1) Ανεξέλεγκτη κατάρρευση το πιθανότερο σενάριο...
Η τραγωδία του ελληνικού λαού συνίσταται πως έχει να καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε αυτούς που το χρεοκόπησαν να τον βγάλουν από την κρίση.
Ούτε ο Αντώνης Σαμαράς, ούτε ο Αλέξης Τσίπρας αντιπροσωπεύουν κάτι περισσότερο από τις αυθεντικές πολιτικές εκφράσεις του κρατικοδίαιτου παρασιτικού μοντέλου που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.
Το πελατειακό παρασιτικό καρκίνωμα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μπροστά στον κίνδυνο της «χημειοθεραπείας» που επιβάλει το μνημόνιο έχει κάνει «μετάσταση» άρον-άρον στους «Καμμένους» και τον ΣΥΡΙΖΑ...
(Το μνημόνιο μοιάζει όντως με χημειοθεραπεία, το αν είναι η σωστή ή όχι είναι μεγάλη κουβέντα, το βέβαιο είναι πως το ελληνικό πρόβλημα απαιτεί κάποιο επώδυνο σχήμα...).
Η τραγωδία του ελληνικού λαού συνίσταται πως έχει να καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε αυτούς που το χρεοκόπησαν να τον βγάλουν από την κρίση.
Ούτε ο Αντώνης Σαμαράς, ούτε ο Αλέξης Τσίπρας αντιπροσωπεύουν κάτι περισσότερο από τις αυθεντικές πολιτικές εκφράσεις του κρατικοδίαιτου παρασιτικού μοντέλου που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.
Το πελατειακό παρασιτικό καρκίνωμα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μπροστά στον κίνδυνο της «χημειοθεραπείας» που επιβάλει το μνημόνιο έχει κάνει «μετάσταση» άρον-άρον στους «Καμμένους» και τον ΣΥΡΙΖΑ...
(Το μνημόνιο μοιάζει όντως με χημειοθεραπεία, το αν είναι η σωστή ή όχι είναι μεγάλη κουβέντα, το βέβαιο είναι πως το ελληνικό πρόβλημα απαιτεί κάποιο επώδυνο σχήμα...).
Ένα «καρκίνωμα» μπορεί να επιβιώνει και να μεγαλώνει
όσο υπάρχει κάποιος ξενιστής που το συντηρεί. Στην περίπτωσή μας ο
ξενιστής είναι η ελληνική οικονομία που όμως έχει αποβιώσει πανηγυρικά.
Η Ελλάδα λοιπόν έχει περάσει το σημείο μέχρι το οποίο θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε μια ομαλή προσγείωση και μέσω μιας επαναστατικής μεταρρύθμισης, να μειώσει το πελατειακό παρασιτικό τομέα και να αναπτύξει τον παραγωγικό...
Ο λαός που εξορίζει επί 30 χρόνια κάθε φωνή που του χαλούσε την «νιρβάνα» της ευημερίας με δανεικά, αργά ή γρήγορα θα καλούνταν να πληρώσει το τίμημα της απερισκεψίας του.
Η Ελλάδα λοιπόν έχει περάσει το σημείο μέχρι το οποίο θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε μια ομαλή προσγείωση και μέσω μιας επαναστατικής μεταρρύθμισης, να μειώσει το πελατειακό παρασιτικό τομέα και να αναπτύξει τον παραγωγικό...
Ο λαός που εξορίζει επί 30 χρόνια κάθε φωνή που του χαλούσε την «νιρβάνα» της ευημερίας με δανεικά, αργά ή γρήγορα θα καλούνταν να πληρώσει το τίμημα της απερισκεψίας του.
