Ο Άγιος Γεώργιος ήταν γόνος πλούσιας, αριστοκρατικής οικογένειας από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας. Υπήρξε αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, ενώ η δράση, το μαρτύριο και η κοίμησή του τοποθετούνται τον 3ο αιώνα και στις αρχές του 4ου αιώνα, επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού.
Η μνήμη του Άη Γιώργη τιμάται δύο φορές το χρόνο. Στις 23 Απριλίου τιμάται ο διά αποκεφαλισμού θάνατός του. Φυσικά εάν αυτή η ημέρα πέσει πριν από την Ανάσταση, μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου. Τιμάται, όμως, και στις 3 Νοεμβρίου, οπότε και είναι η ανακομιδή των λειψάνων του.
Ο Άγιος Γεώργιος, ως τροπαιοφόρος, ως στρατιωτικός δηλαδή, Άγιος και ελευθερωτής, συγκεντρώνει πολλές διηγήσεις για τα κατορθώματά του, με σημαντικότερο όλων την εξόντωση του δράκου και τη σωτηρία της βασιλοπούλας.
Ο Άη Γιώργης ο Δρακοκτόνος
Σύμφωνα με την Παράδοση, ένα θηρίο φρουρούσε το νερό μιας πηγής, στη Λιβύη, και δεν άφηνε τους κατοίκους να υδρευτούν αν δεν του έδιναν βορά κάθε φορά ένα συντοπίτη τους. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκου για πολλά χρόνια. Ολόκληροι στρατοί αντιτάχθηκαν στο τέρας, χωρίς αποτέλεσμα. Ο κλήρος έπεσε και στη βασιλοπούλα, την οποία έσωσε ο Άγιος, νεαρός αξιωματικός πάνω στο άλογο, φονεύοντας το δράκο με το κοντάρι του.
Ο Αϊ-Γιώργης της γεωργίας συνδέεται, επίσης και με τη γεωργία και τον πολλαπλασιασμό: Το όνομα Γεώργιος είναι ελληνικό, προέρχεται από το ουσιαστικό «γεώργιον» που σημαίνει καλλιεργήσιμο. Κατά την περίοδο της εορτής του, 23 Απριλίου, οι αγρότες σπέρνουν, εξ ου και η επωνυμία του «σποριάρης». Ωστόσο, ο Άγιος Γεώργιος είναι και προστάτης των κτηνοτρόφων, διότι η εορτή του συμπίπτει με την εποχή που θα αφήσουν τα χειμαδιά και θα ανέβουν στα βουνά.
