Άνθρωποι, απολιθώματα, ζώα αλλά και παγωμένα βακτήρια έρχονται στην επιφάνεια σταδιακά τα τελευταία χρόνια από το λιώσιμο των πάγων της Σιβηρίας. Παρακάτω, μπορείτε να δείτε ορισμένα από τα πιο ενδεικτικά.
Ο "μονόκερως της Σιβηρίας" που εκτιμάται ότι εξαφανίστηκε πριν από 350.000 χρόνια, ζούσε και πριν από 29.000 χρόνια σύμφωνα με την ανάλυση ενός κρανίου που εντοπίστηκε στην ευρύτερη περιφέρεια της πόλης Παβλοντάρ του Καζακστάν.
Στην πραγματικότητα, ο αποκαλούμενος "μονόκερως", δεν είχε σχέση με το μυθικό πλάσμα. Ο Elasmotherium sibiricum όπως καλείται επιστημονικά, έμοιαζε περισσότερο με τον σημερινό ρινόκερω ή με τα τριχωτά μαμούθ. Είχε ύψος 2 μέτρα και μήκος κοντά στα 4,5, ενώ ζύγιζε περίπου τέσσερις τόνους.
Επίσης στον ποταμό Yuribey στα Ουράλια Όρη βρέθηκε το πιο καλά σωζόμενο μαμούθ που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα, το οποίο χρονολογείται στα 42.000 χρόνια πριν. Το μαμούθ εντοπίστηκε το 2007.
Το παρακάτω ον εντοπίστηκε στα ορυχεία Udachnaya κοντά στην πόλη Udachny στη Δημοκρατία των Σαχά στο Διαμέρισμα της Άπω Ανατολής. Εικάζεται ότι είναι πρόγονος της Ζιμπελίνας ή κάποιος προϊστορικός συγγενής του σημερινού κουναβιού. Χρονολογείται στα 252 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Το λιώσιμο πάγων στη Σιβηρία έφερε στο φως μουμοποιημένα θαλάσσια λεοντάρια, επίσης στη Δημοκρατία των Σαχά. Χρονολογούνται στα 780.000 χρόνια πριν.Τέλος, ο παρακάτω σκελετός βρέθηκε στο Υψίπεδο Ουκόκ και χρονολογείται στα 2.500 χρόνια πριν. Ο σκελετός ονομάζεται η "πριγκίπισσα του Ουκόκ" και βρέθηκε μαζί με οστά αλόγων και μικρή ποσότητα κάνναβης.
Σημειώνεται πως η τήξη του μόνιμου στρώματος πάγου της Σιβηρίας (πρόκειται για έδαφος το οποίο παραμένει παγωμένο καθ’όλη τη διάρκεια του έτους) μπορεί να εκλύσει περισσότερους από 1.000 γιγατόνους διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου στην ατμόσφαιρα, κάνοντας το ήδη σημαντικό υπάρχον πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη να «θεριέψει».
Η ανάλυση ερευνητών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης σχετικά με μια ιδιαιτέρως θερμή περίοδο για τον πλανήτη πριν από 400.000 χρόνια έδειξε ότι αύξηση κατά μόλις 1,5 βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με τις θερμοκρασίες που επικρατούν σήμερα στη Γη είναι αρκετή ώστε να προκαλέσει σημαντική τήξη του μόνιμου στρώματος πάγου πολύ πιο βόρεια σε σύγκριση με το σημερινό νότιο όριό του.
Ο κρατήρας Batagaika που φαίνεται στην φωτογραφία ήρθε στην επιφάνεια μετά το λιώσιμο πάγων. Έχει μήκος σχεδόν 1 χιλιόμετρο και 86 μέτρα βάθος:
Οι ντόπιοι αποκαλούν τον κρατήρα, "πύλη της κολάσεως". Εκτιμάται ότι οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα θα αυξήσουν την θερμοκρασία, που ευθύνεται για το λιώσιμο του παγωμένου υπεδάφους. Αυτό με τη σειρά του θα προκαλέσει την μεγέθυνση του κρατήρα, απελευθερώνοντας περισσότερο διοξειδίο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Αυτή τη στιγμή οι θερμοκρασίες είναι 0,6-0,7 βαθμούς υψηλότερες σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Τέλος, αξίζει να υπογραμμιστεί πως ο μεγαλύτερος φόβος των επιστημόνων είναι να επανέλθουν ασθένειες που έχουν εξαφανιστεί.
Για παράδειγμα, στη δεκαετία του 1890 υπήρξε μια μεγάλη επιδημία ευλογιάς στη Σιβηρία. Μία πόλη έχασε έως και το 40% του πληθυσμού της. Οι νεκροί θάφτηκαν κάτω από το ανώτερο στρώμα του πάγου στις όχθες του ποταμού Κολιμά.
Εκατόν είκοσι χρόνια αργότερα, τα πλημμυρικά νερά του ποταμού έχουν αρχίσει να διαβρώνουν τον πάγο, διαδικασία που επιταχύνεται σε συνδυασμό με την τήξη, αναφέρει το BBC. Και ορισμένα από αυτά τα βακτήρια μπορούν να "επανέλθουν" στη ζωή με αποτελέσματα που δεν μπορεί για την ώρα, να προβλέψει κανείς.
