Τιμή και Δόξα στους αγωνιστές !
Σήμερα κλείνουν 35 χρόνια από την Πρωτομαγιά του 1976 που ο Αλέκος Παναγούλης σκοτώθηκε σε ένα αμφιλεγόμενο (τουλάχιστον έτσι έχει καταγραφεί στη λαϊκή συνείδηση) αυτοκινητιστικό δυστύχημα, λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη στοιχείων που υποστήριζε πως είχε για το "φάκελο ΕΣΑ".35 χρόνια μετά ο Αλέκος Παναγούλης μοιάζει να έχει ξεχαστεί. Πολλοί ίσως από τους πολύ νεώτερους να μην ξέρουν καν πως τον Αύγουστο του 1968 προσπάθησε να δολοφονήσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, συνελλήφθη, βασανίστηκε απάνθρωπα και καταδικάστηκε δις σε θάνατο. Παρέμεινε στις φυλακές για πέντε χρόνια κάτω απο απάνθρωπες συνθήκες κρατώντας μια αξιοπρεπή και αγωνιστική στάση, αυτή που του είχαν κληρονομήσει αν θέλετε οι αγωνιστές μιας άλλης γενιάς.
Αυτά είναι τα λίγα που θέλω να πω για τον Παναγούλη και ίσως πράγματι να είναι λίγα.
"Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες, οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί,
Όχι άλλα δάκρυα κλείσαν οι τάφοι, λεφτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί
Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί
Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα για να 'βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί"
