Η κυρία Αγγελοπούλου διεκδικεί από τους συντάκτες το ποσό των 800.000 ευρώ διότι όπως αναφέρει στην αγωγή της με τα γραφόμενά τους της προκάλεσαν «ψυχικό πόνο και στεναχώρια».
Και να ήταν μόνο αυτό;
Με τις αηδίες που έγραψαν της διατάραξαν κι από πάνω και την «κοινωνική και ηθική» της ισορροπία – όπως αναφέρει στη αγωγή.
Οι τρεις που εξανάγκασαν την κυρία Αγγελοπούλου να κινηθεί εναντίον τους (σσ: πρόκειται για κλασική περίπτωση εξαναγκασμού παρά τη θέληση της μηνύτριας) διέπραξαν βαρύτατα ατοπήματα. Με πρώτο και βαρύτερο ότι νόμισαν πως μπορούν να «σκαλίσουν» θέματα δίνοντας την εντύπωση ότι η κυρία Αγγελοπούλου θα μπορούσε ποτέ να παρεμβαίνει στην δημόσια ζωή έχοντας αλλότρια και δη επιχειρηματικά σχέδια. Τι το περάσατε ρε «γατάκια» της δημοσιογραφίας και κηλιδώνεται υπολήψεις;
Ότι όλοι σκέφτονται όπως εσείς;
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν:
Η κυρία Αγγελοπούλου μήνυσε αυτούς τους αχρείους διότι εξαναγκάστηκε. Ούτως ειπείν το τράβαγε ο οργανισμός τους. Το τονίζουμε διότι καθόλου δεν θα πρέπει να συγχέεται η περίπτωση της κυρίας Αγγελοπούλου με τη γνώριμη τακτική διαφόρων κεφαλαιοκρατών που μετέρχονται το γνωστό νομικό «όπλο» των αγωγών προκειμένου να φιμώσουν έντυπα και να εξοντώσουν δημοσιογράφους, όταν τολμούν να διερευνήσουν κρυφές και φανερές πτυχές των δραστηριοτήτων τους. Σε αντίθεση με αυτούς, η κυρία Αγγελοπούλου έχει αριστερές ευαισθησίες, όπως προκύπτει από τις προεκλογικές και μετεκλογικές δηλώσεις της. Πράγμα που πείθει με τη σειρά του ότι ποτέ (των ποτών) η κυρία Αγγελοπούλου δεν θα μεταχειριζόταν τέτοια μέσα.
Επιπλέον η κυρία Αγγελοπούλου ποτέ δεν έδωσε δείγματα ότι ανήκει στο είδος των ολιγαρχών που έχουν συνηθίσει να τους «λιβανίζουν» τα έντυπα και οι τηλεοπτικοί σταθμοί. Το απέδειξε την περίοδο της Ολυμπιάδας.
Θυμάστε με τι αποστροφή ανεχόταν εκείνα τα «πορτρέτα» για την «πρώτη κυρία» των Ολυμπιακών Αγώνων; Αγώνες τους οποίους – ειρήσθω εν παρόδω – η κυρία Αγγελοπούλου, ως αριστερής παρέκκλισης, προφανώς και θα αναγνωρίζει ότι ο ελληνικός λαός τους πλήρωσε κομματάκι παραπάνω για να διεξαχθεί το «αθλητικό πάρτι» των πολυεθνικών.
Η κυρία Αγγελοπούλου ξέρει επίσης – ως πρώην εκδότρια εφημερίδας – να ξεχωρίζει τα καλά και χρήσιμα ρεπορτάζ. Και τι καλό ή χρήσιμο μπορεί να έχει ένα ρεπορτάζ, όπως αυτό στο UNFOLLOW, που άρχισε να αναρωτιέται τους λόγους για τους οποίους η κυρία Αγγελοπούλου φρόντισε να «συγκαταλέγεται στους επιχειρηματίες που έσπευσαν εγκαίρως να δηλώσουν τη στήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ»; Δηλαδή αυτοί εκεί στο UNFOLLOW δεν μπορούν να καταλάβουν ότι εκτός από τις μπίσνες υπάρχει και η αγάπη για την πατρίδα ρε αδερφέ;
Η κυρία Αγγελοπούλου με την αγωγή της απέδειξε και κάτι ακόμα:
Ξέρει τι θα πει καταραμένη φτώχεια.
Ξέρει τι θα πει κοινωνική αδικία.
Με μια κουβέντα:
Ξέρει την αξία του ευρώ στη σημερινή Ελλάδα.
Την Ελλάδα της καταχνιάς και της αιθαλομίχλης.
Απόδειξη:
Ενώ θα μπορούσε να ζητήσει 1 και 2 και 3 εκατομμύρια αποζημίωση για τον «ψυχικό πόνο», τη «στεναχώρια» και τον κλονισμό της «κοινωνικής και ηθικής» ισορροπίας που της επέφεραν αυτά τα γαϊδούρια, εκείνη ζητάει μόνο 800.000 ευρώ.
Πρέπει, επομένως, να το παραδεχτούμε:
Μπροστά στο κακό που της προκάλεσε το ρεπορτάζ των εν λόγω, η κυρία Αγγελοπούλου (σύζυγος Θεοδώρου, όπως η ίδια διευκρινίζει στην πολυσέλιδη αγωγή της) φέρθηκε με γαλαντομία.
Και λίγα τους ζητάει…
Νίκος Μπογιόπουλος
