Ήταν 24 Φεβρουαρίου 1944 όταν τα γερμανικά στρατεύματα
κατοχής οδήγησαν στην Παλιόχουνη Μεγαλόπολης, στη θέση Βίγλες, 204 πατριώτες
που κατάγονταν από Μεσσηνία, Αρκαδία και Λακωνία και τους εκτέλεσαν.
Ήταν Οκτώβρης του 2013 όταν οι νεοέλληνες αποφάσισαν
να φτιάξουν εκεί ένα μεγάλο εργοστάσιο επεξεργασίας στερεών αποβλήτων
συγκεντρώνοντας σκουπίδια από Κορινθία, Αργολίδα και Αρκαδία.
Τόπος εκτέλεσης ηρώων τότε, τόπος σκουπιδιών σήμερα….
Το ευτύχημα για τους σχεδιάζοντες τις μοίρες μας, στην
περιοχή αυτή δεν υπάρχουν μεγάλοι οικισμοί για να υπάρχουν αντιδράσεις.
Πέντε-έξι σπίτια είναι όλο κιόλα και η φωνή των ανθρώπων αυτών δε φτάνει ούτε
μέχρι την Ασσέα. Από την άλλη οι 204 εκτελεσθέντες δε μπορούν να αντιδράσουν
μια και η απόσταση από τα ουράνια στην Τρίπολη είναι μεγάλη…..
Δεν είμαστε ενάντια στην επίλυση του προβλήματος των
στερεών αποβλήτων που είναι το μεγαλύτερο και το πιο οξυμένο πρόβλημα της
Πελοποννήσου.
Δεν μπορεί η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό να έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο.
Δεν μπορεί η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό να έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο.
Τι μυστικοπάθεια και τα τετελεσμένα χτυπάμε, γιατί
απουσιάζει η πληροφόρηση.
Οι πολίτες δεν μπορούν να καταλάβουν, γιατί κανείς δεν
τους ενημερώνει, το πώς επιλέχτηκαν η Καλλιρρόη, η Παλιόχουνη και η Σκάλα;
Όσοι συμμετείχαν στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο
έφυγαν ακόμη πιο απογοητευμένοι.
Spartakos