ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ-ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΕΟΠΟΛΗ ΩΣ ΤΟ ΟΙΤΥΛΟ !!

Είναι δυνατόν μια διαδρομή που δεν ξεπερνά ούτε καν τα 10 χλμ να αποτελεί αυτοτελή πρόταση απόδρασης; 

Αν μιλάμε για την πανέμορφη Μάνη τίποτε δεν είναι περίεργο. Η διαδρομή από την πρωτεύουσα της Μάνης την Αρεόπολη ως το Οίτυλο είναι μια θαυμάσια εμπειρία γεμάτη εικόνες, στροφές, θέα προς την Κορώνη και ένα συνεχές παιχνίδισμα ανάμεσα στα πετρόσπαρτα εδάφη της Μάνης, την θάλασσα, τον ολογάλανο ουρανό και τα απίστευτης αρχιτεκτονικής αξίας μανιάτικων οικισμών.

 Ξεκινήσαμε λοιπόν από την Αρεόπολη και κινηθήκαμε βόρεια στο δρόμο που συνεχίζει προς Καρδαμύλη και Καλαμάτα. Σκοπεύαμε να κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στη Μέσα Μάνη και αν μπορέσουμε να φτάσουμε μέχρι τη Στούπα λίγο πριν την Καρδαμύλη, μιας που την Καρδαμύλη την είχαμε ήδη επισκεφτεί την προηγούμενη εβδομάδα που είχαμε καταλύσει στην Καλαμάτα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Από τα 24 χλμ της διαδρομής Αρεόπολης- Στούπας καταφέραμε με πολύ κόπο να διανύσουμε μόλις τα μισά προσεγγίζοντας με τα βίας τη Λαγκάδα. Ο λόγος; Η εκπληκτική διαδρομή που μας συνεπήρε.
 Ο δρόμος που συνεχίζει προς το βορρά από την Αρεόπολη γρήγορα μας κατέπληξε. Καθώς ανηφορήσαμε ελαφρώς από την Αρεόπολη γρήγορα καταλάβαμε ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να κατέβουμε. Έτσι και έγινε. Και τι κατέβασμα ήταν αυτό;;; Ο οικισμός του Λιμενίου άρχισε να αποκαλύπτετε μπροστά μας σε φόντο γαλάζιο (λόγω της θάλασσας) και καφέ (λόγω του φυσικού περιβάλλοντος της Μάνης).

Το Λιμένι είναι πολυφωτογραφημένο και αποτελεί μια διαχρονική card postal της μανιάτικης γης και αυτό δεν είναι διόλου άδικο. Η αρχιτεκτονική λιτότητα και οικονομία αυτού του οικισμού, που έχει αξιοποιήσει στο maximum τις ιδιότητες της πέτρας, είναι κάτι το εντυπωσιακό. Όμως η γαλήνη που εκπέμπει σήμερα αυτό το μέρος δε έχει καμιά σχέση με αυτό που επικρατούσε πριν δυο τρεις αιώνες και βάλε.

 Ο παραθαλάσσιος οικισμός του Λιμενίου στον κόλπο του Οιτύλου αποτέλεσε για πολλά χρόνια μια από τις πιο διάσημες πειρατικές εστίες της Μεσογείου. Μάλιστα το Καραβοστάσι, ένα λιμανάκι ακριβώς απέναντι από το Λιμένι, στην βόρεια ακτή του κόλπου του Οιτύλου αποκαλούνταν και ως «Μικρό Αλγέρι» λόγω των πολλών πειρατών που σύχναζαν εκεί! Ο ίδιος ο Ιούλιος Βερν αναφέρει ότι ο γνωστός και μη εξαιρετέος πειρατής Σακρατίφ είχε στον κόλπο του Οιτύλου το λημέρι του. Προφανώς οι πειρατές δεν επέλεξαν αυτόν τον κόλπο για το φυσικό της κάλλος αλλά για τον απάνεμο χαρακτήρα του. Όμως στον κόλπο του Οιτύλου και συγκεκριμένα δε σύχναζαν μόνο οι παράνομοι της θάλασσας…

 Κατηφορίζοντας προς την ακτή του Λιμενίου μας τράβηξε αμέσως την προσοχή το λεγόμενο «παλάτι» του διοικητή της Μάνης Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ένα απίστευτης ομορφιάς πυργόσπιτο δίπλα στο κύμα.




 

 Το Λιμένι είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα οικισμού που ερωτοτροπεί με τη θάλασσα. Είναι όλα πάνω στο κύμα. Και αν θέλετε τη γνώμη μας αισθητικά είναι ανώτερο του Γερολιμένα.





 
 Το αποκαλούμενο «παλάτι» του Πετρόμπεη βέβαια δεν ήταν παλάτι αλλά ένα πυργόσπιτο που έχτισαν οι Μαυρομιχαλαίοι διότι άραζαν συχνά στον κόλπο του Οιτύλου και ήθελαν να έχουν και μια εστία εδώ. Σήμερα λειτουργεί ως ξενοδοχείο 4 αστέρων.



 

 Κοντά στα σπίτια του οικισμού του Λιμενίου είδαμε αλλά περιέργως (όπως αντιληφθήκαμε αργότερα) δεν φωτογραφήσαμε την εκκλησία της Παναγίας της Βρετής, ένα εκκλησάκι του 18^ου αιώνα, παλιό καθολικού μοναστηριού. Συνεχίσαμε και αφού στο δρόμο μας βρήκαμε ένα συμπαθέστατο λευκό αλογάκι περάσαμε το Καραβοστάσι και κινηθήκαμε προς το Οίτυλο.

 

 Περάσαμε την Τσίπα, με τα πολλά καταλύματα και τις καφετέριες, που σήμερα λέγεται Νέο Οίτυλο και συνεχίσαμε για το καθαυτό Οίτυλο ένα κεφαλοχώρι μακριά, που λέει ο λόγος από τη θάλασσα, ή τουλάχιστον όσο χρειάζεται για να προστατεύεται στοιχειωδώς από τους πειρατές.

 Άρχισε να νυχτώνει. Λογικό και αναμενόμενο. Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε λίγο πιο πάνω χωρίς φυσικά να έχουμε την παραμικρή ελπίδα ότι θα φτάναμε στη Στούπα Μεσσηνίας. Περάσαμε τα Σαξωναίικα, τον Άγιο Νίκωνα και φτάσαμε στη Λαγκάδα. Πριν κάνουμε την αναστροφή για να επιστρέψουμε στην Αρεόπολη και από κει στην εστία μας, το Γύθειο, είδαμε μια ταμπέλα έξω από κάτι που έμοιαζε με καφενείο να γράφει: μπιφτέκι 4€, μπριζόλα 4€, χωριάτικη 2€, με 10€ τρώτε 2 άτομα! και άλλα τέτοια. Σκεφτήκαμε ότι επρόκειτο για κάποιο τουριστικό τρικ. Όμως αποφασίσαμε να το διακινδυνεύσουμε. Καθίσαμε και ήρθε ένας παππούς και μια γιαγιά που μας πήραν παραγγελία. Αποτέλεσμα 2 μερίδες μπιφτέκι, 1 πατάτες, 1 χωριάτικη, 1 τζατζίκι και 2 μπύρες 16€. Και όχι μόνο αυτό. Ο παππούς και η γιαγιά καθώς και άλλοι κάτοικοι του οικισμού μας έπιασαν την κουβέντα και έτσι περάσαμε όμορφα και απλά τις επόμενες 3 ώρες! Οι συζητήσεις μας απλώθηκαν από τα τυπικά μέχρι τους αρχαίους φιλόσοφους και την μαγεία του Ακροταίναρου. Περιττό να σας πούμε ότι εκεί δειπνήσαμε και το επόμενο βράδυ. Αυτό που προσωπικά με νευριάζει είναι ότι ούτε ονόματα θυμάμαι ούτε φωτογραφίες τραβήξαμε. Αίσχος. Γι’ αυτό σας παραθέτουμε μια φωτογραφία από την κεντρική εκκλησία του Οιτύλου.
 Οι καρέκλες πάνω στο κύμα, τα κεράκια, ο ατμοσφαιρικός κόλπος του Οιτύλου και η προσεγμένη μουσική είναι τα απόλυτα εχέγγυα για μια αξέχαστη βραδιά.






 Ήπιαμε τις μαργαρίτες μας αι γυρίσαμε στο Γύθειο κόβοντας δρόμο από Νέο Οίτυλο, Άγιο Προκόπιο, Σταυρό. Παράλειψη μας η μη επίσκεψη στο κάστρο της Κελεφάς.

Το κάστρο της Κελεφάς είναι ένα επιβλητικό κάστρο χωρίς περίτεχνη τοιχοδομία. Διαθέτει 4 κυκλικούς πύργους (ένας πέμπτος έχει γκρεμιστεί) και καταλαμβάνει μεγάλη έκταση 13 στρεμμάτων που περικλείεται από το τοίχος. Πρόκειται για ένα πάλαι ποτέ κραταιό κάστρο με 58 κανόνια που μαζί με το κάστρο του Πασσαβά (κοντά στο Γύθειο) ήταν οι φρουροί των χερσαίων δρόμων προς τη Μάνη. Το κάστρο κατασκευάστηκε από τους Οθωμανούς στα μέσα του 15^ου αιώνα για την υπεράσπιση του εμπορικού του λιμανιού στο Οίτυλο. Από τότε το κάστρο έγινε μήλο της έριδος μεταξύ Ενετών και Οθωμανών ως το 1715 όταν και οι Ενετοί έφυγαν από την Πελοπόννησο και οι Οθωμανοί το ξανακατέκτησαν. 
Το κάστρο προσφέρει υπέροχη θέα προς τις ακτές του Οιτύλου και το Μεσσηνιακό κόλπο [πηγή: Ντρενογιάννης Γιάννης, Πελοπόννησος, Μάνη- Βάτικα (τχ 16), 2009, Έθνος]..pamediakopes.gr