Γιατί τον
Αντωνόπουλο (δεξιά) και όχι τον Τριανταφύλλου;
|
Γράφει ο Ντίνος Κούλης
Ως μέλος του ΠΣΑΤ και όχι μόνο ως υποψήφιος για το ΔΣ στις
προσεχείς εκλογές, στηρίζω για πρόεδρο τον Αντώνη Αντωνόπουλο. Τον αντιπρόεδρο,
δηλαδή, τη τωρινής διοίκησης του Συνδέσμου, ο οποίος θα δώσει την μάχη του για
την προεδρία απέναντι στον επίσης καλό μου φίλο Σωτήρη Τριανταφύλλου.
Τα αισθήματα που τρέφω για τους υποψήφιους προέδρους είναι τα ίδια και το ξέρουν πολύ καλά και οι δύο. Πιστεύω, όμως, ότι ο Αντωνόπουλος, γνωστός και ως «Ντον-Ντον» στην δημοσιογραφική πιάτσα, είναι καταλληλότερος πρόεδρος για τους εξής λόγους...
α) Ο δημοσιογράφος δεν είναι πολιτικός, ούτε διπλωμάτης. Πρέπει να είναι αυθόρμητος σαν τον λαό, να γίνεται «ενοχλητικός» και μαμούνι. Ο Αντωνόπουλος είναι τέτοιος! Πολύ πιο δυναμικός χαρακτήρας και μπορεί σίγουρα να διεκδικήσει πολλά περισσότερα πράγματα για τον Σύνδεσμο που θα ωφελήσουν τα μέλη του. Ο Τριανταφύλλου είναι πιο χαμηλών τόνων και δεν «ενόχλησε» ποτέ κανέναν όσο ήταν πρόεδρος στον ΠΣΑΤ, αν και οι συγκυρίες τον ευνοούσαν για πολλές παρεμβάσεις, κυρίως υπέρ των συναδέλφων που έχαναν τις δουλειές τους ο ένας μετά τον άλλον. Αντίθετα, δεν άνοιξε μύτη ούτε στο μέσο που εργαζόταν ο ίδιος με τις πολλές απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και τις δωρεάν ραδιοφωνικές εκπομπές.
β) Επειδή φέρνει τα λεφτά για την επιβίωση του ΠΣΑΤ. Αξιοποιώντας τις προσωπικές του γνωριμίες, ο Αντωνόπουλος εξασφάλισε για τον σύνδεσμο 150.000 ευρώ χορηγία στην προηγούμενη διοίκηση, όπως και 65.000 ευρώ στη τωρινή διοίκηση. Κι αυτό, δεν το έχει διαψεύσει κανείς, ούτε ο ίδιος ο Τριανταφύλλου.
γ) Ο ΠΣΑΤ δεν είναι κλειστό κλαμπ για λίγους. Ανήκει σε όλα τα μέλη του και όχι σε μία ομάδα φίλων, όπως εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια. Οι εκλογές σίγουρα εμπεριέχουν και συμμαχίες, όμως άλλο αυτό και άλλο να καταλαμβάνουν τα πόστα κάποιοι που συνδέονται μεταξύ τους με μακροχρόνιες φιλίες, χωρίς να λογίζεται ως βασικό κριτήριο η ικανότητα του καθενός για προσφορά προς τον Σύνδεσμο και στο σύνολο των μελών του. Να βοηθήσουμε τους φίλους μας, δεν λέω, όμως κάποια στιγμή πρέπει να κοιτάξουμε και το καλύτερο για τον ίδιο τον ΠΣΑΤ.
δ) Δεν χωρίζει τους υποψηφίους σε παρατάξεις. Ενώ από την πλευρά της «παράταξης» Τριανταφύλλου γίνονται υπογείως πολλές συναντήσεις και τραπεζώματα με υποψηφίους για τον καλύτερο σχεδιασμό της εκλογικής διαδικασίας, από την άλλη ο Αντωνόπουλος δεν έχει κάνει καμία τέτοια συνάντηση, ούτε και πρόκειται να κάνει μέχρι τις εκλογές. Ο Ντον «παίζει» έντιμα και ζητάει την ψήφο όλων των συναδέλφων με ξεκάθαρα επιχειρήματα για το καλό του Συνδέσμου, μακριά από πολιτικές «μασονίας» που σκοπό έχουν πάντα να ευνοήσουν συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι το σύνολο των αθλητικών συντακτών.
ε) Δεν υπάρχει αντίλογος από πλευράς Τριανταφύλλου. Ο τωρινός πρόεδρος του ΠΣΑΤ κινείται και πάλι διπλωματικά, δεν ασχολείται με τον αντίπαλό του στις εκλογές, ούτε δίνει τις απαντήσεις που αναμφίβολα έπρεπε να δώσει στα όσα καταγγελτικά του καταλογίζει ο Αντωνόπουλος, προφανώς γιατί θεωρεί ότι έτσι θα του δώσει μεγαλύτερη αξία εν όψει των εκλογών. Κι εφόσον το βλέπει έτσι, μπορεί ο καθένας να καταλαβει ότι οι όποιες απαντήσεις του, αν τις έδινε, δεν θα ήταν ιδιαίτερα πειστικές. Δεν είναι δυνατόν αυτές οι απαντήσεις να δοθούν μετά τις εκλογές, όπως λένε μερικοί υποστηρικτές του, γιατί τώρα έχουμε τις εκλογές.
Θα τις ήθελα, εδω και τώρα.
Αυτά για την ώρα, θα επανέλθω στο θέμα τις επόμενες ημέρες. Κλείνω μόνο με το εξής: Δεν είναι δυνατόν στην παράταξη Τριανταφύλλου να θεωρούν από τώρα ότι είναι σίγουροι νικητές των εκλογών του ΠΣΑΤ. Να προκαταβάλλουν, δηλαδή, την ψήφο των αθλητικών συντακτών. Και όχι μόνον νικητές, αλλά και με μεγάλη διαφορά μάλιστα. Θα έχουν φαίνεται μεγάλη εμπιστοσύνη στους ψηφοθηρικούς τους μηχανισμούς. Μόνον που αμελούν ότι δεν απευθύνονται σε πρόβατα.
Τα αισθήματα που τρέφω για τους υποψήφιους προέδρους είναι τα ίδια και το ξέρουν πολύ καλά και οι δύο. Πιστεύω, όμως, ότι ο Αντωνόπουλος, γνωστός και ως «Ντον-Ντον» στην δημοσιογραφική πιάτσα, είναι καταλληλότερος πρόεδρος για τους εξής λόγους...
α) Ο δημοσιογράφος δεν είναι πολιτικός, ούτε διπλωμάτης. Πρέπει να είναι αυθόρμητος σαν τον λαό, να γίνεται «ενοχλητικός» και μαμούνι. Ο Αντωνόπουλος είναι τέτοιος! Πολύ πιο δυναμικός χαρακτήρας και μπορεί σίγουρα να διεκδικήσει πολλά περισσότερα πράγματα για τον Σύνδεσμο που θα ωφελήσουν τα μέλη του. Ο Τριανταφύλλου είναι πιο χαμηλών τόνων και δεν «ενόχλησε» ποτέ κανέναν όσο ήταν πρόεδρος στον ΠΣΑΤ, αν και οι συγκυρίες τον ευνοούσαν για πολλές παρεμβάσεις, κυρίως υπέρ των συναδέλφων που έχαναν τις δουλειές τους ο ένας μετά τον άλλον. Αντίθετα, δεν άνοιξε μύτη ούτε στο μέσο που εργαζόταν ο ίδιος με τις πολλές απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και τις δωρεάν ραδιοφωνικές εκπομπές.
β) Επειδή φέρνει τα λεφτά για την επιβίωση του ΠΣΑΤ. Αξιοποιώντας τις προσωπικές του γνωριμίες, ο Αντωνόπουλος εξασφάλισε για τον σύνδεσμο 150.000 ευρώ χορηγία στην προηγούμενη διοίκηση, όπως και 65.000 ευρώ στη τωρινή διοίκηση. Κι αυτό, δεν το έχει διαψεύσει κανείς, ούτε ο ίδιος ο Τριανταφύλλου.
γ) Ο ΠΣΑΤ δεν είναι κλειστό κλαμπ για λίγους. Ανήκει σε όλα τα μέλη του και όχι σε μία ομάδα φίλων, όπως εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια. Οι εκλογές σίγουρα εμπεριέχουν και συμμαχίες, όμως άλλο αυτό και άλλο να καταλαμβάνουν τα πόστα κάποιοι που συνδέονται μεταξύ τους με μακροχρόνιες φιλίες, χωρίς να λογίζεται ως βασικό κριτήριο η ικανότητα του καθενός για προσφορά προς τον Σύνδεσμο και στο σύνολο των μελών του. Να βοηθήσουμε τους φίλους μας, δεν λέω, όμως κάποια στιγμή πρέπει να κοιτάξουμε και το καλύτερο για τον ίδιο τον ΠΣΑΤ.
δ) Δεν χωρίζει τους υποψηφίους σε παρατάξεις. Ενώ από την πλευρά της «παράταξης» Τριανταφύλλου γίνονται υπογείως πολλές συναντήσεις και τραπεζώματα με υποψηφίους για τον καλύτερο σχεδιασμό της εκλογικής διαδικασίας, από την άλλη ο Αντωνόπουλος δεν έχει κάνει καμία τέτοια συνάντηση, ούτε και πρόκειται να κάνει μέχρι τις εκλογές. Ο Ντον «παίζει» έντιμα και ζητάει την ψήφο όλων των συναδέλφων με ξεκάθαρα επιχειρήματα για το καλό του Συνδέσμου, μακριά από πολιτικές «μασονίας» που σκοπό έχουν πάντα να ευνοήσουν συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι το σύνολο των αθλητικών συντακτών.
ε) Δεν υπάρχει αντίλογος από πλευράς Τριανταφύλλου. Ο τωρινός πρόεδρος του ΠΣΑΤ κινείται και πάλι διπλωματικά, δεν ασχολείται με τον αντίπαλό του στις εκλογές, ούτε δίνει τις απαντήσεις που αναμφίβολα έπρεπε να δώσει στα όσα καταγγελτικά του καταλογίζει ο Αντωνόπουλος, προφανώς γιατί θεωρεί ότι έτσι θα του δώσει μεγαλύτερη αξία εν όψει των εκλογών. Κι εφόσον το βλέπει έτσι, μπορεί ο καθένας να καταλαβει ότι οι όποιες απαντήσεις του, αν τις έδινε, δεν θα ήταν ιδιαίτερα πειστικές. Δεν είναι δυνατόν αυτές οι απαντήσεις να δοθούν μετά τις εκλογές, όπως λένε μερικοί υποστηρικτές του, γιατί τώρα έχουμε τις εκλογές.
Θα τις ήθελα, εδω και τώρα.
Αυτά για την ώρα, θα επανέλθω στο θέμα τις επόμενες ημέρες. Κλείνω μόνο με το εξής: Δεν είναι δυνατόν στην παράταξη Τριανταφύλλου να θεωρούν από τώρα ότι είναι σίγουροι νικητές των εκλογών του ΠΣΑΤ. Να προκαταβάλλουν, δηλαδή, την ψήφο των αθλητικών συντακτών. Και όχι μόνον νικητές, αλλά και με μεγάλη διαφορά μάλιστα. Θα έχουν φαίνεται μεγάλη εμπιστοσύνη στους ψηφοθηρικούς τους μηχανισμούς. Μόνον που αμελούν ότι δεν απευθύνονται σε πρόβατα.