Η Ελλάδα του 2013 σε μια φωτογραφία απο την Μεσσηνία
Aπό τον Δημήτρη Καραΐσκο
Το 1995, ένας Ολλανδός φωτογράφος, ο Hans Van Der Meer, ανέλαβε για λογαριασμό ενός πελάτη να φωτογραφίσει γήπεδα ποδοσφαίρου στην επαρχία της χώρας του.
Έψαξε τα αυτοσχέδια γήπεδα στις κατώτερες κατηγορίες, και τα φωτογράφιζε από μακρυά, ώστε στο πίσω μέρος του κάδρου του να εμφανίζονται "τυχαία" σκηνές από την αγροτική ζωή του τόπου, το χωριό, ένα κοπάδι ζώα, ένα εργοστάσιο - ένα φόντο που έβγαζε το ποδόσφαιρο από τον μυθικό χώρο της αρένας και το έβαζε στο πλαίσιο της πραγματικότητας, της καθημερινής ζωής, η οποία συνεχιζόταν ατάραχη παραδίπλα, σχεδόν κωμικά, παγερά αδιάφορη για τους εικοσιδύο παίχτες, τα γκολ ποστ ή τις διακυμάνσεις του σκορ.
Το πρότζεκτ συνεχίστηκε για χρόνια, σε όλη την Ευρώπη, όπου ο Van Der Meer έψαξε να βρει, όπως είχε πει, γήπεδα που θα ήταν "όσο γίνεται πιο μακρυά από το Champion's League".
Το αποτέλεσμα αυτών των περίπου δέκα ετών δουλειάς ήταν
ένα διακεκριμένο φωτογραφικό λεύκωμα με τίτλο "European Fields: The Landscape of Lower League Football" που κυκλοφόρησε το 1998 από τον γνωστό για τις ποιοτικές εκδόσεις του οίκο Steidl.
Τον Ιανουάριο του 2013 αρχίζει και κυκλοφορεί στην κοινότητα του ελληνικού ίντερνετ που ασχολείται με το (θαλάσσιο) surfing μια εικόνα που τη βλέπεις κι αναρωτιέσαι αν έχει ξεπηδήσει από το πρότζεκτ του Ολλανδού φωτογράφου.
Έχει ακριβώς την ίδια παράλληλη δράση που απεικόνιζε κι αυτός: ένα ερασιτεχνικό ματς ποδοσφαίρου εν εξελίξει στο προσκήνιο, και σε δεύτερο επίπεδο, στην ακτή, λίγα μέτρα πίσω από το γήπεδο, ένας surfer, φορώντας τη χειμερινή λαστιχένια του στολή για το κρύο, μόλις έχει καβαλήσει ένα τέλειο κύμα και γλιστράει πάνω στη ράχη του. Οι δυο δραστηρίοτητες συνυπάρχουν τελείως αδιάφορες η μία για την άλλη.
Η γοητεία αυτής της εικόνας έγκειται στην ικανότητα της να γεννάει ιστορίες και πολλαπλές αναγνώσεις, κάτι που ενθαρρύνει η σπάνια για τη χώρα μας συνύπαρξη στο ίδιο κάδρο ποδοσφαίρου και surfing. Το πρώτο είναι ένα απόλυτα καθιερώμενο σπορ, ενώ το δεύτερο έχει αρχίσει να διαδίδεται μόλις τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια.
Κοιτώντας την σκέφτεται κανείς πως ίσως το ακινητοποιημένο ματς ποδοσφαίρου με τους απρόθυμους παίχτες να μπορεί να συμβολίσει τη γη, τη βαρύτητα, το βάρος του χώματος, τη στασιμότητα, ενώ η ανάλαφρη πτήση του surfer πάνω στο κύμα να συμβολίσει τη θάλασσα, την ασταμάτητη ροή της, το ευμετάβλητο του νερού, την ελευθερία.
Ίσως το γεγονός πως ο surfer, με όλη την ξενόφερτη αισθητική του, βρίσκεται στο κάδρο ελάχιστα πάνω από το πρόσωπο ενός ποδοσφαιριστή που μοιάζει με Ασιάτη, ενώ όλα αυτά συμβαίνουν σ' ένα απόλυτα "Ελληνικό" σκηνικό (η παραλία, το αυτοσχέδιο γήπεδο, τα κατεστραμένα συρματοπλέγματα) να αποτελεί ένα ακούσιο σχόλιο πάνω στο ότι η ελληνική κοινωνία ανεπίστρεπτα είναι γεμάτη με στοιχεία μη γηγενή, φερμένα από μακρινές κοινωνίες, κι αυτό μπορούμε να το δούμε ζωντανά ακόμα και στην πιο τυχαία, μακρινή γωνιά της Ελλάδας, εκεί που έτυχε να υπάρχουν δέκα άνθρωποι και μια φωτογραφική μηχανή.
Ίσως πάλι το ποδόσφαιρο να είναι το σύμβολο του καθιερωμένου, του παλιού, και το τσούλημα πάνω στα κύματα το σύμβολο του καινούριου. Ίσως, ο σέρφερ να είναι μια νέα Ελλάδα που κοιτάει την κόψη του κύματος και προσπαθεί να προχωρήσει, κι οι μαρμαρωμένοι παίχτες - σύμβολο της Ελλάδας που έχει κολλήσει στον παλιό, κακό της εαυτό - να περιμένουν ένα βολέ του τερματοφύλακα που δε θα έρθει ποτέ.
Η φωτογραφία, που μέσα σε λίγες μέρες έχει "μοιραστεί" απο μεγάλο αριθμό χρηστών στα social media (και που παρουσιάστηκε με λεζάντες όπως "θα μπορούσε να είναι στη Βραζιλία - αλλά ειναι στην Ελλάδα") τραβήχτηκε από την Αθηνά Κατσιμπάρδη, μια νέα σκηνοθέτη και φωτογράφο από την Αθήνα, που άθελα της συνομίλησε με τον Ολλανδό συνάδερφο της και το έργο του.
Η Αθηνά μετοίκησε πριν ένα χρόνο στην Νότια Πελοπόννησο, κοντά στην Πύλο.
Εκεί άνοιξε με το φίλο της το "Απλό", ένα μικρό πολυχώρο και μπιστρό δίπλα στη θάλασσα. Η ίδια λέει: "Μου έκανε φοβερή εντύπωση όλο αυτό το σκηνικό της φωτογραφίας.
Είχαμε πάει απλά να δούμε τον αγώνα, έπαιζε η ομάδα του χωριού μας με την ομάδα της Κορώνης, και όταν φτάσαμε μας έκανε εντύπωση, ότι το γήπεδο ήταν πάνω στην θάλασσα, και δίπλα- μπροστά από το γήπεδο έκαναν σερφ, και ανάμεσα στους σέρφερς ήταν και μια φίλη μας.
Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που έβγαζα φωτό συνέχεια, από όλες τις γωνίες".
Η Αθηνά κι ο φίλος της είναι απ' αυτούς που είχαν τις δυνάμεις σε καιρό κρίσης να αλλάξουν τη ζωή τους και να κάνουν μια νέα αρχή, και δε φαίνεται να περιμένουν ακόμα την πάσα. Έχουν πάρει μια ζωογόνα, μεγάλη ανάσα και καβαλάνε το κύμα..lifo.gr
Aπό τον Δημήτρη Καραΐσκο
Το 1995, ένας Ολλανδός φωτογράφος, ο Hans Van Der Meer, ανέλαβε για λογαριασμό ενός πελάτη να φωτογραφίσει γήπεδα ποδοσφαίρου στην επαρχία της χώρας του.
Έψαξε τα αυτοσχέδια γήπεδα στις κατώτερες κατηγορίες, και τα φωτογράφιζε από μακρυά, ώστε στο πίσω μέρος του κάδρου του να εμφανίζονται "τυχαία" σκηνές από την αγροτική ζωή του τόπου, το χωριό, ένα κοπάδι ζώα, ένα εργοστάσιο - ένα φόντο που έβγαζε το ποδόσφαιρο από τον μυθικό χώρο της αρένας και το έβαζε στο πλαίσιο της πραγματικότητας, της καθημερινής ζωής, η οποία συνεχιζόταν ατάραχη παραδίπλα, σχεδόν κωμικά, παγερά αδιάφορη για τους εικοσιδύο παίχτες, τα γκολ ποστ ή τις διακυμάνσεις του σκορ.
Το πρότζεκτ συνεχίστηκε για χρόνια, σε όλη την Ευρώπη, όπου ο Van Der Meer έψαξε να βρει, όπως είχε πει, γήπεδα που θα ήταν "όσο γίνεται πιο μακρυά από το Champion's League".
Το αποτέλεσμα αυτών των περίπου δέκα ετών δουλειάς ήταν
Έχει ακριβώς την ίδια παράλληλη δράση που απεικόνιζε κι αυτός: ένα ερασιτεχνικό ματς ποδοσφαίρου εν εξελίξει στο προσκήνιο, και σε δεύτερο επίπεδο, στην ακτή, λίγα μέτρα πίσω από το γήπεδο, ένας surfer, φορώντας τη χειμερινή λαστιχένια του στολή για το κρύο, μόλις έχει καβαλήσει ένα τέλειο κύμα και γλιστράει πάνω στη ράχη του. Οι δυο δραστηρίοτητες συνυπάρχουν τελείως αδιάφορες η μία για την άλλη.
Η γοητεία αυτής της εικόνας έγκειται στην ικανότητα της να γεννάει ιστορίες και πολλαπλές αναγνώσεις, κάτι που ενθαρρύνει η σπάνια για τη χώρα μας συνύπαρξη στο ίδιο κάδρο ποδοσφαίρου και surfing. Το πρώτο είναι ένα απόλυτα καθιερώμενο σπορ, ενώ το δεύτερο έχει αρχίσει να διαδίδεται μόλις τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια.
Κοιτώντας την σκέφτεται κανείς πως ίσως το ακινητοποιημένο ματς ποδοσφαίρου με τους απρόθυμους παίχτες να μπορεί να συμβολίσει τη γη, τη βαρύτητα, το βάρος του χώματος, τη στασιμότητα, ενώ η ανάλαφρη πτήση του surfer πάνω στο κύμα να συμβολίσει τη θάλασσα, την ασταμάτητη ροή της, το ευμετάβλητο του νερού, την ελευθερία.
Ίσως πάλι το ποδόσφαιρο να είναι το σύμβολο του καθιερωμένου, του παλιού, και το τσούλημα πάνω στα κύματα το σύμβολο του καινούριου. Ίσως, ο σέρφερ να είναι μια νέα Ελλάδα που κοιτάει την κόψη του κύματος και προσπαθεί να προχωρήσει, κι οι μαρμαρωμένοι παίχτες - σύμβολο της Ελλάδας που έχει κολλήσει στον παλιό, κακό της εαυτό - να περιμένουν ένα βολέ του τερματοφύλακα που δε θα έρθει ποτέ.
Η φωτογραφία, που μέσα σε λίγες μέρες έχει "μοιραστεί" απο μεγάλο αριθμό χρηστών στα social media (και που παρουσιάστηκε με λεζάντες όπως "θα μπορούσε να είναι στη Βραζιλία - αλλά ειναι στην Ελλάδα") τραβήχτηκε από την Αθηνά Κατσιμπάρδη, μια νέα σκηνοθέτη και φωτογράφο από την Αθήνα, που άθελα της συνομίλησε με τον Ολλανδό συνάδερφο της και το έργο του.
Η Αθηνά μετοίκησε πριν ένα χρόνο στην Νότια Πελοπόννησο, κοντά στην Πύλο.
Εκεί άνοιξε με το φίλο της το "Απλό", ένα μικρό πολυχώρο και μπιστρό δίπλα στη θάλασσα. Η ίδια λέει: "Μου έκανε φοβερή εντύπωση όλο αυτό το σκηνικό της φωτογραφίας.
Είχαμε πάει απλά να δούμε τον αγώνα, έπαιζε η ομάδα του χωριού μας με την ομάδα της Κορώνης, και όταν φτάσαμε μας έκανε εντύπωση, ότι το γήπεδο ήταν πάνω στην θάλασσα, και δίπλα- μπροστά από το γήπεδο έκαναν σερφ, και ανάμεσα στους σέρφερς ήταν και μια φίλη μας.
Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που έβγαζα φωτό συνέχεια, από όλες τις γωνίες".
Η Αθηνά κι ο φίλος της είναι απ' αυτούς που είχαν τις δυνάμεις σε καιρό κρίσης να αλλάξουν τη ζωή τους και να κάνουν μια νέα αρχή, και δε φαίνεται να περιμένουν ακόμα την πάσα. Έχουν πάρει μια ζωογόνα, μεγάλη ανάσα και καβαλάνε το κύμα..lifo.gr
