Το «σύνδρομο του Άκη»

Ο Άκης κατάφερε να συγχύσει έναν ολόκληρο λαό με τον βασιλικό γάμο του το 2004 στο Παρίσι με την Βίκυ Σταμάτη και την δεξίωση που ακολούθησε στο μυθικό ξενοδοχείο Four Seasons. 

 

Όπως έκαναν και οι Εμίρηδες με τα πετρέλαια, Είναι το «σύνδρομο Άκη». Κάτι σαν το «σύνδρομο Πάνου»! 

 

Βόλτες στο Λονδίνο, στο Μονακό. Χλιδή και εξουσία. Αυτά είναι!
Η αλήθεια είναι ότι μέλη της εθνοσωτήριας κυβέρνησής μας περνούν μία ζωή που δύσκολα μπορεί κανείς να συναντήσει ακόμη και σε γνωστούς κοσμοπολίτες της Αθήνας. 

Για τους απλούς ανθρώπους; Αυτό δεν το συζητάμε! Αυτοί – οι απλοί άνθρωποι- μπορούν να περιμένουν την Ανάσταση των Νεκρών και την μετά θάνατον ζωή. Την ίδια ώρα που για άλλους ο Παράδεισος είναι σε αυτό τον κόσμο. Το καλό για αυτούς τους «άλλους» είναι ότι εκτιμούν τη καλή τους τύχη. Του δίνουν και καταλαβαίνει!
Ο Πάνος Καμμένος, ο μακεδονομάχος, βρέθηκε τις
κρίσιμες ώρες της διαπραγμάτευσης του Μακεδονικού στο Μονακό. Να διευκρινίσουμε ότι στο Μονακό βρέθηκε ο Πάνος, δεν γινότανε εκεί η διαπραγμάτευση για την FYROM. 

Οι φίλοι του μπορούν να πουν ότι πήγε μέχρι το Μονακό για να ξεσκάσει από τις σκοτούρες.

Για να μην θυμώσει. Όλοι ξέρουν ότι ο Πάνος θυμώνει εύκολα. Θα μπορούσε, λοιπόν, πάνω στα νεύρα του να πάρει το αεροπλάνο, να πάει να βρει τον Κοτζιά και να γίνει του Ίλιντεν.
Η αλήθεια είναι ότι ο Άκης τον γάμο του τον έκανε το 2004. Αν τον έκανε στις εποχές που ο ελληνικός λαός έπινε νερό στο όνομα του Ανδρέα  Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, τότε ίσως και το ατόπημα του Άκη να είχε περάσει στο ντούκου. Μπορεί και να έλεγαν ότι ο Άκης πήγε μέσα στο άντρο του καπιταλισμού και τους έδειξε πως χορεύει ένας αληθινός άνδρας. 

Αλλά ο γάμος δεν έγινε το 1982, το μυστήριο τελέστηκε το 2004. Στις τελευταίες ημέρες του ΠΑΣΟΚ.
Το ίδιο νομίζουμε ότι ισχύει και για τον Πάνο. Αν είχε πάει στο Μονακό το 2015, ποιος θα είχε ασχοληθεί; 

Θα λέγανε ότι ο αρχηγός των ΑΝΕΛ περιοδεύει  για να αποδείξει στους Ευρωπαίους ηγέτες ότι δεν είναι ακροδεξιός, όπως πίστευε ο Γιούνκερ. 

Το 2018, όμως, δεν είναι 2015!

 Όπως και για τον Άκη το 2004 δεν ήταν 1982.

Το σύνδρομο Άκη ή Πάνου ή όπως ονομαστεί στο μέλλον είναι το σύνδρομο των ανθρώπων της εξουσίας. 

Δεν ερωτεύονται μόνο την καρέκλα, αλλά και την «καλή ζωή». 

Τις υποκλίσεις στα σαλόνια, την αστυνομική φρουρά, τα ταξίδια, τα κυβερνητικά αυτοκίνητα. 

Ζουν το όνειρό τους, σε τέτοιο βαθμό που στο τέλος δεν ενδιαφέρονται αν προκαλούν. 

Θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να συμπεριφερθούν ως μεγιστάνες.

 Επειδή ακριβώς συναναστρέφονται με τους ολιγάρχες και πιστεύουν στο τέλος ότι θα τρώνε μαζί στο ίδιο τραπέζι και από τα ίδια πιάτα αιωνίως.

Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr