Αυτά στον υπόλοιπο κόσμο. Στις προηγμένες χώρες, όπου το κράτος, η αγορά, το επιχειρείν λειτουργούν με κανόνες. Ακόμα και στις θεωρητικά τριτοκοσμικές αφρικανικές χώρες, πολλές εκ των οποίων αποτελούν το νέο επενδυτικό Ελ Ντοράντο, υπάρχουν σαφείς κανόνες στις σχέσεις κράτους και επενδυτών, με στόχο και τα δύο μέρη να έχουν οφέλη από την όποια συνεργασία.
Σε όλες, λοιπόν, τις χώρες, εκτός από μία:
Την Ουζουμπούρου της Μεσογείου, την Ελλάδα.
Εδώ, ο «επενδυτής» έχει – ή του επιτρέπουν να έχει – άλλη φιλοσοφία. Ποια είναι αυτή;
Πώς με τα λιγότερα δυνατά κεφάλαια και χωρίς να πάρει κανένα απολύτως ρίσκο, θα αυξήσει τα κέρδη του !
Με βάση αυτή τη φιλοσοφία, έχει στηθεί στη χώρα μας ένας κώδικας λειτουργίας της χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρικού ρεύματος με τέτοιο τρόπο, ώστε οι ιδιώτες επενδυτές σε μονάδες ηλεκτροπαραγωγής να έχουν εξασφαλισμένα έσοδα και μηδενικό κίνδυνο !
Με αυτό το σκεπτικό, έχει θεσπιστεί ο «μηχανισμός ανάκτησης μεταβλητού κόστους τρίτων παραγωγών», δηλαδή οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί λειτουργούν, τις περισσότερες φορές χωρίς καν να χρειάζονται, και η ΔΕΗ τους πληρώνει το κόστος παραγωγής συν ένα καπέλο 10%!
Αυτό σημαίνει πρακτικά ζημία για τη ΔΕΗ από τη συγκεκριμένη διαδικασία, που για το 2011 έφτασε τα 90 εκατομμύρια ευρώ, από 28 εκατομμύρια το 2010 !
Για φέτος, η ζημιά εκτιμάται από την ΔΕΗ ότι θα ξεπεράσει τα 300 εκατομμύρια ευρώ, νούμερο που μας φαίνεται και λίγο αν αναλογιστεί κανείς ότι μετά από πιέσεις η ΔΕΗ πλήρωσε για την διαδικασία αυτή 258 εκατομμύρια ευρώ και βρισκόμαστε ακόμη στον Μάιο!
Φυσικά, αυτό δεν περνάει απαρατήρητο, όχι μόνο επειδή η ΔΕΗ είναι μια επιχείρηση, στην οποία το Δημόσιο κατέχει το 51% (άρα τη χρηματοδοτούμε όλοι ως φορολογούμενοι), αλλά επειδή επιπλέον, το διαρκώς αυξανόμενο κόστος μετακυλίεται διαρκώς στους καταναλωτές, μέσω αυξήσεων στα τιμολόγια.
Δημιουργείται, δηλαδή, ένας φαύλος κύκλος επιδοτήσεων των ιδιωτών, ζημιών για τη ΔΕΗ και ανατιμήσεων στους λογαριασμούς του κάθε νοικοκυριού.
Ο παραλογισμός στο Βασίλειο της μεσογειακής Ουζουμπούρου συνεχίζεται από το γεγονός ότι, ενώ ο συγκεκριμένος μηχανισμός έχει αναγνωριστεί ότι είναι στρεβλός, τόσο απο το υπουργείο Περιβάλλοντος, όσο και από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, ουδείς κάνει κάτι για να τον καταργήσει.
Αλλά, δε βαριέστε…
Πληρώνουν τα κορόιδα !
Ισχύει σε παγκόσμια κλίμακα, εδώ και αιώνες:
Επενδυτής σημαίνει:
Βάζω τα λεφτά μου,
Δημιουργώ θέσεις εργασίας,
Παίρνω ρίσκο,
Προσδοκώ σε κέρδος.
Αυτά στον υπόλοιπο κόσμο. Στις προηγμένες χώρες, όπου το κράτος, η αγορά, το επιχειρείν λειτουργούν με κανόνες. Ακόμα και στις θεωρητικά τριτοκοσμικές αφρικανικές χώρες, πολλές εκ των οποίων αποτελούν το νέο επενδυτικό Ελ Ντοράντο, υπάρχουν σαφείς κανόνες στις σχέσεις κράτους και επενδυτών, με στόχο και τα δύο μέρη να έχουν οφέλη από την όποια συνεργασία.
Σε όλες, λοιπόν, τις χώρες, εκτός από μία:
Την Ουζουμπούρου της Μεσογείου, την Ελλάδα.
Εδώ, ο «επενδυτής» έχει – ή του επιτρέπουν να έχει – άλλη φιλοσοφία. Ποια είναι αυτή;
Πώς με τα λιγότερα δυνατά κεφάλαια και χωρίς να πάρει κανένα απολύτως ρίσκο, θα αυξήσει τα κέρδη του !
Με βάση αυτή τη φιλοσοφία, έχει στηθεί στη χώρα μας ένας κώδικας λειτουργίας της χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρικού ρεύματος με τέτοιο τρόπο, ώστε οι ιδιώτες επενδυτές σε μονάδες ηλεκτροπαραγωγής να έχουν εξασφαλισμένα έσοδα και μηδενικό κίνδυνο !
Με αυτό το σκεπτικό, έχει θεσπιστεί ο «μηχανισμός ανάκτησης μεταβλητού κόστους τρίτων παραγωγών», δηλαδή οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί λειτουργούν, τις περισσότερες φορές χωρίς καν να χρειάζονται, και η ΔΕΗ τους πληρώνει το κόστος παραγωγής συν ένα καπέλο 10%!
Αυτό σημαίνει πρακτικά ζημία για τη ΔΕΗ από τη συγκεκριμένη διαδικασία, που για το 2011 έφτασε τα 90 εκατομμύρια ευρώ, από 28 εκατομμύρια το 2010 !
Για φέτος, η ζημιά εκτιμάται από την ΔΕΗ ότι θα ξεπεράσει τα 300 εκατομμύρια ευρώ, νούμερο που μας φαίνεται και λίγο αν αναλογιστεί κανείς ότι μετά από πιέσεις η ΔΕΗ πλήρωσε για την διαδικασία αυτή 258 εκατομμύρια ευρώ και βρισκόμαστε ακόμη στον Μάιο!
Φυσικά, αυτό δεν περνάει απαρατήρητο, όχι μόνο επειδή η ΔΕΗ είναι μια επιχείρηση, στην οποία το Δημόσιο κατέχει το 51% (άρα τη χρηματοδοτούμε όλοι ως φορολογούμενοι), αλλά επειδή επιπλέον, το διαρκώς αυξανόμενο κόστος μετακυλίεται διαρκώς στους καταναλωτές, μέσω αυξήσεων στα τιμολόγια.
Δημιουργείται, δηλαδή, ένας φαύλος κύκλος επιδοτήσεων των ιδιωτών, ζημιών για τη ΔΕΗ και ανατιμήσεων στους λογαριασμούς του κάθε νοικοκυριού.
Ο παραλογισμός στο Βασίλειο της μεσογειακής Ουζουμπούρου συνεχίζεται από το γεγονός ότι, ενώ ο συγκεκριμένος μηχανισμός έχει αναγνωριστεί ότι είναι στρεβλός, τόσο απο το υπουργείο Περιβάλλοντος, όσο και από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, ουδείς κάνει κάτι για να τον καταργήσει.
Αλλά, δε βαριέστε…
Πληρώνουν τα κορόιδα !
