Η ανάγκη αλλαγής «ρότας» των κομμάτων και η δεσπόζουσα θέση της Νέας Δημοκρατίας

Η πολυπλοκότητα, σφοδρότητα και διάχυση της σοβαρής κρίσης που βιώνει η πατρίδα μας, αναδεικνύει εκτός των γνωστών παθογενειών της κρατικής μηχανής και το σαθρό υπόβαθρο στο οποίο είχαμε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια  τους παραγωγικούς τομείς της ζωής μας.

Η  άκρως υλιστική κατεύθυνση της κοινωνίας μας, και οι αξίες που κυριάρχησαν στη ζωή μας τα τελευταία 30 χρόνια, οδήγησαν την κρίση στην οικονομία να μετεξελιχθεί σε γενικότερη κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική .

Απόψεις που κυριαρχούν αυτήν την περίοδο, φέρουν εν πολλοίς, ως υπαίτιους της στρεβλής μας πορείας, τα Ελληνικά κόμματα.

Ισχύει άραγε αυτό; Ακολουθήθηκαν λογικές  κομματικής πειθαρχίας και κομματικών συμφερόντων, ενίοτε και πάνω από ζητήματα της πατρίδας; Αρνούμαι να δεχθώ τόσο μηδενιστικές προσεγγίσεις, χωρίς όμως  να αποκλείω και τέτοια ενδεχόμενα.

Αυτό που πιστεύω είναι πως τα κόμματα που εξακολουθούν να είναι φορείς ιδεών και παραγωγής πολιτικής, επιβάλλεται αυτήν την κρίσιμη ώρα να ξεφύγουν από τον κακό τους εαυτό, στρέφοντας την προσοχή τους στην ανάπτυξη υλοποιήσιμου σχεδίου ανασυγκρότησης της Χώρας, για να φύγουμε από την καθήλωση , τη μιζέρια και τη διάλυση του υγιούς κοινωνικού ιστού που μας καταστρέφει.

Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, τα κόμματα στη Χώρα μας, παρέμειναν  καθηλωμένα σε ιδεοληψίες, συστημικές παθογένειες, ενώ  με την εκφορά στείρου πολιτικού λόγου και θολό ιδεολογικό στίγμα που πολλές φορές απλωνόταν ακόμη και σε ξένα..νερά, προσδοκούσαν αποκλειστικά διεύρυνση και αποδοχή, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις ανάγκες και το μέλλον του τόπου.

Αυτή δυστυχώς είναι η κυρίαρχη  άποψη των πολιτών και αν δεν προσαρμοστούν γρήγορα τα πολιτικά κόμματα στις σημερινές συνθήκες, αφήνουν τους  Έλληνες,  βορά σε λανθάνουσας δημοκρατικής νομιμότητας πολιτικούς σχηματισμούς.

Όλα συνηγορούν πως έφτασε πλέον η ώρα, αλλαγών πολιτικής σκέψης, νοοτροπίας και εφαρμογής ριζοσπαστικών πολιτικών, που θα τις υπηρετήσει όχι πλέον το παλιό κομματικό-πολιτικό προσωπικό, αλλά άνθρωποι προερχόμενοι από την κοινωνία, όπου θα παλέψουν με άλλες ιδέες, άλλες προτεραιότητες, θα εφαρμόσουν νέους κανόνες και εν τέλει, θα υπηρετήσουν  ουσιαστικά τον τόπο.

Εδώ υπάρχει  σε όλους το ερώτημα για το ποια ιδεολογία και ποιά πολιτική θα μας βγάλει από την κρίση.                       

 Μη αμφισβητούμενο πια από κανέναν, είναι πως η μακροχρόνια ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς  οδήγησε την κοινωνία μας  σε λογικές «ποινικοποίησης» ακόμη και σκέψεων περί  του Εθνικού συμφέροντος, με εμμονή στην υπηρέτηση αξιών που οδήγησαν σε διογκωμένο κράτος, λαϊκισμό ,«ταξικές» αντιλήψεις και εν γένει ισοπεδωτικές λογικές περί της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.

Η «άτυπη» αυτή κυριαρχία, καθώς και η ανάγκη να κλείσουν αιματηροί                              προμεταπολιτευσιακοί κύκλοι, οδήγησε τον  αείμνηστο ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή  το Μάιο του 1975 να ορίσει ως ιδεολογική πλατφόρμα της Νέας Δημοκρατίας το «Ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό».

Δηλαδή κάτι ανάμεσα στο φιλελευθερισμό και το δημοκρατικό σοσιαλισμό.                   

Τα χρόνια που ακολούθησαν η Ν.Δ. ακροθιγώς πέρασε ακόμη και από το «σκληρό» Νεοφιλελευθερισμό για να καταλήξει στον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό που πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς αλλά με ρυθμιστική κρατική παρέμβαση για να εξισορροπούνται οι κοινωνικές ανισότητες.

Το επικείμενο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας τον Ιούνιο, είναι μία αναγκαία διαδικασία που θα επιτρέψει την ανασύνθεση του κόμματος, τη διεύρυνσή του με πρόσωπα φορείς νέων ιδεών , πιθανώς και με συνολική ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς παράταξης. Μίας παράταξης που παρά τις όποιες αδυναμίες, ουδείς πλέον αμφισβητεί πως είναι η παράταξη των μεγάλων ιστορικών επιλογών.
Οι ανάγκες της εποχής λοιπόν στην ατζέντα του συνεδρίου, που θα σηματοδοτήσουν το άλμα προς τα εμπρός, «παντρεύοντας» τα θετικά του παρελθόντος με τα προσδοκούμενα του μέλλοντος. Το μόνο βέβαιο είναι, πως η Νέα Δημοκρατία παρά τις  υπαρκτές δυσμενείς συνθήκες, είναι ο  σημαντικότερος παράγοντας σταθεροποίησης της Χώρας.
Ελπίδα όλων, είναι οι ακραίες δυσκολίες που επικρατούν στην Ελληνική οικονομία και οδηγούν σε αναθεώρηση των όποιων σταθερών υπάρχουν, να είναι και το εφαλτήριο για θεμελίωση υγιών βάσεων σε όλα τα κόμματα, στην εργασία, στη δημόσια διοίκηση, στην πολιτική και εν γένει στην κοινωνία.
Μέχρι τότε ζώντας σε σκηνικό έντονης ρευστότητας και πρωτοφανών δυσκολιών, οφείλουμε να κρατηθούμε όρθιοι, αναζητώντας το σωστό και το άριστο και όχι το εύηχο αλλά επικίνδυνο.

Αντωνία Μπούζα

Αναπλ.Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων Νέας Δημοκρατίας