Η ήρεμη δύναμη της ποιήτριας αποκτά με συστηματικά και καίρια βήματα
τα καλύτερα ηχεία στο εξωτερικό και προσελκύει την προσοχή, σε μια
διαδρομή που μοιάζει ικανή να οδηγήσει στην απόκτηση ενός ακόμα Νόμπελ
Λογοτεχνίας για την Ελλάδα. Αυτή τη φορά για μια γυναίκα – τη
σπουδαιότερη ποιήτρια μετά τη Σαπφώ όπως λέει ο Νίκος Δήμου.
«Δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι τι συμβαίνει με τον κόσμο που με αγαπάει ή που πλανάται πως με αγαπάει», μου έλεγε το 2008 η Κική Δημουλά σε μια συνέντευξη που της πήρα για τη LifO. Στο πατάρι του θρυλικού εκδοτικού Ίκαρος, καπνίζοντας αρειμανίως και εκνευρισμένη με όσους και όσα επισήμως της επισημαίνουν ότι είναι ποιήτρια: από την επισήμανση στους φακέλους αλληλογραφίας «προς την ποιήτρια Κική Δημουλά», μέχρι τις προσφωνήσεις που δεν είναι απαραίτητο να φέρουν την ιδιότητά της.
Με το «καρφί της δημοφιλίας» όπως το χαρακτηρίζει διαρκώς επώδυνο, η Κική Δημουλά τον τελευταίο μήνα έχει γίνει θέμα συζήτησης στους διεθνείς λογοτεχνικούς κύκλους, καθώς το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό άρχισε να έρχεται σε επαφή με την ποίησή της. Από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου Υale κυκλοφόρησε μεταφρασμένη μια ανθολογία ποιημάτων της με τον τίτλο «Η θρασεία λογοκλόπο» (Τhe Brazen Plagiarist, Margellos World Republic of Letters, του Yale University Press). Η μετάφραση είναι της Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου αλλά και της ποιήτριας Ρίκα Λέσερ.
Η Κική Δημουλά δεν μιλάει αγγλικά. Και δεν καίγεται να τα μάθει, δεν καίγεται να μπει στο γαϊτανάκι εξωστρέφειας και επικοινωνίας με το διεθνές κοινό προκειμένου να γίνει έστω και στα 81 της χρόνια το νέο media και λογοτεχνικό darling. Aκόμα και στην ολοσέλιδη συνέντευξή της στην Herald Tribune, που αναπαρήχθη στους Νew York Times, δείχνει απρόθυμη να γοητεύσει. Ρουφά βαθιά τον καπνό της και απαντά συνοπτικά, αληθινά, με τα μάτια ενός πολίτη που ξέρει τους ήχους και τις κακοτοπιές του αθηναϊκού πεζοδρομίου, του δύσκολου βίου. Όταν της ζήτησαν να περιγράψει την κατάσταση στην Ελλάδα απάντησε «Σκότος και χάος».
Σήμερα, στο Μέγαρο Μουσικής, στις 7 το απόγευμα, διοργανώνεται εκδήλωση με αφορμή την έκδοση του The Brazen Plagiarist, στην οποία πέρα από την ίδια την Κική Δημουλά, θα μιλήσει ο λογοτέχνης Γιάννης Ευσταθιάδης, θα προβληθούν βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα από το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Σγουράκη (προσεχώς στην κρατική ΝΕΤ). Ποιήματα θα απαγγείλουν οι ηθοποιοί Κατερίνα Διδασκάλου (αγγλικά) και Μαρίνα Ψάλτη (ελληνικά) ενώ θα προβληθούν και πιανιστικοί αυτοσχεδιασμοί και σχόλια του Χρήστου Παπαγεωργίου πάνω σε στίχους της ποιήτριας.
Και στο βάθος το Νόμπελ;
Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για τη διεκδίκηση του επόμενου Νόμπελ, μετά τον Σεφέρη και τον Ελύτη. Και όλα δείχνουν πως η Κική Δημουλά μπορεί να τα καταφέρει: η δημοσιότητα μέσω συνεντεύξεων σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης και βέβαια η κυκλοφορία των ποιημάτων της στα αγγλικά αποτελούσαν βασικές προϋποθέσεις για τη βράβευση. Ταυτόχρονα το γεγονός ότι η Ελλάδα δοκιμάζεται και πάλι, δίνει έναν αγώνα επιβίωσης και ιδανικών, δημιουργούν ένα γόνιμο σκηνικό ανάδειξης της λογοτεχνίας. Ένα σκηνικό αγαπημένο σε όσους παίρνουν αποφάσεις για τα βραβεία της Σουηδικής Ακαδημίας.
Δεν είναι μυστικό ότι οι φίλοι και φανατικοί αναγνώστες της Κικής Δημουλά επί χρόνια εύχονται να πάρει το Νόμπελ και αναζητούν τρόπους και δρόμους για να δρομολογήσουν με αξιώσεις την υποψηφιότητά της. Ίσως να είναι και το πεπρωμένο της. Άλλωστε πιστεύει σε αυτό, όπως μου έλεγε στη συνέντευξη της για τη LifO «πιστεύω στο πεπρωμένο, το οποίο βέβαια ως ένα βαθμό το καθορίζει ο χαρακτήρας. Από τότε που θυμάμαι τη ζωή μου, όσες προσπάθειες και αν έκανα να ξεφύγω από αυτό που διαγραφόταν, ακόμη και αν λόξεψα για μια στιγμή, ξαναβρέθηκα αυτόματα σχεδόν στον ίδιο δρόμο Και ως σήμερα συμβαίνει αυτό.» iefimerida.gr
«Δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι τι συμβαίνει με τον κόσμο που με αγαπάει ή που πλανάται πως με αγαπάει», μου έλεγε το 2008 η Κική Δημουλά σε μια συνέντευξη που της πήρα για τη LifO. Στο πατάρι του θρυλικού εκδοτικού Ίκαρος, καπνίζοντας αρειμανίως και εκνευρισμένη με όσους και όσα επισήμως της επισημαίνουν ότι είναι ποιήτρια: από την επισήμανση στους φακέλους αλληλογραφίας «προς την ποιήτρια Κική Δημουλά», μέχρι τις προσφωνήσεις που δεν είναι απαραίτητο να φέρουν την ιδιότητά της.
Με το «καρφί της δημοφιλίας» όπως το χαρακτηρίζει διαρκώς επώδυνο, η Κική Δημουλά τον τελευταίο μήνα έχει γίνει θέμα συζήτησης στους διεθνείς λογοτεχνικούς κύκλους, καθώς το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό άρχισε να έρχεται σε επαφή με την ποίησή της. Από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου Υale κυκλοφόρησε μεταφρασμένη μια ανθολογία ποιημάτων της με τον τίτλο «Η θρασεία λογοκλόπο» (Τhe Brazen Plagiarist, Margellos World Republic of Letters, του Yale University Press). Η μετάφραση είναι της Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου αλλά και της ποιήτριας Ρίκα Λέσερ.
Η Κική Δημουλά δεν μιλάει αγγλικά. Και δεν καίγεται να τα μάθει, δεν καίγεται να μπει στο γαϊτανάκι εξωστρέφειας και επικοινωνίας με το διεθνές κοινό προκειμένου να γίνει έστω και στα 81 της χρόνια το νέο media και λογοτεχνικό darling. Aκόμα και στην ολοσέλιδη συνέντευξή της στην Herald Tribune, που αναπαρήχθη στους Νew York Times, δείχνει απρόθυμη να γοητεύσει. Ρουφά βαθιά τον καπνό της και απαντά συνοπτικά, αληθινά, με τα μάτια ενός πολίτη που ξέρει τους ήχους και τις κακοτοπιές του αθηναϊκού πεζοδρομίου, του δύσκολου βίου. Όταν της ζήτησαν να περιγράψει την κατάσταση στην Ελλάδα απάντησε «Σκότος και χάος».
Σήμερα, στο Μέγαρο Μουσικής, στις 7 το απόγευμα, διοργανώνεται εκδήλωση με αφορμή την έκδοση του The Brazen Plagiarist, στην οποία πέρα από την ίδια την Κική Δημουλά, θα μιλήσει ο λογοτέχνης Γιάννης Ευσταθιάδης, θα προβληθούν βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα από το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Σγουράκη (προσεχώς στην κρατική ΝΕΤ). Ποιήματα θα απαγγείλουν οι ηθοποιοί Κατερίνα Διδασκάλου (αγγλικά) και Μαρίνα Ψάλτη (ελληνικά) ενώ θα προβληθούν και πιανιστικοί αυτοσχεδιασμοί και σχόλια του Χρήστου Παπαγεωργίου πάνω σε στίχους της ποιήτριας.
Και στο βάθος το Νόμπελ;
Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για τη διεκδίκηση του επόμενου Νόμπελ, μετά τον Σεφέρη και τον Ελύτη. Και όλα δείχνουν πως η Κική Δημουλά μπορεί να τα καταφέρει: η δημοσιότητα μέσω συνεντεύξεων σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης και βέβαια η κυκλοφορία των ποιημάτων της στα αγγλικά αποτελούσαν βασικές προϋποθέσεις για τη βράβευση. Ταυτόχρονα το γεγονός ότι η Ελλάδα δοκιμάζεται και πάλι, δίνει έναν αγώνα επιβίωσης και ιδανικών, δημιουργούν ένα γόνιμο σκηνικό ανάδειξης της λογοτεχνίας. Ένα σκηνικό αγαπημένο σε όσους παίρνουν αποφάσεις για τα βραβεία της Σουηδικής Ακαδημίας.
Δεν είναι μυστικό ότι οι φίλοι και φανατικοί αναγνώστες της Κικής Δημουλά επί χρόνια εύχονται να πάρει το Νόμπελ και αναζητούν τρόπους και δρόμους για να δρομολογήσουν με αξιώσεις την υποψηφιότητά της. Ίσως να είναι και το πεπρωμένο της. Άλλωστε πιστεύει σε αυτό, όπως μου έλεγε στη συνέντευξη της για τη LifO «πιστεύω στο πεπρωμένο, το οποίο βέβαια ως ένα βαθμό το καθορίζει ο χαρακτήρας. Από τότε που θυμάμαι τη ζωή μου, όσες προσπάθειες και αν έκανα να ξεφύγω από αυτό που διαγραφόταν, ακόμη και αν λόξεψα για μια στιγμή, ξαναβρέθηκα αυτόματα σχεδόν στον ίδιο δρόμο Και ως σήμερα συμβαίνει αυτό.» iefimerida.gr
