Και τι δεν πέρασε από τους «Σκηνοβάτες» του Σταμάτη Φασουλή, που ανέβηκαν στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Πρώτα πρώτα δύο γλαφυρές σκηνές από τους «Εταιρικούς Διαλόγους» του Λουκιανού. Στην πρώτη μια μάνα διδάσκει την κόρη της πώς να γίνει καλή εταίρα («θα γδύνεσαι, θα δίνεσαι και πλούσια θα γίνεσαι»), στη δεύτερη εταίρα διαπραγματεύεται με πελάτη.
Ακόμη, ο λεσβιακός έρωτας με τη σκηνή «Φιλιάζουσαι» από τους «Μίμους» του Ηρώνδα. Ορφικοί ύμνοι πάνω στους οποίους έπλασε τη μουσική εισαγωγή ο Θοδωρής Οικονόμου – που χάρισε στην παράσταση και ακόμη δύο αξιομνημόνευτα μοτίβα: το τσάμικο των Θεσμοφοριαζουσών και ένα ζεϊμπέκικο.
Πέρα από την ταχεία αποτύπωση της ιστορίας των τραγωδιών όμως, οι σκηνές δίδαξαν πως η ομηρική λέξη «κόπελα» (και όχι κοπέλα) σηματοδοτούσε τα γυναικεία γεννητικά όργανα, όπως και η μεταγενέστερη «σπέος» («ένα σίγμα χωρίζει το αιδοίο από το πέος», όπως εξηγούσε η Κοριττώ – Νένα Μεντή!). Ή πως «μετά τον Οιδίποδα ξέρουμε όλοι ότι είμαστε τυφλοί».
Κυρίως όμως πως «όχι, δεν είναι άσκοποι οι περίπατοι στους κήπους του γέλιου και της σάτιρας». Ειδικά σε εποχές κρίσης… : Τα Νέα
