Μπορεί η τέχνη κι η ευαισθησία να συνυπάρξουν κάτω από μια αστυνομική στολή;
Για την Μαρία Καραγιάννη η απάντηση είναι πολύ απλή: έχοντας καταφέρει να ξεχωρίσει στις τάξεις της Ελληνικής Αστυνομίας, πριν έναν χρόνο εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα, που ήδη βρίσκεται στην τρίτη του έκδοση, ενώ έχει μεταφραστεί και στα αγγλικά. Το έργο με τίτλο «Στη σκιά της σιωπής» από τις εκδόσεις «Πηγή» για την προσφάτως διορισθείσα ως επικεφαλής της διοίκησης του Α.Τ. Σαντορίνης «είναι το ωραιότερο ταξίδι» της ζωής της.
«Από τότε που απέκτησα συνείδηση του εαυτού μου και
του κόσμου που ζούμε, ήξερα πως θα έρθει μια μέρα που θα γράψω κάτι
ολοκληρωμένο. Έτσι κι αλλιώς, η συγγραφή δεν είναι παρά μια μορφή
διαμαρτυρίας. Εξευγενισμένη μεν, μα με τρομερή δυναμική. Τα χρόνια
περνούσαν και η ορμή μέσα μου δυνάμωνε, μέχρι που έγινε ακατανίκητη και
απλά “υποτάχτηκα”», δηλώνει στο ethnos.gr η αστυνομικός που εξέπληξε
ευχάριστα το αναγνωστικό κοινό.
Πώς, όμως, συνδυάζεται η συγγραφή
με τον δύσκολο ρόλο του αστυνομικού; «Δύσκολα κάποιος εκτός χώρου
μπορεί να αντιληφθεί στην ολότητά του το μέγεθος της ευθύνης και το
εύρος των υποχρεώσεων που μας αναλογούν καθημερινά, αν και κανείς δεν
μπορεί να αμφισβητήσει τη σπουδαιότητα και την αναγκαιότητα της
Ελληνικής Αστυνομίας σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται πολυεπίπεδα. Στη
βάση αυτή και δεδομένου ότι το επάγγελμά μας μάς φέρνει διαρκώς
αντιμέτωπους με την σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, ίσως κάνει
κάποιους να σκέπτονται ότι η αστυνομική και λογοτεχνική ενασχόληση
φαντάζουν ασύμβατες μεταξύ τους», σχολιάζει η Μαρία Καραγιάννη.
«Όμως»,
συνεχίζει, «με μια δεύτερη σκέψη ανακαλύπτει κανείς πως και οι δύο
ενασχολήσεις απαιτούν συνέπεια, μεθοδικότητα, πείσμα, αφοσίωση, έρευνα
και υψηλό αίσθημα ευθύνης για να διατηρήσει κανείς αρμονικές σχέσεις με
τη συνείδησή του. «Πιστεύω αθεράπευτα στη δύναμη του άνθρωπου, στη
θέληση του να πετύχει όλα όσα προσδοκά η ψυχή του. Όταν θέλουμε
μπορούμε, και όταν μπορούμε οφείλουμε…», προσθέτει.
Η Μαρία
Καραγιάννη γεννήθηκε στη Μεσσηνία και είναι απόφοιτος της Σχολής
Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά και του Οικονομικού Τμήματος
της Νομικής Σχολής Αθηνών. Μιλάει τρεις ξένες γλώσσες και πρόσφατα
ανέλαβε τη διοίκηση του Α.Τ. Σαντορίνης. Οπως σημειώνει η ίδια πρόκειται
για «μία νευραλγική και απαιτητική θέση που αξιώνει πλήρη ενσυναίσθηση
του ρόλου και της ευθύνης, μιας κι η Σαντορίνη αντικατοπτρίζει την
εικόνα της πατρίδας μας στα πέρατα του κόσμου. Η επιλογή της Ηγεσίας του
Σώματος να μου αναθέσει αυτόν τον ρόλο αποτελεί μεγάλη τιμή και είμαι
αποφασισμένη να σταθώ αντάξια της εμπιστοσύνης που έτυχα. Σε αυτήν την
προσπάθεια, πάντως, δεν είμαι μόνη μιας και, όπως αντιλαμβάνεστε, η
δουλειά της Αστυνομίας είναι ξεκάθαρα συλλογική».
Αν και οι
απαιτήσεις και προκλήσεις της θέσης της στην Αστυνομία είναι συνεχώς
αυξανόμενες, η Μαρία Καραγιάννη συνεχίζει τη συγγραφή ως έναν τρόπο
απόλυτα συνυφασμένο με τη φύση της. Ετσι πολύ σύντομα θα εκδοθεί και το
δεύτερό της μυθιστόρημα με τίτλο «Το σπίτι των γλάρων».
Λίγα λόγια για το έργο «Στη σκιά της σιωπής», όπως περιγράφεται στο οπισθόφυλλό του:
Μπορούν
μερικές μόλις λέξεις να ανατρέψουν την ίδια τη ροή της ζωής για πάντα;
Μόναχο, Δεκέμβριος του 1997. Ο Έκτορας, απόγονος της Φαίδρας Πινιέ και
του Ραϊνάτ Γκράμελ, ενός πρώην Γερμανού λοχαγού κατά τον δεύτερο
παγκόσμιο πόλεμο, έχει επισκεφτεί τους γονείς του για τις ημέρες των
Χριστουγέννων. Έπειτα από έναν καβγά, η μητέρα του λίγο πριν το θάνατό
της, του αποκαλύπτει ένα μυστικό που βαραίνει τη συνείδησή της σαν
κατάρα πενήντα τρία ολόκληρα χρόνια.
Από το παγωμένο Μόναχο, ο
Έκτορας θα βρεθεί στο νοτιοδυτικό άκρο της Μεσσηνιακής γης, αναζητώντας
την αλήθεια γύρω από τη ζωή και το παρελθόν της οικογένειάς του. Η
ιστορία εκείνης της αναζήτησης εξελίσσεται σε ένα συγκλονιστικό ταξίδι
στο χρόνο, αποκαλύπτοντας σε κάθε βήμα φρικτές δολοφονίες, καταραμένους
έρωτες και φαντάσματα της μνήμης που σεργιανίζουν σα σκιές στα γραφικά
σοκάκια της Άνω Πόλης της Κυπαρισσίας. Ένα βιβλίο, δυο διαφορετικές
ιστορίες που εξελίσσονται παράλληλα στο παρόν και στο μακρινό παρελθόν,
με τους πρωταγωνιστές της κάθε εποχής να παλεύουν μέχρι το τέλος για να
κερδίσουν λίγη από τη χαμένη τους αθωότητα, για να δικαιωθούν οι ψυχές
των νεκρών και να ολοκληρωθούν οι έρωτες του σήμερα…
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
